|
Maandag 5-03-2007
Samen met een groepje leerlingen mocht ik coördineren en werken aan een TAXI , jeep Nissan. Er moest een onderhoud gebeuren en de rollementen moesten vervangen worden. Dit hebben we gedaan als een team. Elkaar helpen waar het moet en met een minimum aan geschikt werkgereedschap toch een goed resultaat bekomen. De leerlingen maken hier en daar wel is een grapje om mijn Spaans maar dat kan mij allemaal niet zoveel schelen. Zolang ze mij begrijpen zal het wel goed zijn. Ik heb wel gemerkt dat de leerlingen die Indigna zijn minder gemotiveerd zijn om een opdracht goed uit te voeren. Ook zijn het vaak de leerlingen die niets staan te doen en geen respect hebben voor anderen hun materiaal.
Leerlingen die afkomstig zijn uit de stad hebben meer respect voor materiaal en de mens zelf.
Dinsdag 6-03-2007
Vandaag heb ik met een ander groepje leerlingen de carburator van een Chevrolet gedemonteerd, gekuist en terug gemonteerd. Na het demonteren moesten we hem proper maken maar er was geen carburatorreiniger meer. De leerlingen springen dan automatisch in een auto die daar staat en rijden naar de dichtstbijzijnde winkel. (Ik moest meerijden) Ook moesten er zetels van een auto opgelapt worden. Voor 80$ zetten ze de twee stoelen en de zitbank helemaal in het leder. De leerlingen vertelde me dat het dagelijkse kost was om smeervet, gasolie en/of onderdelen zelf te gaan halen. Als een winkel niet open is dan rijden we toch gewoon naar een andere, ook al is deze een half uur verderop. Daar maken ze zich allemaal niet druk om. Zolang de claxon en de autoradio het maar doet.
Donderdag 8-03-2007
Ik kwam aan op school en wachtte op de leerlingen en de leerkracht aan het klaslokaal. Het duurde toch een beetje lang en ben dan op zoek gegaan naar Sr. Venicio. Hij was nergens te vinden en op het secretariaat vertelde ze me dat hij op cursus was en de lessen dus niet doorgingen. Ik dacht, ik ga dan maar eens een kijkje nemen in de klas van Philip. Na de les heb ik met deze leerlingen wat gepraat. Alles wat een beetje persoonlijk is moeten ze weten, de mannen. Heb ik zussen en hou oud zijn deze? Heb ik een vriendin, is ze knap? Ben ik rijk? Wat voor een auto heb ik thuis? Hoeveel paar schoenen ik heb? Het verbaasde mij dat ze niet vroegen wat voor kleur mijn onderbroek had. Na al die vragen zouden we een potje gaan voetballen, dat is dan uiteindelijk toch niet doorgegaan omdat het aan het regenen was. Ik heb met hen dan een afspraak gemaakt voor volgende week vrijdag.
Vrijdag 9-03-2007
Deze morgen vroeg opgestaan want we gingen kayakken, om half tien vertrokken we met de pick-up en kayaks in de laadbak naar onze vertrekplaat. Toch wel een eindje gereden en telkens valt het weer op hoe arm de mensen hier zijn. Je kan wel wennen aan die houten hutten, maar eens je er op begint te letten denk je toch van, man man man, das toch armoede. Maar niet dat de mensen daarmee minder gelukkiger zijn want ik wandelde eens naar school en kwam voorbij zon hut. Ik denk dat de mensen aan het ontbijten waren en er werd daar gelachen, niet normaal. Dan denk je;Lachen kunnen ze wel.
Zoen we dan in onze kayak moesten kruipen was het serieus wringen geblazen om daarin te geraken. Het was zon kleine kayak, je kent ze wel. De boot helemaal op zijn grootst gezet en uiteindelijk zat hij juist gepast. Het water was af en toe goed wild, dan weer plat. De instructeur die ons begeleidde tijdens de afdaling toonde ons hoe je een flip-over moest uitvoeren. Ik heb het enkele malen geprobeerd, maar simpel is anders. Het ziet er allemaal eenvoudig uit, maar als je daar ondersteboven hangt met je kop onder water weet je het allemaal niet meer. Maar het was heel leuk en we hebben mooie beelden gezien van goudzoekers en vissers langs de oevers. De goudzoekers zijn vooral Colombianen en op het eerste zicht lijkt het een ondankbare job. Maar vind je één gram goud, dan ben je 20$ rijker.
