Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
In bedenking
23-04-2009
Eerste keer
Gek hoe een mens plots de behoefte kan voelen om zich te uiten, terwijl hij dat vroeger zelden deed. Op het moment dat de behoefte er is merk je plots dat je uitlaatklep er niet meer is, ahnee, je hebt hem zelf de deur gewezen om een of andere moeilijk definieerbare reden.
In ieder geval, ik ben een prille twintiger, een uitgesproken herfst-type. Snel uit huis gegaan om op eigen benen te staan. Het lukt bewonderenswaardig wel. Het huishouden loopt spaak maar oh, wat maakt dat nu ook uit. Ik ben de enige die de binnenkant van het huis ziet, ik ruim wel op als ik daar zin in heb, er is geen haast bij, ik verwacht niemand.
Als ik zeg dat ik de enige ben moet je het met een korrel zout nemen. Ik, daarmee bedoel ik de enige mens. Verder lopen hier nog een aantal huisdieren rond, stuk voor stuk schatjes waar je veel tegen kan zeggen maar eigen aan dieren is nu eenmaal dat ze bitter weinig terugzeggen, of het zou een miauw moeten zijn omdat je in je overpeinzingen in hun staart bent gaan nijpen. Het kan iedereen overkomen.
Ik ben er eigenlijk altijd van uit gegaan dat ik het schoolvoorbeeld van zelfstandige vrouw ben. Ik luister naar niets of niemand ( misschien wel naar mijn baas, ik heb mijn job broodnodig, wie niet tegenwoordig?) en doe voornamelijk waar ik zin in heb. Wat ik niet graag doe blijft liggen, tot op een moment dat ergens diep in mij een stemmetje begint te spreken dat zegt dat ik niet bij de pakken neer mag blijven zitten.
Als je jonger en onwetender bent lijkt alleen gaan wonen een gigantische stap in je leven. Je ziet zo je blinkende keuken en kraaknette badkamer voor je ogen verschijnen, je inloopkast verbergt meer schoenen dan de gemiddelde schoenenwinkel en je hebt een 4-seizoenencatalogus aan lingerie liggen. Eenmaal wat ouder besef je dat het jeugdelijke naïviteit was, maar ach, het was een mooie droom, je weet nooit wat het leven nog in petto heeft voor jou.
Naast het huishouden, de huisdieren en werken ligt mijn grootste probleem in het vinden van de geschikte man. Verschillende mannen hebben de revue gepasseerd en van de laatste dacht ik echt wel dat het ware zou zijn. Niet dus. Toevallig leerde ik iemand kennen via het werk een aantal weken geleden, liefde op het eerste gezicht van mijn kant.
Een aantal jaar oudere man, zelfstandig, ontzettend knap, slim, ... Noem maar op, hij heeft alle kwaliteiten die ik zoek ik mijn perfecte man. Maarja, hoe begin je nu aan zo een versiertocht?
Het enige contact - 1 bericht over en weer en veel gefantaseer van mijn kant- verloopt via het vervloekte Facebook, wat ben je daar nu ook mee. Hoe kan je nu iemand echt leren kennen via het internet?
Enfin, een blog hoort kort te zijn neem ik aan. Ik heb nog een heel leven om hem aan te vullen.
