Op een vroeglentelijke vrijdagavond begeven we ons gevieren naar de Belgo-Belge aan de Sint-Bonifaaskerk in Elsene, dichtbij de Matonge-wijk. Als een van de eerste aanwezigen hebben we onze tafel voor het uitkiezen. We nestelen ons in een hoek aan een grote art-décovitrine die bezaaid ligt met foldertjes en gratis krantjes. Bij het aperitief krijgen we lekkere olijven en heerlijk warm brood voorgezet . Zeer jammer dat het broodmandje niet meer bijgevuld wordt, we hadden er met een kamerbrede glimlach voor bijbetaald!
Op de kaart Belgische Klassiekers, zoals de naam al laat vermoeden: Garnaalkroketten, tomates crévettes, stoemp met worst, biefstukken in alle formaten, Sint-Jacobsschelpen, een hammetje met mosterdsaus en liefst 9 variëteiten mosselen. Maaike en Eli kiezen naar goede gewoonte voor kaas- en garnaalkroket als voorgerecht, Katrien vraagt een duo van Sint-Jacobsschelpen, ik wil de emincée van Sint-Jacobsschelpen met artisjokkenpuree proberen.
Als hij voor de derde keer komt vragen wat we juist besteld hebben, vertrouwt de sympathieke ober ons toe dat dit zijn eerste werkdag is. Niettemin krijgen we vlot onze bestellingen geleverd en alles is zoals het hoort. Alleen had het duo van Sint-Jacobsschelpen gerust een trio mogen zijn. Mij voorgerecht bestaat uit een rotonde van stevige artisjokkencrème met dungesneden schijfjes Sint-Jacobsschelpen, waarschijnlijk gemarineerd in limoensap. Het is heel fris-zurig en smaakt fantastisch.
Als hoofdgerecht heeft Eli een Cheeseburger genomen. Als hij die gigant uiteindelijk niet helemaal de baas kan, spring ik hem graag bij en proef een goed geroosterde hamburger met net genoeg saus en garnituur om niet te droog en niet te vettig uit te vallen. Zuig daar een puntje aan, Mr. McDonalds! Ook van Maaike's lasagne bolognese kunnen we nog een beetje proeven en opnieuw overstijgt het resultaat duidelijk de middelmaat.
Katrien geniet van eend met een saus van kriek. Het zachtroze vlees rust op een bedje van groenten en is bedekt met een lekkere gekarameliseerde saus. Een viertal Pom Duchesse-aardappeltjes houden de wacht. Mijn lamsnavarin is gegarneerd met wortelen, ui en raapjes en smaakt uitgesproken pittig. De fles Malbec-Merlot uit Argentinië (23 ) die we hierbij nuttigen, is aangenaam zonder echt te verrassen.
Het restaurant is intussen volgestroomd met chic jong Brussels volk en de hippere soort Eurocraten. Een lokale BV (of is het BB?) is snel een hamburger komen eten en passeert op de stoep troepjes vrienden die geduldig hun wachttijd afroken en wegkeuvelen.
De kinderen nemen nog een ijsje en wij vragen een koffie en de rekening.
