Vannacht in de hangmat geslapen, de temperatuur was aangenaam en ik lag daar zalig onder de sterrenhemel. Gisteren hebben we Tena en Archidona bezocht, het was er wel een beetje raar. Toen we door de straten liepen leek het wel of ze nog nooit een blanke hadden gezien.
Mijn eerste indruk was dus niet zo goed. Nu maar afwachten wat dat gaat geven in de technische school waar we les geven. Gaan we daar ook zo bekeken worden, moeten de leerlingen daar wel iets weten van ons, gaan ze informatie van ons aannemen??? Vanaf woensdag zullen we meer weten.
Gisteren ben ik samen met Philip gaan zwemmen in de rivier die een 200 meter achter ons huisje ligt. De stroming is er behoorlijk en de grote stenen in de rivier maken het een beetje gevaarlijk. Maar het is toch genieten als je in dat water wat kan plonsen. We maakten op het strandje kennis met de eigenaar van HAKUNA MATATA. Hij vertelde ons waar we moesten zijn voor een slangenjacht of een tocht in de jungle. Volgende week arriveert hier een man van 29 en deze zou een expert zijn in het zoeken van slangen. Binnen het half uur heeft hij er vier gevonden vertelde de eigenaar. Na het avondeten ben ik samen met Philip in de jungle getrokken, met onze zaklamp en mes gingen we op stap. We zijn maar een uurtje weggeweest, want zo in het donker heb je toch wel sneller schrik. We hebben er grote spinnen gezien en wat grotere mieren. De spinnen kon je goed opsporen omdat onze lamp telkens in de ogen scheen van de spinnen. Zo konden we telkens de spinnen eenvoudig vinden. Ja, het was een avontuur. Goed gezweet zenne.
13-02-2007 Morgen eerste schooldag
Vandaag dachten we even een berg te beklimmen, maar zo simpel was het niet. Om negen uur waren we al vetrokken, ik en Philip. We zouden een heuvel opklauteren en een prachtig uitzicht hebben. Maar eens je van een pad afgaat, kom je voor een muur van bomen en is het bijna onmogelijk om erdoor te geraken. Vandaag strandde we op een dorpje in de jungle, Chaupichongo was het genaamd. Er was niet veel te zien en de mensen leven er in armoede. Er stonden enkele hutten (huizen), klaslokalen gemaakt van stro en houten balken, daar zaten die kleuters dan. Vanuit ons huis zie je Chaupichongo, maar je ziet het niet als je het niet weet. Want je ziet enkel een plaats waar er enkele bomen zijn omgehakt. (Ik zal een foto plaatsen van het uitzicht dat ik bedoel.) Nu weet je dat op die plaats, waar er enkele kruinen van bomen ontbreken, zich gewoon een dorpje bevindt. Er stonden daar kookpotten aan het water, serieus verschieten als je dat ziet. Dan denk je: Potverdomme, er kan hier zodadelijk iemand voor mijn neus staan met pijl en boog. Wat dan gedaan zul je denken. Ja, ik weet het ook niet. Ineens stonden er twee kleppers van honden te grommen. Toen zaten we met de poepers en zijn we zo hard als we konden weggelopen.
Morgen is het onze eerste dag school, om negen uur hebben we een afspraak met Padre Ernesto. We vertrekken hier om half acht in de morgen omdat we al wandelend 45 minuten moeten afdalen naar de hoofdweg, vanaf daar nemen we de bus naar Tena. Om de 15 minuten is er een bus en de busreis zal ongeveer 10 minuten duren denkik. Ik ben eens curieus wat dat gaat geven morgen.
Daarjuist nog een grote spin gezien, de foto is misschien niet duidelijk maar u ziet maar.
