Vandaag zijn we met Carlos naar Tena gegaan. het viel me op dat de mensen ons hier raar bekijken, anders dan we in Ambato gewoon zijn. Gisteren vroeg padre Ernesto de weg aan een persoon op de baan maar deze was dronken. Padre Ernesto had dit snel door maar de persoon begon lastig te doen. Zijn vrouw gaf hem onder zijn voeten maar de man begon gewoon met stenen naar zijn vrouw te smijten! Ook de verschrikkelijke warmte, mijn pet die ik verloren heb en de massa mensen op de markt maakte me een beetje down. Ook het feit dat ik al drie keer ben aangesproken door een boracho (zatlap). Ze komen je vriendelijk de hand schudden maar dan beginnen ze lastig te doen en moet ik ze weg sturen. Ik ben blij dat waar ik slaap het rustig is en dat het huis omringt is door het amazonewoud. Ik en Stefaan hebben hier ook al een duik gemaakt in de rivier hier achter ons en dat was zalig.
Gisteren was het optreden van sudakaya, met Arthuro als drummer, fantastisch! We hebben flink wat potten gedronken want van het bier hier geraak je toch niet zat. Vanmorgen opgestaan, rugzak gepakt en klaar om te vertrekken naar Tena. Na een tocht van 5 uur op de bus, waarbij we konden genieten van het prachtige amazonewoud, kwamen we aan in Tena. Padre Ernesto, de directeur van el collegico technico, wachtte ons op met de pick up en bracht ons naar het huis van Herman Rosiers. Daar aangekomen besloten Stefaan en ik om de streek te verkennen, met onze machetemessen uiteraard. We hadden al direct een kleine slang gezien en een grote tropische vlinder. De natuur is hier echt wel prachtig en vlakbij ons huis loopt een rivier waar ik wel eens een duik zou in willen nemen.
Mammie Suzi kent veel mensen in Ambato en dus ook met de uitgever van het Spaanse magazine la Ciuadad. Dit magazine handelt over alles wat met de stad Ambato te maken heeft. Bij deze uitgeverij zijn we vandaag langsgeweest voor een interview. Jaime kon gelukkig vertalen in het Spaans indien iets niet duidelijk was. Uiteindelijk werd vanalles opgeschreven en een foto van ons genomen. Het blad verschijnt volgende maand en er is ons een exemplaar beloofd. De kerel die ons het interview heeft afgenomen zal ons ook de link via internet geven wanneer het artikel klaar is. Daarna zijn we naar een echte Inca markt geweest waar ik een Inca muts en een tapis heb gekocht. Je kan makkelijk afpingelen van de prijs bij deze mensen want ze verwachten dit van jou als je iets koopt. Ik had mijn camcorder mee om deze markt en mensen te filmen maar dit hadden ze niet graag. Daarom heb ik mijn camera vastgehouden alsof hij afstond maar ondertussen heb ik stiekem gefilmd.
Om acht uur was het les maar de leerkracht kwam een half uurtje later. Dat is hier blijkbaar allemaal niet zon groot probleem. Hier in Ecuador moet je eigenlijk 10 minuten later komen om op tijd te zijn. Nadien zijn we met Jaime naar een Inca markt gaan zien. Je kan er allerlei prullen, tapijten, handtassen, oorbellen, kettingen en T-shirts kopen. Ik had bijna een T-shirt gekocht maar de deal is uiteindelijk toch niet doorgegaan. Eerst was het 6, dan 5 en dan 4dollars. Ik dacht, kopen die handel maar had slechts 3, 87 dollars op zak en de man vond het niet genoeg. Dus ja, niets gekocht dan. Deze avond gaan we naar het optreden kijken van Arthuro. Ik weet zeker dat het de moeite zal zijn. Morgen vertrekken we naar Ayapata, daar zal het avontuur pas echt beginnen
Vanmorgen les gehad en in de namiddag terug. In de vroege uurtjes kan ik mij goed concentreren maar in de namiddag is het altijd wel afzien. Maar de lessen zijn goed en je leert er veel van bij. Ook zijn we naar enkele fietsen gaan kijken, de fietsen zijn hier niet zo duur maar ik en Philip hebben toch besloten om een 2de hands te kopen in Tena. De vrouwen hebben er wel gekocht, desnoods gebruiken we die wel hehe.. Deze morgen heb ik een fruitcocktail gegeten met een beetje yoghurt. Zo lekker en zo vers, niet te geloven!!
