In het vroegere Kongo-Leopoldstad had ik mijn kinderkoor: Viva la Musica, tot grote vreugde van de ouders; Dit waren hoofdzakelijk blanken want ik spreek van voor de onafhankelijkheid. Toen werkte ik samen met de componist-orgelist: Fernand Van Durmen en verzorgde ook wekelijks" het Vaamse lied", dat overal in het uitgestrekte land te horen was. Maar met dat kinderkoor-drie à vier- stemmig, had ik wel een beetje succes.. Dit zijn nu intussen zelf rijpe vrouwen maar herinneringen zullen ze zeker hebben want wij traden regelmatig op met alle kleur en klank en journalistieke belangstelling. Dit waren allemaal aktiviteiten, buiten mijn turnfeesten, die gefilmd en herfilmd werden en veel andere interessen had ik toen niet. Mijn albums zijn daarvan getuigen maar ik zal nog wat ouder moeten worden want nu ben ik nog niet nostalgiek genoeg om daaraan te beginnen
Ter gelegenheid van de Belgische nationale feestdag kregen we een uniek concert te horen, in het bijzijn van de Koninklijke Famile en dit in het Paleis van Schone Kunsten te Brussel. Op het programma stond het vioolconcert op 64 van F Mendelssohn, gespeeld door de 4° laureate van de vorige sessie: ALINA POGOSTKIN uit St. Petersburg Een prachtige violiste.Jammer genoeg vond ik de opname niet in balans-viool-orkest. Haar machtig schone, romantische klank geraakte gedeeltelijk bedolven. Hopelijk was het in de zaal beter.. Daarna kwam het zeer romantische pianoconcert op.64 van E. Grieg, gespeeld op de meest virtuoze en zeer gevoelige manier door de 1° laureaat, ook vorige sessie: SEVERIN VON ECKARDSTEIN. In alle geval mag ons landje hierop bijzonder fier zijn! Deze wedstrijd doet ons klein landje glanzen!S.von Eckardstein F.Mendelssohn E.Grieg
Alina Pogostkin Jean Sibelius ____________ Wat ben ik een bijzonder gelukkig mens om deze prachtige muziek ten volle te kunnen smaken! En wat kunnen jonge mensen met hun groot talent "het mens-zijn" verheffen tot deze schittering! Neen, de aarde, onze planeet, is geen oord van duisternis en eenzaamheid in een onbegrijpelijk heelal. Is er werkelijk een einde? Is alles zo vergankelijk? Wel, vol schoonheid en vreselijk heimwee naar Wie of Wat?
Mijn kleinzoon mocht het kleine viooltje van de professor vasthouden en de eerste les met de strijkstok ving aan met kinderlijk plezier. Dit betekent natuurlijk helemaal niets maar wie weet...als de ouders er niettemin tegenin gaan omdat ze zogezegd"geen onnozelaar" willen kweken dan moet men de kat maar uit de boom kijken.
Vandaag kreeg ik les van de voornoemde prof: ANDRE DELCOURTE. We namen hiervoor de "Allemande" uit de 2° Partita voor vioolsolo van J.S.Bach. Ik heb vandaag gezien hoe moeilijk het is de klank te ondersteunen, ten einde een gebonden ,gelijke klank te verkrijgen, zonder schokken. Bij de hogere techniek gaat het niet meer om die "nootjes". Die dient men van buiten te kennen uit vroegere studies. Nu openbaart zich de subtiliteit van het viool-spelen, éénmaal als men niet tevreden meer is met slechts die nootjes en een nummer te zijn in een massa. Met deze pedagoog,als vriend-leraar, heb ik onnoemlijk veel geluk want hij zegt me onverbloemd waar het scheelt en stelt dus eisen. Dat noem ik "leren.". Zo komt men dichter bij het "werkelijjk musiceren".
Schrijfster van deze blog stelt zich niet verkeerd voor: ze is geen grote violiste met naam, nergens bekend, tenzij in haar eigen studeerkamer, waar ze de eeuwige student blijft en zonder enige pretentie probeert iets te doen klinken en dat is geen lach! Maar het is mijn leven want ik ben vergroeid in de schoonheid der dingen en zoek steeds verder. Af en toe....Ja, in feite zijn mijn muziekstonden mijn meditaties want tijdens deze oefeningen hoor en zie ik niets anders.
Het verschil tussen noten als louter klankfeiten en muziek,als uitdrukking van de waarheid is onmetelijk. Want muziek, slechts een bepaald aantal noten omvattende, stelt niettemin het Oneindige voor.
" Het is aan de mens de muziek van de geest voort te brengen met alle noten waarover zijn ziel beschikt en die door onoplettendheid of perversiteit, gemakkelijk kan vertaald worden in een schrikbarend geluid. In de muziek wordt de mens geopenbaard, niet in een geluid." Rabindranath Tagore
Lang Lang vertolkte Schubert in de Carnegie hall te New York.
Wat een magistrale vertolking en wat een onbegrijpelijk talent heeft deze jonge Aziaat! Het was een concert gegeven in 2007 te New York en vandaag in het programma: Maestro gegeven. Dit zou ik niet willen gemist hebben, voor geen goud. Hij kreeg uiteraard een staande ovatie van een kultureel hoogstaand publiek. Maar wat een ontroerende muziek!
Het is niet simpel om van een klein kind gedaan te krijgen regelmatig en met discipline te studeren. Dat inzicht komt pas veel later, tesamen met de ernst en de hartstocht, die zich openbaart in een jong leven. Maar de liefde voor het instrument moet er zijn of bijgebracht worden door veel te luisteren naar grote violisten. Is er tegenwoordig nog ergens "'STILTE"? Kunst en kultuur worden heel dikwijls totaal verkeerd voorgesteld als zogezegd"aangepast aan de tijd" en leeftijdgenoten, van huis uit niet geïnstrueerd door een voorbeeld en leiding, geraken er niet. Er gaat zoveel talent verloren.
Deze wedstrijd heeft plaats onder de zeer bekwame leiding van Shlomo Mintz voor een internationale jury en in de loop der jaren heb ik er jaarlijks heel wat muzikaal talent ontmoet in de stad Sion CH. Het is zeer de moeite om er 900km voor te rijden, doorheen Frankrijk, Duitsland enz. Ik ken deze stad op mijn duimke..
Het verschil tussen noten als louter klankfeiten en muziek,als uitdrukking van de waarheid is onmetelijk. Want muziek, slechts een bepaald aantal noten omvattende, stelt niettemin het Oneindige voor.
S.Mintz te Sion ch
