Mijn excuses voor het langere wachten, maar de technische problemen hebben zich de laatste dagen opgestapeld. Er is een ganse dag geen internet geweest op de campus. Niet in de klaslokalen of in de studentenkamers. Voor de gemiddelde student is dat geen probleem, maar voor de vele powerpoints die tijdens de les gebruikt (die online staan)worden is dat een iets grotere kwestie. Creatief zijn de Engelsen wel en alles is op zijn pootjes terecht gekomen.
Een ander 'avontuur' dat ik woensdag had meegemaakt is het volgende. Toen ik na de les terug op mijn kamer kwam, lag er een bruine enveloppe onder mijn deur. Ik was al licht euforisch, iemand heeft mij een brief gestuurd (het is eens iets anders dan een e-mail), maar de afzender was het TV-license department. Ik vond het al een beetje raar, en toen ik de brief las werd erin verteld dat ik sinds september mijn bijdrage heb weigeren te betalen. Ik zou binnen de veertien dagen inspectie krijgen en een boete van £ 1.000 moeten betalen. Als natuurlijke reactie ben ik onmiddellijk naar Lucy - de internationale coördinator - gegaan en zij vertelde me dat elke erasmus-student een soortgelijke brief had gekregen. Ze zou er een oplossing voor zoeken.
Ze vertelde me ook dat mijn stageplaats te Kinghurst was doorgegeven aan een Engelse student die graag Frans zou willen geven. Ze gaat vandaag beginnen met een nieuwe stageplaats te zoeken. Hopelijk heeft ze snel een plaats gevonden. Binnen 2 weken komt er wel een directrice, die innovatief werk heeft verricht op gebied van klasomgevingen, spreken tijdens de les: Classroom environments.
Om af te sluiten nog wat culinair nieuws, donderdag stond er terug kip op het menu van het cafetaria (en in feite is het nooit weg geweest). De voorspelde crisis is uitgebleven. (c.fr. 2 berichten geleden)
Ik ga het vandaag hebben over de gemiddelde Brit, John Doe. Voor zoverre ik met hem al kunnen kennismaken heb, zijn er me toch een paar dingen opgevallen. Vooraleerst zal ik het even over het onderwijs hier op de campus hebben. Nu zoals in elke hogeschool/universiteit zijn er goede, betere en geweldige lectoren. Dat is hier ook zo, maar als je de britse studenten bekijkt, daar kan je meer over zeggen.
Als je iemand ziet, in de bibliotheek, in de gang of gewoon buiten is hij/zij meestal naar een Ipod of MP3-speler aan het luisteren. Op zich, maakt dat niet zoveel uit - maar als je ze iets moet vragen maakt het dat natuurlijk wel een pak moeilijker. Als je ze aanspreekt, helpen ze je meestal goed verder en daar ben ik ze ook zeer dankbaar voor. Een ander technologisch snufje dat regelmatig de kop opsteekt tijdens de les is de GSM. Zowel de broekzak/handtas van een lector of student maakt regelmatig geluid. De klas reageert er niet op, en de lector zegt er niets van.
Voor de rest is het wel waar dat elke Brit een hevige voetbalfan is, en dat hij in zijn vrije tijd veel te grote voetbalshirts draagt van zijn favoriete club. (Om af te leiden, welke kleur van welke club is, dat is een andere vraag en dat zal me nog wel enkele weken - of misschien zelfs maanden kosten) Ongeveer de helft van alle mannelijke Britten hebben ook een diamant (of een goedkoper equivalent) in hun oor zitten. Dat is iets wat in België toch minder gedaan wordt.
Deze namiddag (omstreeks 14.00) kwam ik in de bar van het schoolrestaurant, en zag ik de hierboven beschreven Brit gezellig een glas bier drinken. Ikzelf zat er met een koffie (op mijn eigen brave manier), maar het viel toch op dat ze er reeds van twee uur in de namiddag bier aan het drinken waren. Het laatste dat ik ga zeggen (toch over stereotiepen) is dat de doorsnee Brit een heel apart gevoel voor humor heeft. Ze lachen met iedereen, maar vooral met zichzelf. Een praktisch voorbeeld: Tijdens de les vraagt de lector: wie heeft er allemaal een myspace-account, de aangesprokenen steken hun hand op, en de lector antwoordt met: 'Hebben jullie geen leven? Zitten jullie elke dag gewoon je eigen kitscherige webpagina aan te passen. Hebben jullie geen contact meer met elkaar in het echte leven?' De desbetreffende studenten stoorden zich er niet aan, dus ik zeker ook niet.
Het laatste wat ik nog te zeggen heb, is dat Jamie Oliver (de self-made kok) hier een opzienbarende televisie-show heeft gemaakt over de kippenindustrie. Ik heb online een stukje gevonden (via : http://www.dumpert.nl/mediabase/38623/2ee52921/jamie_de_kippenslachter.html kan je het bekijken). Voor de gevoelige kijker, is het niet aan te raden, maar het geeft wel een duidelijk beeld waarom dat de televisie-kijkende Brit vandaag een mindere dag had. Nu het hele land reageert geschokt, de krantencolumnisten schrijven allemaal 'Ja, ik huilde ook'. Of hier nog kip op het menu zal staan, laat ik je zeker nog weten.
