Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
In bedenking
31-05-2009
Vervolg
Dit was zonder twijfel het meest ongemakkelijke weekend dat ik in mijn 21-jarige bestaan beleefd heb.
Niet alleen bleek mijn collega een hele stille te zijn, hij gaf ook overduidelijk ongepaste verliefde signalen en insinuaties.
Ik heb ze stuk voor stuk genegeerd maar zijn gezicht sprak boekdelen.
Dat komt er dan van als je grens tussen professionaliteit en privé over stapt.
Dit zal nog lang in mijn geheugen ronddraaien...
Gisterenavond was ik in shock.
Niet als in een medische afwijking ofzo maar gewoon een gevoel.
Ik vernam gisteren van een collega dat een andere collega een oogje heeft op mij. Op zich geen probleem,
wat wel een probleem is, is dat ik die jongen eigenlijk een beetje heb zitten uitdagen om te lachen!
En hij lachte heel vrolijk mee dus ik dacht ' och, geen vuiltje aan de lucht'.
Helaas heb ik dat nieuws maar vernomen nadat ik toegezegd had om dit weekend af te spreken. Hij woont tamelijk ver van mij en gaat dus bijna 2 uur rijden om tot hier te raken. Als gevolg daarvan blijft hij slapen ( in de zetel hoop ik) maar stel je nu voor dat hij vanavond begint over zijn gevoelens, ik kan daar niet mee omgaan
en ik heb voor die jongen ook geen gevoelens. Ik vrees dat onze collega-band zo goed als naar de vaantjes is op die manier.
Ik ben nu al ziekelijk zenuwachtig en dat zal hij zeker merken. Ik heb geen flauw idee wat ik moet doen
en dat maakt mij behoorlijk onzeker.
Enfin, tandarts wacht op mij.
Wie weet wat het volgende blogbericht zal brengen.
Als iemand nog tips of nuttige raad heeft, laat het mij gerust weten! Ik kan alle hulp gebruiken!
Elune
Zo opgewekt als ik mij daarnet voelde, zo slecht ik mij nu voel.
Hoewel ik dacht dat ik mij heel opgewekt ging voelen als ik zou vernemen dat mijn vorig vriendje een nieuw meisje gevonden zou hebben blijkt mijn theorie niet meteen te kloppen.
Zeker niet omdat het zo een snel snel beslissing is geweest tussen de twee kersverse tortelduiven. Er zijn zoveel dingen die ik hem zou willen verwijten, zoveel dingen die ik hem nog zou willen zeggen maar ik krijg het gewoon niet uitgesproken.
Enerzijds omdat ik ergens wil dat hij gelukkig is, anderzijds omdat ik niet wil dat hij de hele week blijft smsen naar mij, het irriteert mij mateloos.
Overdreven smsgedrag, zeg wat je te zeggen hebt en laat het daarbij maar begin geen ellenlange discussie over het weer als het je totaal niet kan schelen.
In ieder geval, ik ben misschien een beetje teleurgesteld omdat - hoewel dat tijdens onze relatie niet zo was- toch een stukje drijfhout was waar ik mij aan kon vastklampen in tijden van nood.
Hij was diegene die zolang bij mij bleef hoewel de romantiek en passie ver onder het nulpunt zaten. Je moet hem dankbaar zijn daarvoor. Ofwel bedroog hij mij, ofwel zag hij mij echt ontzettend graag.
Ik kan op dit moment geen rationele keuze maken tussen die twee hoewel hij zal zeggen dat hij mij gewoon heel graag zag. Misschien ben ik gewoon slecht in het vertrouwen van mensen. Maar kan je met die eigenschap een normale relatie aangaan zonder dat een van beide, of beide partners daaraan ten onder gaan?
Wat ik nodig heb, denk ik althans, is een man met meer ballen aan zijn lijf dan mij. Iemand waar ik op kan steunen en die weet dat hij dat ook op mij kan. Iemand die zelfstandig is en mij niet nodig heeft maar wel bij mij blijft omdat hij mij graag ziet. Maar als je alleen gelukkig kan zijn, waarom zou je er dan de moeite voor nemen om het met 2 te doen, als je weet dat je met 2 meer miserie hebt dan alleen?
Phoe,
Precies een tijdje geleden dat ik mij in de blog-wereld begeven heb.
Niet dat ik echt druk bezig geweest ben, noem het gewoon een gebrek aan inspiratie.
Ik heb vanavond het gevoel dat ik mijn leven eindelijk terug in eigen handen heb.
Ok, ik ben happy single maar wie heeft een man nodig als het alleen ook perfect lukt.
Ja, ik heb een drukke job, maar wie heeft soms niet het idee dat zijn hoofd op ontploffen staat?
Ik heb zonet een afspraak met de oogarts en de tandarts gemaakt, plan om mijn huis op te ruimen dit weekend en neem mij voor minder naar mannen te kijken, hoe prettig dat ook is.
Dat laatste ben ik morgen al vergeten, geloof mij.
Hoe langer ik rondkijk, hoe meer knappe mannen ik zie.
Zo is er een ontzettend knappe ober in de tearoom waar ik pannenkoeken ga eten met de zus,
een knappe man die ik elke dag op de trein zie, en toeval of niet, hij zit altijd in de zetel schuin over mij,
er is ook een ontzettend lekker ding op mijn werk waar ik vandaag voor in vuur en vlam stond omdat hij overduidelijk superlief gelachen had. Het was geen fantasie van mij, een collega zag het ook en was er de hele dag over bezig. Het streelt mijn ego, altijd leuk.
Het blijft helaas altijd bij lachen naar elkaar en af en toe een stiekeme knipoog.
Maar op dit moment vind ik dat niet erg, ik geniet ervan.
Enfin, C ya next time
