Iedere morgen zie ik vanuit mijn auto de file aan de andere kant van de autosnelweg. Ik prijs me gelukkig omdat ik er niet in zit. Ik behoor tot de gelukkigen die richting Limburg rijden. Jawel, je zou het misschien niet zeggen, maar ook in die richting is er werk te vinden. Als ik dan in de buitenschoolse opvang aankom, hoef ik, na het openen van de dienst, niet lang te wachten. De een na de andere ouder stuift binnen, zet de boterhammendoos van kindlief neer, geeft nog snel een kus en weg zijn ze. Waarschijnlijk de file tegemoet die ik net voorbijstak of de trein op die, zoals zo vaak te laat is of geen zitplaatsen meer biedt. Tegen vier uur tuf ik opnieuw naar het werk. Het verkeer is ook aan mijn zijde een stuk drukker geworden. Ik moet zelfs zorgen dat ik voor een zeker uur vertrek anders zit ik vast in de rijen jongeren die de schoolbanken als een kudde wildgeslagen vee verlaten. Sorry voor de omschrijving, maar ik ken er geen betere. Ik versta ze ook wel. Als je een hele dag gedwongen bent om binnen te zitten en kennis op te drinken (die je niet altijd even erg lust) en dan ook nog eens het slachtoffer bent van hormonale oprispingen en puberale populariteitsdrang, zou je je voor minder uit de voeten maken en rustiger omgevingen opzoeken of chillen of je grieven voor iedereen op facebook te grabbel gooien. Dus, het zal je niet verbazen dat ik er alles aan doe om deze groepen voor te zijn. Mijn wens leidt er toe dat ik te vroeg op school ben. Nou ja, te vroeg. Om kwart na drie heb ik nog een half uur speling. De eerste keer dat ik op dat uur op school kwam, viel het me op dat de kinderen allemaal buiten aan het spelen waren. Niets mis mee, natuurlijk, maar ik was toch verbaasd. In mijn tijd (en ik ben nochtans niet zo oud) liep school tot half vier. Trouwens, valt het je op dat de doorsnee lagere scholen als maar vroeger stoppen? Deze bedenking terzijde. Als de ouders hun kinderen s avonds oppikken, zie ik geen montere volwassenen voor me. Het merendeel is afgepeigerd. De verzuchtingen lijken kopieën van elkaar. Trein te laat, verkeersopstoppingen omwille van een ongeval, de vierdagengekte (d.w.z. op vier dagen het werk van vijf dagen doen), . Sommige ouders lijken staande te slapen. Ze wandelen de ruimte binnen, een goedenavond kan er nog amper af, ze tekenen als in een roes af, ze verlaten het lokaal zonder op hun kroost te wachten.