Zoals we verwachtte was het optreden van Sudakaya echt goed. Als het aan mij liegt zullen ze het maken in de wereld van de muziek. Vandaag vroeg opgestaan om alles in te pakken voor het vertrek naar het Ayapata. De zak van onze zwaarden was klaar, dus we konden vertrekken met een gerust hart. Jaime kwam ons oppikken met een pick-up, want met die bagage van die vrouwen was dat wel nodig. Ik en Philip zaten bij de bagage in de laadbak van de auto. Hier kan dat allemaal, altijd cabrio rijden zeggen ze hier. Na vijf uur busrijden kwamen we aan in Tena, pater Ernesto stond ons op te wachten met opnieuw een pick-up. Padre Ernesto is de directeur van de school waar we vanaf woensdag les gaan geven. Ik en Philip althans, want de vrouwen geven les in een lagere school. De lagere school is vlak bij het huis waar we verblijven. (Ayapata) De technische school is in Tena en is ongeveer 10km van hier. De natuur is hier echt ongelooflijk prachtig, we zitten hier vlak aan een rivier en midden in de jungle. Bomen van 30meter hoog staan naast de tafel waar we eten. Ik ben de natuur al gaan verkennen met Philip, We gingen naar de rivier en kwamen daar al direct een slang tegen. Rits, rits en ze was weg. Ze was misschien een 40cm lang, pikzwart en een bouwvakkerspotlood dik. Wel even verschieten was dat, we waren nog geen uur in Ayapata en hadden al een slang gezien. Daarna nog super grote vliegen en vlinders tegen het lijf gelopen. Alles is hier percies extra extra large. Man man man, wat krijgen we nog te zien.
Vanmorgen ben ik met Stefaan het amazonewoud ingetrokken. We wilden de gele boom bereiken die we vanop ons terras kunnen zien. We hadden de tocht onderschat, dwars door het amazonewoud trekken is onmogelijk of je moet constant kappen met je mes. We probeerden dan een padje te volgen maar wanneer er plots een huis met 2 grommende honden voor onze neus stonden besloten we maar snel terug te keren. De beste manier om het amazonewoud te verkennen is stroomopwaarts langs de rivier Rio inchillaqui volgens Gerard. Op onze tocht kwamen we Chaupi Chungo tegen, dit is een lager schooltje dat bestaat uit enkele hutten. Je ziet zulke dingen op foto maar het geeft toch een raar gevoel wanneer je dit in het echt ziet. Morgen gaan ik en Stefaan ook voor het eerst naar de Technische school Collegico technico Juan Pio XXIII en ik ben wel eens benieuwd hoe het daar aan toe gaat.
Gisteren ben ik met Stefaan s nachts een tocht gaan maken in het amazonewoud hier. We hadden onze zaklamp en mes mee uiteraard. Als je hier s nachts wakker blijft en je op het terras zit zie je veel vleermuizen die je soms rakelings het hoofd voorbij vliegen. Je hoort hier ook vreemde geluiden s nachts en ik ben eens op zo een geluid afgegaan en toen heb ik een kleine kikker ontdekt die in de plas van een bloem verscholen zat. Ook heb ik vernomen dat er volgende week een Belg naast ons komt wonen die slangen vangt. Ik denk dat ik eens ga vragen om eens mee te gaan.
Vandaag zijn we met Carlos naar Tena gegaan. het viel me op dat de mensen ons hier raar bekijken, anders dan we in Ambato gewoon zijn. Gisteren vroeg padre Ernesto de weg aan een persoon op de baan maar deze was dronken. Padre Ernesto had dit snel door maar de persoon begon lastig te doen. Zijn vrouw gaf hem onder zijn voeten maar de man begon gewoon met stenen naar zijn vrouw te smijten! Ook de verschrikkelijke warmte, mijn pet die ik verloren heb en de massa mensen op de markt maakte me een beetje down. Ook het feit dat ik al drie keer ben aangesproken door een boracho (zatlap). Ze komen je vriendelijk de hand schudden maar dan beginnen ze lastig te doen en moet ik ze weg sturen. Ik ben blij dat waar ik slaap het rustig is en dat het huis omringt is door het amazonewoud. Ik en Stefaan hebben hier ook al een duik gemaakt in de rivier hier achter ons en dat was zalig.
