Het is inmiddels al een maand geleden, wat gaat de tijd snel! Althans... wat is tijd? Want die kan uiteindelijk ook traag gaan... welke zin geven we eigenlijk aan tijd?
Tijd is iets constant, iets wat altijd aanwezig is geweest en zal zijn. Toch is tijd het meest onzekere ding, het is niets tastbaar, niets wat subjectief is, maar! we kunnen wel een subjectieve mening/ gevoel erover hebben. Tijd kan je maken of breken, tijd kan je ouder of jonger doen lijken.
Toch is tijd iets wat ik graag eens zou willen doen stilstaan, je leeft dan in het nu-moment. Een enkel moment om alles te laten bezinnen, even stilstaan, even op adem komen. Want hoe erg je het ook hebt, tijd is niets wat je onder controle hebt, ook al heeft het één zekerheid, het gaat vooruit. Daaruit leid ik meteen af dat alles vooruit gaat, hoe slecht of hoe goed het ook is en misschien is dat op zich al een zegen, een moment van innerlijke rust "ook dit gaat voorbij".
Tijd was eigenlijk niet het onderwerp dat ik in gedachten had voor vandaag, maar eerder hoe prikkels van buitenaf zoveel (on)bewuste invloed hebben op mensen. Net zoals je voor 85% communiceert met je lichaamstaal, zoveel kunnen die prikkels ook bij je binnendringen zonder dat daar zichtbaar bewijs van is (het resultaat, het gedrag dat daar het eindpunt van is, is wel een zichtbaar feit, maar dan is het nog zaak om al dat gedrag op een objectieve manier weer te geven, wat heel zelden lukt, aangezien wij subjectieve wezens zijn).
Het is een contradictie om te stellen dat het leven fragiel is, gezien wij sterke wezens zijn. Als je ziet hoeveel mensen er niet zijn die door problemen het leven doorspartelen, hoe sterk zij zijn, hoe zij letterlijk overleven in een jungle van wat een mooi schilderij zou moeten zijn. Wat wordt er ons toch niet voorgelogen als we jong zijn. Hoe hard we door deze consumentenmaatschappij gepusht worden om te zijn wat de maatschappij ons oplegt. Eén mislukking en je wordt getekend voor de rest van je leven. Al van bij de geboorte wordt je gedwongen om te leven, want uiteindelijk hebben wij ervoor gekozen om geboren te worden? Respect voor de ouders moet er zijn, maar zij hebben voor jou gekozen. Of nee! Zij hebben voor een kind gekozen en toevallig ben je bij die mensen terecht gekomen. Zij hebben voor jou gekozen, zij hebben gekozen om te zorgen voor jou (om gewoon hun behoefte van zorgzaamheid te bevredigen). Ok, de meeste ouders doen veel voor hun kroost, maar het respect heeft ook beperkte banden vind ik. Al van bij de geboorte word je gedwongen om keuzes te maken, je wordt gedwongen om geboren te worden. Niemand heeft achter dit leven gevraagd. Dus het 4de gebod kan hierdoor al onderuit gehaald worden: 'Vader, moeder zult gij eren'. Hier zien we het al meteen een 'gebod'! Je wordt verplicht om dit te doen. In een ideale wereld is het nog altijd 'je krijgt wat je geeft'.
