avonturen van liefde en bitter onbegrip in het leven zoals het niet moet zijn & tevens de niet aflatende inzet op een toekomst die al het goede in zich heeft. Gewoon mijn kijk op dit alles !
17-07-2010
hoop is een dragende factor
In deze blog willen de gedachten, emoties en gevoelens terecht komen van een vader die onheus van zijn kinderen wordt weggehouden. Doel is het wegschrijven van pijn en verdriet. Doel is tevens sprankels hoop tonen op een betere toekomst waar de kids niet meer onthouden wordt wat een vader bieden kan.
Bij hen, de kids, bevinden zich immers de grootste twijfels en psychologische gevolgen. Zij weten niet meer waar vertrouwen een grond heeft als ze de kans niet krijgen om binnen de spagaat van het ouderschap blijvend dubbele liefde te ontvangen. De scheiding van een koppel projecteren naar de omgang van één der ouders is een nefast gegeven. De gevolgen voor de persoonlijkheidsvorming, het beeld op "houden van", de oprechtheid van de liefde, het kunnen samenleven in "goede en slechte" dagen door alle uitdagingen van het leven heen op een positieve en constructieve wijzen, het vertrouwen in de levenslange verbondenheid, de kwetsbaarheid van hun hart, ziel & denken, zo veel dat hun korte leven beïnvloedt geeft ons een verpletterende verantwoordelijkheid. Daar ga je omzichtig mee om.
De hoop, de niet aflatende liefde en goedheid, de wil om te slagen, .. elke dag, zonder compromissen behalve éé : de kracht houden om hen het beste te kunnen geven. Er zelf onderdoor gaan zou de grootste fout zijn die ik mezelf zou kunnen aandoen.
Nooit op zoek naar haat, vernedering of modderwerpen, wel de vraag "waarom lees je hun leven zo verkeerd" ? Ze hebben recht op zo veel beter.
Over de kloof van het niet kunnen samenleven moet de brug van samen opvoeden en optimaliseren van hun kansen en mogelijkheden alle prioriteit krijgen. Dan pas toon je "ware" liefde voor de kinderen.
Jammer dat we daar zelfs niet gewoon over praten kunnen.