Vandaag zijn we naar Baños gereden, een markt waar ze allerlei groenten en fruit verkopen, het was er goed en lekker. Ook kon je daar cavias eten, ik heb er nog niet van gegeten maar op het eerste zicht zag het er lekker uit. Gelijk je in België een kip aan het spit ziet, doen ze hier juist hetzelfde maar dan met een cavia. Plots kwam ik een aap tegen, ik heb hem maar snel een hand gegeven. Hij zei wel niet veel maar ik vond het leuk. Tijdens het heen en terug rijden kwamen we voorbij een vulkaan die nog niet zo lang geleden uitgebarst was. Op de weg lag een pel van 5meter gesteenten en stof. Met onze auto daardoor crossen was op zich al een groot avontuur. Jaime lust er wel pap van met zijn suzuki.
Vanmorgen goed gegeten, vers brood, confituur, kaas en een taske leche. Dan richting chocobana want Jaime ging ons de omgeving van Ambato laten zien. Het was daar al direct carnaval. Alle mensen liepen op het straat, zongen, maakte sfeer, dronken en riepen VIVA AMBATOOOOOOOO. Een groot feest was het, echt mooi om zien. Ik zal een sfeerfoto op ons blog plaatsen. Ook hebben we de uren van ons Spaanse lessen gekregen. Hopelijk leren we er veel van bij! De zon scheen hard, ik liep een half uurtje in de zon en ik zag al rood. Da zal hier nog goed bruinen worden. Vandaag jugo de mora en batido de fraisa leren kennen, allebei lekkere drankjes gemaakt van vers fruit. Na de lekkere sappen ben ik met Philip een wandeling gaan maken, we zijn een bos ingedoken en kwamen aan een rivier met wild water, er lagen grote gesteenten waardoor je naar de overkant van het water kon stappen.
Na het afscheid van ouders en vriendin was het zover, de stage in Ecuador ging van start. In een bomvolle vlieger vlogen we naar Madrid. Omdat ik nog nooit had gevlogen was ik onder de ondruk van het opstijgen van zon machine. Buiten het landen en het landschap dat je kan bewonderen tijdens de vlucht is er helemaal niet zoveel aan. Even gewacht in Madrid en we waren al opnieuw in de lucht. Nu was het 10uur vliegen naar Quito, naar mijn goesting iets te lang. Maar ik ben er toch maar niet uitgesprongen. Jaime en Arthuro stonden ons op te wachten in Madrid. Het ging allemaal heel snel, voor we het goed en wel beseften zaten we in de taxi. Ik samen met Philip en de vrouwen samen met Arthuro in een andere taxi. Wat een mannen zijn dat, die taxichauffeurs. Als die niet op hun gaspedaal duwen, weet ik het ook niet meer. Je zou gaan denken dat hun vrouw belde om te komen eten. En ja, hun toeter weten ze ook wel staan. Maar goed gelachen en voor enkele dollars bracht hij ons ter plaatse. Goedkoop zijn ze wel, die taxis. We rustte even uit in het kot van Arthuro, hij studeert in Quito. We dronken er een serveza en ik voelde me direct op men gemak. Maar het duurde niet lang of we waren alweer onderweg. Met de bus gingen we naar Ambato, daar gingen we een week logeren en een stoomcursus Spaans krijgen. Uiteindelijk kwamen we aan in de chocobanana, deze cafetaria is bijzonder goed uitgerust en je kan er vanalles eten en drinken. Daar kreeg ik Suzanne te zien, de vrouw van Jaime. Het is een plezierig koppel dat goed is in de omgang met jeugd. Jaime vertelde ons dat iemand van ons zou slapen in de chocobanana en de anderen bij Micki. Philip was de snelste en bleef daar slapen. Enkele straten verderop slaap ik met de vrouwen. Ieder heeft zijn eigen kamer en niets ontbreekt. Ik heb het grootste bed van allemaal, maar wat wil je, ik ben dan ook de grootste.
Dit is een foto van de vulkaan die overlaatst is uitgebarsten. Heel de weg bij de vulkaan ligt bedolven onder een dikke laag van 5 meter gesteente en zand. Prachtig uitzicht.
Deze nacht heb ik voor het eerst echt goed geslapen, om 8uur klopte micki op de deur. Het was tijd voor op te staan en ik had echt geen zin om uit men bed te komen. Je kunt je vast wel voorstellen hoe lekker ik geslapen heb. Na het ontbijt was het weer Spaanse les. De lessen zijn enorm intensief, je leert er dan ook veel. Na de les was het tijd voor wat cultuur op te snuiven, daardoor zijn philip en ik op het idee gekomen om een machettemes op de kop te tikken. Jaime heeft ons de persoon leren kennen waar je moest zijn voor zon ding. Jaime en Suzanne helpen ons echt bij alles, niets is hun teveel. Voor slechts enkele dollars hebben we dan een zwaard gekocht. We besloten er een lederen zak voor te laten maken, volgens mij gaat het er echt goed uitzien. Het zijn hier dan ook allemaal specialisten in hun vak. De zak wordt gemaakt van echt leder en zal onverslijtbaar zijn. Na het avontuur van de zwaarden was het weer twee uur les. We kregen weer een hele boterham palabras voorgeschoteld, daardoor moeten we iedere avond achter onze boeken kruipen om ons goed voor te bereiden op de volgende les. Na de lessen is er altijd een hemelse maaltijd voorzien. Als je hier niet hebt gegeten met wat je krijgt, zal je altijd honger hebben.
De lessen Spaans beginnen moeilijk te worden maar je leert er wel veel bij. Ik en Stefaan waren op zoek naar een machettemes. Jaime wist een vriend die ons hier kon aangeraken. We reden direct naar de winkel met de auto en we hebben ons allebei een vlijmscherp mes gekocht voor 3,54$ spotgoedkoop dus! Jaime wist ook een vriend die hiervoor een leren zak kon maken zodat we het mes op onze rug kunnen dragen. Ik en Stefaan hebben al plannen gemaakt om eens een paar dagen in het amazonewoud te trekken met ons machettemes, kaart en kompas.
Vandaag hebben we de stad rio de bamba bezocht. Jaime en Suzanne hebben ons rondgeleid in deze stad. We hebben een museum bezocht dat ging over Jezus en zijn vrienden, wat ik eigenlijk niet zo interessant vond. Intressanter is het kruidenierswinkeltje in deze stad waar ze mate de coca verkopen. Dit is een thee op basis van cocaine, dit zou zeer goed zijn tegen hoofdpijn en wanneer je last hebt van het hoogteverschil hier. Ik heb hier geen last van maar dit neemt niet weg dat ik toch maar twee dozen heb gekocht.
Na 12 uur vliegen eindelijk aangekomen in Quito. We werden opgewacht door Jaime en zijn zoon, Arthur. Gelukkig spreken zij goed engels want van het Spaans begrijp ik nog geen jota.
Op het studentenkot van Arthur in Quito dronken we een cervesa en namen daarna de bus naar Ambato. Na een drietal uren op de bus kwamen we aan in Ambato in de chocobanana. Dit is een soort snackbar waar veel studenten komen. Het was snel avond dus besloot iedereen maar te gaan slapen. Ik slaap als enige bij Jaime boven de chocobanana. De anderen slapen iets verder bij een gastgezin. Zaterdag besloten we op tocht te gaan met Jaime en zijn vrouw, Suzanna. Deze hebben ons dit weekend al een authentieke Indiaanse markt laten zien. We reizen met 6 in een kleine auto en leggen afstanden af van 180 Km omdat alle steden en dorpen hier ver uit elkaar liggen. In de stad banos konden we genieten van de natuur, een vulkaan (zie foto) en een glas jugo de caña. Dit is een drankje gemaakt van rietsuiker met citron, zeer lekker! Ik ben vooral geschrokken van het verkeer hier, iedereen claxonneert hier constant op elkaar voor het minste. Voor de rest slaap ik goed alleen dat ik mijn bed eens zal moet smeren met olie omdat het gekraak ervan me telkens wakker maakt.