Gisteren was het optreden van sudakaya, met Arthuro als drummer, fantastisch! We hebben flink wat potten gedronken want van het bier hier geraak je toch niet zat. Vanmorgen opgestaan, rugzak gepakt en klaar om te vertrekken naar Tena. Na een tocht van 5 uur op de bus, waarbij we konden genieten van het prachtige amazonewoud, kwamen we aan in Tena. Padre Ernesto, de directeur van el collegico technico, wachtte ons op met de pick up en bracht ons naar het huis van Herman Rosiers. Daar aangekomen besloten Stefaan en ik om de streek te verkennen, met onze machetemessen uiteraard. We hadden al direct een kleine slang gezien en een grote tropische vlinder. De natuur is hier echt wel prachtig en vlakbij ons huis loopt een rivier waar ik wel eens een duik zou in willen nemen.
Mammie Suzi kent veel mensen in Ambato en dus ook met de uitgever van het Spaanse magazine la Ciuadad. Dit magazine handelt over alles wat met de stad Ambato te maken heeft. Bij deze uitgeverij zijn we vandaag langsgeweest voor een interview. Jaime kon gelukkig vertalen in het Spaans indien iets niet duidelijk was. Uiteindelijk werd vanalles opgeschreven en een foto van ons genomen. Het blad verschijnt volgende maand en er is ons een exemplaar beloofd. De kerel die ons het interview heeft afgenomen zal ons ook de link via internet geven wanneer het artikel klaar is. Daarna zijn we naar een echte Inca markt geweest waar ik een Inca muts en een tapis heb gekocht. Je kan makkelijk afpingelen van de prijs bij deze mensen want ze verwachten dit van jou als je iets koopt. Ik had mijn camcorder mee om deze markt en mensen te filmen maar dit hadden ze niet graag. Daarom heb ik mijn camera vastgehouden alsof hij afstond maar ondertussen heb ik stiekem gefilmd.
Om acht uur was het les maar de leerkracht kwam een half uurtje later. Dat is hier blijkbaar allemaal niet zon groot probleem. Hier in Ecuador moet je eigenlijk 10 minuten later komen om op tijd te zijn. Nadien zijn we met Jaime naar een Inca markt gaan zien. Je kan er allerlei prullen, tapijten, handtassen, oorbellen, kettingen en T-shirts kopen. Ik had bijna een T-shirt gekocht maar de deal is uiteindelijk toch niet doorgegaan. Eerst was het 6, dan 5 en dan 4dollars. Ik dacht, kopen die handel maar had slechts 3, 87 dollars op zak en de man vond het niet genoeg. Dus ja, niets gekocht dan. Deze avond gaan we naar het optreden kijken van Arthuro. Ik weet zeker dat het de moeite zal zijn. Morgen vertrekken we naar Ayapata, daar zal het avontuur pas echt beginnen
Vanmorgen les gehad en in de namiddag terug. In de vroege uurtjes kan ik mij goed concentreren maar in de namiddag is het altijd wel afzien. Maar de lessen zijn goed en je leert er veel van bij. Ook zijn we naar enkele fietsen gaan kijken, de fietsen zijn hier niet zo duur maar ik en Philip hebben toch besloten om een 2de hands te kopen in Tena. De vrouwen hebben er wel gekocht, desnoods gebruiken we die wel hehe.. Deze morgen heb ik een fruitcocktail gegeten met een beetje yoghurt. Zo lekker en zo vers, niet te geloven!!
Vandaag zijn we naar Baños gereden, een markt waar ze allerlei groenten en fruit verkopen, het was er goed en lekker. Ook kon je daar cavias eten, ik heb er nog niet van gegeten maar op het eerste zicht zag het er lekker uit. Gelijk je in België een kip aan het spit ziet, doen ze hier juist hetzelfde maar dan met een cavia. Plots kwam ik een aap tegen, ik heb hem maar snel een hand gegeven. Hij zei wel niet veel maar ik vond het leuk. Tijdens het heen en terug rijden kwamen we voorbij een vulkaan die nog niet zo lang geleden uitgebarst was. Op de weg lag een pel van 5meter gesteenten en stof. Met onze auto daardoor crossen was op zich al een groot avontuur. Jaime lust er wel pap van met zijn suzuki.
Vanmorgen goed gegeten, vers brood, confituur, kaas en een taske leche. Dan richting chocobana want Jaime ging ons de omgeving van Ambato laten zien. Het was daar al direct carnaval. Alle mensen liepen op het straat, zongen, maakte sfeer, dronken en riepen VIVA AMBATOOOOOOOO. Een groot feest was het, echt mooi om zien. Ik zal een sfeerfoto op ons blog plaatsen. Ook hebben we de uren van ons Spaanse lessen gekregen. Hopelijk leren we er veel van bij! De zon scheen hard, ik liep een half uurtje in de zon en ik zag al rood. Da zal hier nog goed bruinen worden. Vandaag jugo de mora en batido de fraisa leren kennen, allebei lekkere drankjes gemaakt van vers fruit. Na de lekkere sappen ben ik met Philip een wandeling gaan maken, we zijn een bos ingedoken en kwamen aan een rivier met wild water, er lagen grote gesteenten waardoor je naar de overkant van het water kon stappen.
Na het afscheid van ouders en vriendin was het zover, de stage in Ecuador ging van start. In een bomvolle vlieger vlogen we naar Madrid. Omdat ik nog nooit had gevlogen was ik onder de ondruk van het opstijgen van zon machine. Buiten het landen en het landschap dat je kan bewonderen tijdens de vlucht is er helemaal niet zoveel aan. Even gewacht in Madrid en we waren al opnieuw in de lucht. Nu was het 10uur vliegen naar Quito, naar mijn goesting iets te lang. Maar ik ben er toch maar niet uitgesprongen. Jaime en Arthuro stonden ons op te wachten in Madrid. Het ging allemaal heel snel, voor we het goed en wel beseften zaten we in de taxi. Ik samen met Philip en de vrouwen samen met Arthuro in een andere taxi. Wat een mannen zijn dat, die taxichauffeurs. Als die niet op hun gaspedaal duwen, weet ik het ook niet meer. Je zou gaan denken dat hun vrouw belde om te komen eten. En ja, hun toeter weten ze ook wel staan. Maar goed gelachen en voor enkele dollars bracht hij ons ter plaatse. Goedkoop zijn ze wel, die taxis. We rustte even uit in het kot van Arthuro, hij studeert in Quito. We dronken er een serveza en ik voelde me direct op men gemak. Maar het duurde niet lang of we waren alweer onderweg. Met de bus gingen we naar Ambato, daar gingen we een week logeren en een stoomcursus Spaans krijgen. Uiteindelijk kwamen we aan in de chocobanana, deze cafetaria is bijzonder goed uitgerust en je kan er vanalles eten en drinken. Daar kreeg ik Suzanne te zien, de vrouw van Jaime. Het is een plezierig koppel dat goed is in de omgang met jeugd. Jaime vertelde ons dat iemand van ons zou slapen in de chocobanana en de anderen bij Micki. Philip was de snelste en bleef daar slapen. Enkele straten verderop slaap ik met de vrouwen. Ieder heeft zijn eigen kamer en niets ontbreekt. Ik heb het grootste bed van allemaal, maar wat wil je, ik ben dan ook de grootste.
Dit is een foto van de vulkaan die overlaatst is uitgebarsten. Heel de weg bij de vulkaan ligt bedolven onder een dikke laag van 5 meter gesteente en zand. Prachtig uitzicht.