Zaterdag 10-03-2007
Gisteren hadden we het al een beetje in de mot, we waren aardig verbrand. Deze nacht niet goed geslapen en deze morgen zag het goed rood allemaal. Jaja, we hebben kennis gemaakt met de Ecuadoriaanse zon. Ik ben dan naar Gerard gestapt voor een tupe Flamazine, dat had hij niet maar hij gaf me dan een potje after sun. Misschien niet dat het veel hielp, maar het verzachtte toch dat brandende gevoel. Isabella heeft ons dan nog een kaktusblad gegeven waarvan we de pel moesten afschrapen en de smurie die eruit kwam dan op onze huis smeren. Het was verfrissend en ze vertelde ons dat deze plant vaak verwerkt wordt in dagcrèmes. Achave heette de kaktus denk ik. Ik zal er eens een foto van nemen en dan kunnen ook jullie deze plant bewonderen. Er staat hier werkelijk een king size model in de tuin.
Zondag 11-03-2007
Vandaag werd ons duidelijk dat het niet zomaar een beetje verbrand was en dat we ons echt moesten gaan soigneren. Men gezicht en lippen stonden dik van het vocht. Ik besloot voor mezelf om de komende week niet naar school te gaan om alles goed te laten herstellen. Gezondheid eerst zou ik zeggen. Beide hebben we wel ons lesje geleerd en voortaan zullen we wel beter uitkijken tijdens het vertoeven in de zon.
Maandag 12-03-2007
Toen we hoorden dat Gerard toch naar Tena moest hebben we hem verteld dat hij maar wat verzorgende zalf en lotion moest meebrengen. Hij bracht ons het nodige gerief en we hopen er weer snel bovenop te komen.
Zondag 18-03-2007
Ik ben zo goed als hersteld, buiten het afvellen en de korsten op mijn lip ziet het er behoorlijk goed uit. Ik heb al drie nachten goed kunnen slapen en dat maakt de mens veel beter gezind.
Vanaf donderdag was het niet mogelijk om te telefoneren. Eerst zeiden ze dat Indigenas een stuk telefoonlijn hadden gestolen, maar nu blijkt dat de lijn verbroken werd doordat ze een boom omgehakt die dan in de lijn is gevallen. Normaal hadden we gisteren al terug verbinding maar dat is ondertussen uitgesteld tot maandag.
Dat zeggen ze hier altijd: Mañana mañana.
Maandag 19-03-2007
Vandaag ben ik samen met Gininho en Marco begonnen aan het monteren van een motorblok. Deze is naar Ambato geweest voor het honen van de cilinderwanden, hierdoor zijn deze weer zo goed als nieuw. 150$ voor het honen en 125$ voor nieuwe zuigers en drijfstangschaaltjes. Voor 275$, wat overeen komt met 210 euro, is je motor weer zo goed als nieuw. Daar kan je in België alleen van dromen. Gininho heeft deze auto gekocht van een boer die hem niet verkocht kreeg omdat de motor niet meer draaide.
Ik hoop dat we binnenkort een testritje kunnen maken.
Dinsdag 20-03-2007
Vandaag hebben we verder gewerkt aan het motorblok van Gininho, bij het monteren van de zuigers zagen we dat de drijfstangschaaltjes niet dezelfde waren als de originele. Nu moeten we deze terug opsturen naar Ambato voor de juiste stukken te kunnen bemachtigen. Wel jammer want we waren goed op dreef.
Daarna ben ik samen met Philip enkele fotos gaan maken van de school. Philip had zijn camera mee en we hebben enkele mooie beelden kunnen vastleggen. De kleinste kinderen op de school zijn allemaal zot van zon camera. De anders zo stoere jongens van mijn klas hadden heel wat minder praat tijdens de opnamesessies.
Toen we naar huis wandelden zijn we dwars door het dorpje Ayapata gegaan, normaal maakte we altijd een kleine omweg maar daar hadden we genoeg van. Ik had er een beetje schrik voor omdat enkele kinderen hier toch al eens een steen naar men hoofd hadden gesmeten. Maar vandaag waren ze erg vriendelijk en ik dacht niet meer aan die vliegende steen. Volgende week zal ik mijn kledij eens gaan afgeven denkik. Ook de 3 voetballen die ik meegenomen heb zal ik oppompen en daar aan de kinderen geven. Nadien kan ik dan nog altijd eens langsgaan voor wat te voetballen.
Donderdag 22-03-2007
Toen we aankwamen op school hadden we direct in de gaten dat er iets speciaals aan de gang was. Na enkele minuten hadden we door dat Padre Ernesto verjaarde, de leerlingen gingen allemaal uit hun dak en enkele muziekanten van de school maakte een lied voor hem. Padre is ondertussen 70 jaar en dat moest gevierd worden. Uiteindelijk riepen da leerlingen; Casa, casa, casa! Padre Ernesto gaf hen dan maar een dagje vakantie. Elke reden is een reden om te feesten vertelde hij ons. We kregen dan een stukje taart en iedereen ging naar huis.
Spijtig dat we geen fotos hebben van dit gebeuren want het was wel iets speciaal.
Vrijdag 23-03-2007
Vandaag vertrokken voor een weekendje Baños, om 12uur vertrok de bus in Tena en rond 5uur kwamen we toe. Morgen zoude we gaan benjee springen en delta vliegen. Maar niet alleen dat, Baños staat bekend om zijn watervallen en warmwaterbronnen, die zullen we dan ook gaan bezichtigen.
Zaterdag 24-03-2007
Het was negen uur in de morgen en we dachten de dag goed te starten in één van die warmwaterbronnen. Eens we daar toekwamen zagen we dat het meer een zwembad was dan een natuurlijke warmwaterbron, daarom hebben we maar geen inkom betaald en besloten Philip en ik maar te gaan benjee springen.
Als ik dan uiteindelijk op de brug stond om te springen vroeg ik aan de man die mijn gordel had vastgemaakt of alles oke was. NEE NEE, riep hij, ze moesten eerst de rekker nog vastmaken aan de brug. Ik dacht in mezelf, voor hetzelfde geld had ik al gesprongen. J
Het gad wel een speciaals gevoel als je daar zo naar beneden valt, op het moment dat je denkt dat die vrije val lang duurt, dan word je terug omhoog getrokken.
Nadien zijn we naar de watervallen in Rio Verde gaan kijken, deze zijn heel groots en indrukwekkend maar eens je ze gezien hebt, is het ook altijd maar hetzelfde. Dat water blijft immers maar komen en komen.
Omdat het weer zo goed was konden we vandaag ook parachute vliegen van een berg. We reden met de auto tot op 4500m en kwamen terecht op een open vlakte. Eerst werd de windrichting en het klimaat bestudeerd. Als deze goed was konden de parachutes uitgestald worden en konden we ons aankleden, het was er immers behoorlijk koud. Nadien kregen we enkele instructies en werd ik vastgemaakt aan de piloot van de parachute. We liepen bergafwaarts en tegen de richting van de wind in. Na 10m hingen we al in de lucht, de warme lucht die afkomstig was vanuit het oerwoud gaf ons de kans om te stijgen. Juist naast onze parachute vloog er een arend die ook op thermiek vliegt. Het was genieten in de lucht, toch iets om nog te doen.
Zondag 25-03-2007
Vandaag hadden we alles al gedaan wat we wouden doen en besloten Philip en ik al liftend terug naar Tena te gaan. Rond half 10 vertrokken in Baños en de eerst lift bracht ons al direct zon 50km verder. In Puyo kwamen we terecht, daar stond een bordje met nog 79km tot in Tena. Dan een half uurtje moeten stappen en dan hadden we de volgende lift beet, een truckchauffeur nam ons mee voor enkele km. Jammer genoeg maar even in de laadruimte kunnen vertoeven maar we waren toch weer een beetje korter bij huis. Weer wat gestapt en toen kwam er niets meer. Op die steen- en zandweg van Puyo naar Tena reden haast geen voertuigen en als er dan één passeerde was het een bus, taxi of moto. Maar niet opgeven dacht ik en we zijn blijven stappen. Toen we voorbij een dorpje van één grote familie terecht kwamen vroegen ze ons om even bij hun te komen drinken. Dat hebben we dan gedaan en we kregen er melk uit het oerwoud. Het was het sap van één of andere plant, niet echt lekker maar ik heb het toch maar opgedronken. Je durft ook moeilijk anders, die mensen bieden hier waarschijnlijk hun beste sapje aan en jij zou het dan niet opdrinken. Plots stond er een klein aapje naast mijn stoel, ik dacht: Alle seg, maakt da mee! De aap was rietsuiker aan het eten en zag er heel gelukkig uit. Ik heb hem even op men schoot gehad maar daar had hij niet zoveel zin in. Hij begon zon apengeluid te maken en dan heb ik hem maar op de grond gezet.
