Na de consultaties op zaterdag vertrokken we naar Madurai. Een bruisende stad, vooral gekend om zijn tempel. De rit van 170 km duurde ongeveer 3 uur en gelukkig was het grootste deel autosnelweg. Eigenlijk mag je uit dit woord ‘snel’ weglaten, want je kunt gerust te voet wandelen of met de fiets rijden. Het voordeel is wel dat de weg vrij effen is en er ook niet zoveel verkeer op aanwezig is. Na twee uur rijden stopten we aan een soort wegrestaurant (wat vroeger ook een hotel was geweest). Snickers, Mars en Bounty zijn blijkbaar wereldwijd gekend en voor 20 roepies (ongeveer delen door 80) hadden we een nieuwe fles water en konden we er weer tegenaan. In deze regio zijn ze ook zeer tolerant naar de verschillende godsdiensten. De verschillende hindoegoden hangen hier in afbeelding naast Jezus. Toch wel een vreemd gezicht.

Ook tolhuisjes kennen ze hier. Net zoals in Frankrijk moet je op bepaalde delen péage betalen.

Aangekomen in het hotel konden we ons snel even verkleden in de traditionele Indiase kledij. Benen volledig bedekt en mouwen tot over onze elleboog zodat we een bezoek konden brengen aan de beroemde tempel van Minakshi. Een zeer groot complex met versierde torens boven de 50 meter. Aan de binnenzijde beelden en zuilen uitgehouwen uit één stuk steen. Ongelooflijk hoe mooi alles onderhouden wordt in tegenstelling met alle afval op de straat. De kleuren van de afbeeldingen zijn zeer levendig en de gids heeft ook interessante weetjes gedeeld. Deze tempel heeft bijvoorbeeld 5 torens, maar is symmetrisch opgebouwd, net zoals het menselijk lichaam. Een toren voor het hoofd, twee voor de armen en twee voor de voeten. We mochten aan de binnenzijde geen foto’s nemen en bepaalde delen zijn enkel toegankelijk voor hindoes, maar toch een unieke ervaring.

Terug in het hotel konden we op het dakterras genieten van een heel lekkere vegetarische maaltijd. Mr. Charles die ons vergezelde, koos de gerechten uit. Het ene al pikanter dan het andere, maar allemaal zeer lekker. Ja, vermageren doe ik hier jammer genoeg niet.

Slapen was wat moeilijker. Quasi continu getoeter, maar ook in het hotel zelf ging er regelmatig een alarm af (blijkbaar als een deur te lang open stond…). Met slapers in de ogen toch genoten van het ontbijt dat vooral Indiaas was, dus met rijst, maar ze hadden ook hun best gedaan om wat toast en jam voor ons klaar te zetten. Tegen 10 uur ging het Ghandimuseum open. Een zeer mooi gebouw, zowel binnen als buiten. Rond het gebouw woonde ook een gemeenschap en stond een school die vooral de ‘leer van Ghandi’ onderricht. Het museum zelf gaf een goed beeld van de geschiedenis van India. Op het einde had ik wel de indruk dat het vooral een verheerlijking van de persoon van Ghandi was, maar als je probeert je daarover te zetten, zie je toch een heel aantal unieke zaken. Het kleed dat Ghandi droeg toen hij werd neergeschoten, zijn bril, maar ook een brief die hij in 1939 schreef aan Hitler met de vraag om geen oorlog te starten.

Daarna door het drukke verkeer naar onze volgende bestemming. De restanten van een koninklijk paleis. Het enige voorwerp dat nog aanwezig was, was de troon van de koning, maar ook dit was een replica. Het gebouw zelf was zeer mooi. Jammer dat slechts 1 vierde ervan is bewaard gebleven.

Dan door het drukke verkeer terug naar ons guesthouse. Wist je dat je zelfs op hobbelige wegen kunt slapen, als je maar moe genoeg bent…