Blauw

Blauw

Inhoud blog

	Job of geen job, dat is de vraag
	Das liebe Jelt
	Nine to five
	buikgriep
	thuisbevalling

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

mijmeringen en schrijfsels

20-02-2016
Fuif
Een vrouw zegt wel niet graag hoe oud ze is, maar ik zal het toch verklappen. Ik ben 35 jaar. In verhouding tot mijn collegas ben ik één van de oudste medewerkers van de dienst. De meeste collegas zijn in de twintig. Eén van hen is trouwens nog bij de KSA. Vorige week nodigde ze ons uit voor haar jaarlijkse fuif. Ik ben nooit een fuifbeest geweest. Maar na enige aarzeling besloot ik toch mee te gaan, kwestie van de banden met mijn collegas wat meer aan te halen. Zelf had ik in gedachten dat we tegen acht uur zouden afspreken, iets zouden gaan drinken, tegen half tien zouden we dan naar de fuif gaan en dan zou ik tegen één uur terug naar huis rijden. Toen ik deze planning aan mijn man vertelde, schoot hij in de lach. Bij het zien van mijn verongelukt gezicht wees hij me er vriendelijk (doch een weinig belerend) op dat fuiven vaak pas tegen elf uur beginnen. Ik hield echter stoer vast aan mijn eigen idee. Aan de vooravond van de fuif chatte ik nog even met één van mijn collegas om het afspreekuur af te toetsen. Doodleuk schreef ze me dat de andere collegas en zij om elf uur aan de ingang hadden afgesproken. Ik verslikte me in mijn thee (ja, ik behoor tot die groep). Mijn man schaterlachte. Om elf uur (op het moment dat mijn man van 40 richting sponde trok Benny Nijman zou zingen zijn bed blijft koud de hele nacht) stond ik dus aan de ingang van een fuifzaal in een nabijgelegen dorp. De parking was nog vrij leeg. Mijn man had dus toch gelijk, gromde ik in mezelf. Aan de ingang van de zaal viel ik van de ene verbazing in de andere. Het aantal securitylui omzoomde de deur zwart. Bij het binnengaan kreeg ik maar liefst twee bandjes omgesnoerd. Eén was mijn betalingsbewijs en de andere het bewijs dat ik alcohol mocht drinken. Jiha In mij raasde het fuifbeest dat ik nooit geweest was. Net op het moment dat ik mij naar binnen wilde wagen, viel mijn oog op enkele snoepjes. Dat dacht ik toch ten minste, want toen ik er een collega op aansprak, keek ze me aan alsof ik van Venus en Mars tegelijk kwam. Snel legde ze me uit dat het oordopjes waren. Ik kleurde roder dan mijn trui. Binnen wachtte me opnieuw een verrassing, de parochiezaal-dj uit mijn tijd (hoe oud ik me nu voel) had hier duidelijk plaats geruimd voor de meer gesofisticeerde variant. Flitslichten lieten mijn oogleden op volle toeren draaien en onmiddellijk begreep ik waarom de oordopjes, als gunst van de organisatie, aan de kassa lagen. De avond zelf verliep zoals verwacht. Ik dronk welgeteld één pint en schakelde toen op water over. Van praten kwam niets in huis. Bijgevolg had ik dus tijd genoeg om de mensen rondom mij te observeren. Lichamen vloeiden in elkaar over op de beat van een muziek, die ik nog nooit gehoord had (Ik ben een radio1-luisteraar). Eerste voorzichtige kussen wonnen snel aan vertrouwen en de alcoholische dranken gingen erin als zoete koek. Om twee uur hield ik het voor bekeken. Ik tufte naar huis en merkte nu pas de hoeveelheid autos op de parking van de nabijgelegen discotheek. Tot voor kort had ik altijd gedacht dat de zaak op de rand van het failliet stond.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Archief per week

	14/03-20/03 2016
	29/02-06/03 2016
	15/02-21/02 2016

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs