De volgende dag. Twee uur in de namiddag. Halve dag op het werk erop zitten, bijna te laat door stom accident op de snelweg (what's new?). Toch erin geslaagd om OP het belteken de leraarskamer binnen te komen en dus totaal niet in ongenade te vallen!
Gisteren heb ik nog een héél goed gesprek gehad met één van mijn beste vriendinnen. Ik heb echt mijn gal gespuwd, net zoals hier op de blog ook al, en ik moet zeggen: praten helpt inderdaad (klopt, Wolfie). Ik had het écht even nodig om gigantisch stoom af te blazen. Nadat mijn vriendin vertrokken is ben ik op mijn gemakje in mijn slaapkleren gestapt, heb uitgebreid (en grondig!!!) mijn tanden gepoetst en ben dan met mijn liefste boek in bed gekropen. Zaaaaaaaalig om zo de dag te eindigen hoor! Ik kan trouwens iedereen die het nog niet gelezen zou hebben mijn boek aanraden: De schaduw van de wind (Carlos R. Zafón). Lezen, gewoon doen!
Lezen, trouwens één van mijn passies. Door mijn 'gemengd' huwelijk ben ik (nog meer dan vroeger, en het was toen al zo erg) enorm gefascineerd door de Arabische en Afrikaanse cultuur. Ik vind de islam enorm boeiend (als leefwijze dan wel, niet als extremistisch excuus tot moord) en kan echt helemaal verdwalen in boeken over 'exotische' landen zoals Afghanistan, Turkije, Kenia en noem maar op. Meer dan eens laat ik een traan en voel ik oprecht mee met de miserie van de personages. Als iemand out there dus nog fantastische boeken kent in dit 'genre' (is het een genre?), altijd welkom.
Tot slot (niet veel tijd vandaag) nog even de lieve berichtenstuurders bedanken (in het bijzonder Wolfie --> ik weet je te vinden als het nog eens nodig is!) voor de harten-onder-de-riem en riemen-onder-het-hart.
Ik hoop dat jullie me gauw van een héél andere (en mooiere, geloof me vrij) kant leren kennen!
Mijn eerste blogbericht: Miserie en Zn. De titel zegt het allemaal. Mijn dag bestaat uit een opeenvolging van miserie, ellende en slecht gevoel. Over alles en iedereen, overal en heel de tijd. Ken je dat gevoel, dat alles tegen je werkt, niks schijnt ook maar een beetje te lukken zoals het zou moeten en iedereen heeft commentaar of, erger nog, negeert je bestaan volledig?
Als je dat kent, heb je ook al 'Miserie en Zn.'-dagen gehad. Iedereen, lijkt me. Begon gisteren al. De zoveelste persoon in mijn naaste omgeving: zwanger. Dansje, lachje, feliciteer, BAAL! Ik probeer al sinds mei vorig jaar, het is (letterlijk) huilen met de pet op. Hoe blijf je blij en gelukkig voor een ander als je eigenlijk alleen maar zwartgallig, pessimistisch en jaloers kan zijn?
Misschien kan ik me toch de moeite nemen om me héél globaal voor te stellen: vrouw, 26, gemengd huwelijk met intercontinentale proporties en héél wat boe en ba, leerkracht en fanatieke zeurkous. Mja, dat laatste nu misschien niet altijd... Maar de laatste dagen in elk geval wel!
Mijn collega's schijnen tijdens de afgelopen vakantie beslist te hebben om te stoppen met mij te zien staan en als het écht moet weten ze me te vinden voor de rotste jobkes. Vervanging? Ellenlange testen afnemen? Eén adres...
Ok, dit is niet te geloven: reclame op tv: 'hey, psst, uw vrouw is zwanger, da wete toch?' Grrrrr!
Beste lezer, waarschijnlijk keer je nooit weer naar deze verdoemde blog, wie weet of ik het zelf ooit nog zal doen? Ik verlaat nu deze webstek en stort me op andere en hopelijk troostende dingen zoals hersenloze tv-soaps...
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
