Zonet heeft zich een jonge pianiste aangekondigd per e-mail. Zij begeleidt fantastisch en met het nodige geduld en inspring. Haar drie jonge kinderen worden ook muzikaal opgeleid door vader(pianist) en moeder(pianiste) en Sophietje speelt viool. Prachtig! De oudste jongen speelt cello en de tweede piano. Hoe kan het anders dan me zielsverwant voelen in dit veel belovende gezin. Af en toe spelen we samen maar dan moet ik wel goed tellen...
Gisteren kwamen de fel gegeerde tickets toe uit Schwerin(Vor-Pommeren) voor het aangekondigde concert. Met veel blijdschap en verwachting ga ik er naartoe, alhoewel er maar schamele plaatskens overschoten. .maar ja, "wie het kleine niet begeert.."
Onnodig van te schrijven hoezer ik genoten beb van dit machtig schone concert en dat ongelooflijk beleefd pianospel. Wat een vrouw! Het speelde zich af in het Gewandshaus te Leipzig onder leding van Ricardo Chailly. Deze Martha Argerich is overal gekend als een dominerende pianiste, die een heel orkest mee dwingt, alle gevoelslagen bovenhaalt en de luisteraar in vervoering brengt. Dit is werkelijk groots. Maar dit derde concert in la mineur van Schumann is dan ook zo boordevol met luidschrijend heimwee met zulke onvervulbare hunkering vanuit het diepste van het "menszijn" dat het luisteren verstrijkt zonder besef van tijd. Eeuwige muziek zou ik zeggen. . Ricardo Chailly Gewandhausorchest Leipzig
dit hotel zal het worden: het ziet er goed uit en vandaar gaan we naar het concert te Redefin, in de ruiterzaal van het Schloss. De Duitse violiste: Julia Fischer speelt er het vioolconcert van Elgar c .
Vandaag kreeg ik een bijzondere les van A.Delcourte. Het betrof kleine détails maar die het vioolspel enorm kunnen verbeteren als ge de moed hebt om het één en het ander te wijzigen..daarna speelden we samen het 2°deel uit het concerto voor 2 violen van J.S.Bach. Dit is één van mijn lijfstukken en als het wat lukt voel ik me zeer blij en terug vol moed.
Op 31 augustus e.k. vertrekken we naar Vor-Pommeren, Redefin,voor een prestigieus concert door de Academie of St Marten in the fields, onder de leiding van Marriner en met medewerking van de jonge virtuose: Julia Fischer. Zij speelt het vioolconcerto van Elgar. Dit belooft iets uitzonderlijks, waarop de muziekwereld fier mag zijn in deze tijd van waardenverlies. De plaatsen zijn dan ook al uitverkocht en we hopen nog die twee "goedkope" plaatskens te hebben, gisteren besteld langs internet. Het concert heeft plaats in de 'ruiterzaal van het Schloss Redefin. Naderhand is er ook heel wat prachtigs te zien in de omtrek. Voor de andere concerten van de Festspielen was het helaas te laat en dit maanden op voorhand. sir NMarriner wapenschild van "het Schloss Redefin" de Engelse componist Elgar
vandaag horen we in Maestro de Hongaarse virtuoos,: Joseph Lendvay, zie beeld hij speelde het vioolconcerto van Max Bruch. Wat een virtuositeit en wat een machtige klank! Nadien was het natuurlijk "la Tzigane" van Maurice Ravel en dan werkelijk op een krachtige en zeer gevoelige tziganerwijze.
Vandaag heb ik, tesamen met A.Delcourte, het tweede deel van het vioolconcert voor 2 violen gespeeld van Bach, nl:.het largo, ma non tropo. Dit is machtig schoon en als we daarbij nog een orgel kunnen laten horen, dan mag dit wel klinken voor het plechtige doopsel van ELISABETH, 22 september e.k. Dit zou een droomwens zijn van me, zodat mijn kleinkinderen later nog een aandenken hebben want er zal wel gefilmd worden.
Het gebruik van de vierde vinger vraagt wel een herziening van de handstand. Och, er is zoveel bij te leren en te veranderen: al die minieme correcties, zowel wat de boog betreft als de vingers, veranderen gans de klank. Ik wens mezelf heel veel moed en doorzetting en vooral:discipline toe om eerst en vooral die vervelende dingen in te studeren want daar kan je niet voorbij. Zoniet blijf je in de fouten en bijgeluiden hangen.
Mijn fameuze kleinzoon, Thomas, heeft aan zijn ouders verklaard dat hij viool wilt leren en les wilt krijgen van "de professor". Blijkbaar doet dat viooltje, boven op de piano, zijn werk..wie weet? Suzukimethode
Vandaag, maandag heb ik extra lang geoefend en ook wat gespeeld want zonder ambitie blijft ge zoiets niet volhouden. Tant pis voor de stijlfouten en tal van anderen, die ik dan laat gebeuren. Het doet me deugd en geeft me een zeker vertrouwen als ik de eerste delen van het vioolconcert van Mendelssohn speel. Zelf als ik geregeld moet hernemen om van alles te verbeteren. Ik zou meer moeten durven en meer lef vertonen. Dat is ook een zeker gebrek. Het tegengestelde van pretentie. Maar ja...
In het vroegere Kongo-Leopoldstad had ik mijn kinderkoor: Viva la Musica, tot grote vreugde van de ouders; Dit waren hoofdzakelijk blanken want ik spreek van voor de onafhankelijkheid. Toen werkte ik samen met de componist-orgelist: Fernand Van Durmen en verzorgde ook wekelijks" het Vaamse lied", dat overal in het uitgestrekte land te horen was. Maar met dat kinderkoor-drie à vier- stemmig, had ik wel een beetje succes.. Dit zijn nu intussen zelf rijpe vrouwen maar herinneringen zullen ze zeker hebben want wij traden regelmatig op met alle kleur en klank en journalistieke belangstelling. Dit waren allemaal aktiviteiten, buiten mijn turnfeesten, die gefilmd en herfilmd werden en veel andere interessen had ik toen niet. Mijn albums zijn daarvan getuigen maar ik zal nog wat ouder moeten worden want nu ben ik nog niet nostalgiek genoeg om daaraan te beginnen
Ter gelegenheid van de Belgische nationale feestdag kregen we een uniek concert te horen, in het bijzijn van de Koninklijke Famile en dit in het Paleis van Schone Kunsten te Brussel. Op het programma stond het vioolconcert op 64 van F Mendelssohn, gespeeld door de 4° laureate van de vorige sessie: ALINA POGOSTKIN uit St. Petersburg Een prachtige violiste.Jammer genoeg vond ik de opname niet in balans-viool-orkest. Haar machtig schone, romantische klank geraakte gedeeltelijk bedolven. Hopelijk was het in de zaal beter.. Daarna kwam het zeer romantische pianoconcert op.64 van E. Grieg, gespeeld op de meest virtuoze en zeer gevoelige manier door de 1° laureaat, ook vorige sessie: SEVERIN VON ECKARDSTEIN. In alle geval mag ons landje hierop bijzonder fier zijn! Deze wedstrijd doet ons klein landje glanzen!S.von Eckardstein F.Mendelssohn E.Grieg
Alina Pogostkin Jean Sibelius ____________ Wat ben ik een bijzonder gelukkig mens om deze prachtige muziek ten volle te kunnen smaken! En wat kunnen jonge mensen met hun groot talent "het mens-zijn" verheffen tot deze schittering! Neen, de aarde, onze planeet, is geen oord van duisternis en eenzaamheid in een onbegrijpelijk heelal. Is er werkelijk een einde? Is alles zo vergankelijk? Wel, vol schoonheid en vreselijk heimwee naar Wie of Wat?
Mijn kleinzoon mocht het kleine viooltje van de professor vasthouden en de eerste les met de strijkstok ving aan met kinderlijk plezier. Dit betekent natuurlijk helemaal niets maar wie weet...als de ouders er niettemin tegenin gaan omdat ze zogezegd"geen onnozelaar" willen kweken dan moet men de kat maar uit de boom kijken.
Vandaag kreeg ik les van de voornoemde prof: ANDRE DELCOURTE. We namen hiervoor de "Allemande" uit de 2° Partita voor vioolsolo van J.S.Bach. Ik heb vandaag gezien hoe moeilijk het is de klank te ondersteunen, ten einde een gebonden ,gelijke klank te verkrijgen, zonder schokken. Bij de hogere techniek gaat het niet meer om die "nootjes". Die dient men van buiten te kennen uit vroegere studies. Nu openbaart zich de subtiliteit van het viool-spelen, éénmaal als men niet tevreden meer is met slechts die nootjes en een nummer te zijn in een massa. Met deze pedagoog,als vriend-leraar, heb ik onnoemlijk veel geluk want hij zegt me onverbloemd waar het scheelt en stelt dus eisen. Dat noem ik "leren.". Zo komt men dichter bij het "werkelijjk musiceren".
Schrijfster van deze blog stelt zich niet verkeerd voor: ze is geen grote violiste met naam, nergens bekend, tenzij in haar eigen studeerkamer, waar ze de eeuwige student blijft en zonder enige pretentie probeert iets te doen klinken en dat is geen lach! Maar het is mijn leven want ik ben vergroeid in de schoonheid der dingen en zoek steeds verder. Af en toe....Ja, in feite zijn mijn muziekstonden mijn meditaties want tijdens deze oefeningen hoor en zie ik niets anders.
Het verschil tussen noten als louter klankfeiten en muziek,als uitdrukking van de waarheid is onmetelijk. Want muziek, slechts een bepaald aantal noten omvattende, stelt niettemin het Oneindige voor.
" Het is aan de mens de muziek van de geest voort te brengen met alle noten waarover zijn ziel beschikt en die door onoplettendheid of perversiteit, gemakkelijk kan vertaald worden in een schrikbarend geluid. In de muziek wordt de mens geopenbaard, niet in een geluid." Rabindranath Tagore
c
Op 31 augustus e.k. vertrekken we naar Vor-Pommeren, Redefin,voor een prestigieus concert door de Academie
Het verschil tussen noten als louter klankfeiten en muziek,als uitdrukking van de waarheid is onmetelijk. Want muziek, slechts een bepaald aantal noten omvattende, stelt niettemin het Oneindige voor.