Na het avontuur van de aap zijn we verder gegaan en hebben we toch nog wel een 2 uur gestapt en was het toch wel afzien. Maar toen kwam er toch een auto en die nam ons mee tot in Tena. We zijn dus thuisgeraakt en bovendien heb we zon aapje op de schoot gehad.
Maandag 26-03-2007
Vandaag was het terug een schooldag en hebben we de motor van Gininho verder gemonteerd, we hebben de ontsteking en de in- en uitlaattijden afgesteld. De leerkracht heeft enorm veel ervaring rondom de mechaniek van autos. Je kan hem wel een expert noemen, ze noemen hem hier dan ook de maestro. Ik schrijf voor mezelf vaak weetjes en kennis op die ik leer van de leerkracht. Ondertussen ben ik ook te weten gekomen van de leerlingen dat het woensdag geen school is en dat vanaf donderdag de examens beginnen.
Dinsdag 27-03-2007
Vandaag de motor van Gininho gemonteerd in de auto, het was wel wat prutsen maar uiteindelijk is het toch gelukt. Alle onderdelen aangesloten en alles dubbel gecheckt of het wel degelijk vast stond. Vandaag is zelfs de vader van Gininho komen helpen. Je verschiet er soms van hoeveel man er aan één wagen staat te werken. Vele handen maken het werk licht zullen ze hier denken. Nog voor de les gedaan was draaide de motor en hebben we de carburator nog juist afgesteld. De vader was ons erg dankbaar en ging ervandoor met de auto. Ik heb dan Johnson nog wat geholpen met zijn project. Hij was zo druk in de weer dat hij een uur langer gebleven is dan moest. Ik ben bij hem gebleven om hem te helpen en dat wist hij wel te appreciëren, nadien heeft hij mij een banaan en een drankje gegeven.
Toen ik naar huis aan het stappen was waren enkele mensen van het dorpje Chaupichongo een stier naar boven aan het trekken. Ik heb de stier af en toe wat slagen gegeven met een stok en zo ging het wel een beetje vlotter.
Woensdag 28-03-2007
Vandaag was kwam Isabelle ons vertellen dat door de zware regenval van gisteren de brug van Hakuna Matata weggespoeld was. We zijn dan maar is gaan kijken en het was inderdaad zo. Niet te geloven eigenlijk want de constructie van de brug leek mij toch heel stevig. Je moet niet vragen hoeveel water er gisteren gevallen is. Je kon aan de oevers zien dat het water wel 2meter hoger heeft gestaan dan dat de rivier nu staat.
De laatste dagen hadden we vaak geen water en ook de stroom valt regelmatig uit. En als het dat niet was, dan is de telefoonlijn wel onderbroken. De dag dat alles loopt zoals het gepland was, of zoals het zou moeten zijn, moeten we nog meemaken.
Donderdag 29-03-2007
Vandaag ben ik naar school geweest voor het houden van toezicht tijdens de examens. De leerlingen zijn helemaal niet zenuwachtig en maken evenveel lol als anders, eigenlijk zoals het zou moeten zijn. De leerkracht had me gevraagd of ik eventueel een dagje wou komen kijken hoe zon examen in zijn werk ging. Maar eigenlijk is er geen verschil in vergelijking met de examenperiode van bij ons. De leerlingen doen hun best en als ze klaar zijn gaan ze naar huis.
Toen da avond viel, gingen we naar het afscheidsfeestje van de twee buurmeisjes die les geven in Chaupichongo. Omdat er geen brug meer was moesten we op een andere manier aan de overkant geraken. Zo moeilijk kan dat immers niet zijn dachten we. Het begin verliep vlot, we kapten een boom om met onze machete en lieten hem vallen van de oever tot aan het midden van de rivier. In het midden liggen enkele rotsblokken omdat de rivier er splitst. Om echt aan de overkant te geraken dachten we van steen tot steen te springen. Uiteindelijk lukte dit dan toch niet en besloten we om onze botten uit te doen en zo naar de overkant te stappen. Philip was al aan de overkant en plots werd ik meegetrokken door de rivier. Zoef en weg was ik. Het was donker, hier en daar wat rotsblokken, af en toe kopje onder en mijn machete had ik losgelaten voor ik het goed en wel besefte. Het was wel spannend maar uiteindelijk kon ik mij dan toch aan een rots vastklampen. Dan nog wel terug zien te geraken tegen de stroming in. Ik riep naar Philip dat het echt wel een straffe rivier was en hij besloot om naar mij te komen. Eigenlijk had ik hem niet geroepen maar ineens ging hij ook kopje onder. Uiteindelijk zijn we dan samen aan de kant geraakt. Ik was wel men mes, botten, kousen en zaklamp kwijt en bovendien nog een grote scheur in men broek ook. Die zal ik hier dan wel laten repareren in het dorp, zoveel zal dat nu wel niet kosten denkik.
Vrijdag 30-03-2007
Vandaag zijn we de rivier nogmaals gaan verkennen, we hadden er duidelijk nog niet genoeg van en gingen op zoek naar de verloren machete. Een Indiaan kwam naar me toe en ik legde uit wat we aan het doen waren. Even later stond hij daar met zijn duikbril en gingen we op zoek naar het verloren voorwerp. Jammerlijk was de rivier nog veel te troebel en acht op tien zou de machete toch met de rivier mee gestroomd zijn. Ik vroeg hem of hij geen machete meer had dat ik voor enkele dollars kon kopen. We hebben dan een deal gesloten, voor 3$ zou hij mij een goed geslepen mes bezorgen. Om 1 uur hebben we afgesproken aan het schooltje van Chaupichongo, ik moet dan wel weer die rivier over maar dat zal wel lukken.
Zondag 1-04-2007
Vandaag ben ik de goudzoekers een bezoekje gaan brengen. Ik had hen gevraagd of ze misschien wat goud hadden dat ik kon bezichtigen. Ze haalden een potje boven, een kleine 30gram dat goed is voor zon 550$. Nu hebben ze enkele dagen vakantie omdat de rivier zo wild en hoog staat. Hierdoor is het water erg troebel dat het zoeken achter goud erg moeilijk maakt en bovendien is het erg gevaarlijk omdat er meer kans is op meestromende rotsblokken waaronder men geplet kan geraken. Het winnen van goud doen ze als volgt; Ze beschikken over een soort grote stofzuiger waarmee iemand onder water gaat en stenen omhoog zuigt. Deze stenen rommelen door een machine en het goud blijft aan de machine kleven. Voor die 30gram hadden ze 5dagen gewerkt met 3man. Ook verbruiken ze iedere dag zon 16liter gasolie dus werken is de boodschap.
Ook ben ik bij Gerard gaan kijken of ik enkele gifkikkers kon fotograferen, ik had er eentje gevonden maar hij was verdwenen voor ik hem kon vastleggen met mijn camera. Ik heb wel een vogelspin kunnen fotograferen die juist uit zijn huisje kwam. Ook een bitsprinkhaan liep ik tegen het lijf.
Maandag 2-04-2007
Voor het beleven van een jungletocht moesten we vandaag met de taxi naar Otokocha, voor aan onze slaapplaats te geraken moesten we eerst een stukje varen op de rio blanco met een motorboot. Toen we aan de cabañas kwamen gingen we direct stappen in de bossen. Een gids vertelde ons over verschillende medische planten en bomen. Ook hebben we termieten gegeten en allerlei soorten vruchten die in het wild groeien. Het is heel indrukwekkend als je sommige bomen ziet met een omtrek van misschien wel 10meter. Het geluid, de modder, de insecten, de lekkere vruchten, de bomen zelf en de linialen waaraan je kan zwieren geven je een onbeschrijflijk natuurgevoel.
Dinsdag 3-04-2007
Vandaag weer door de bossen gestapt, het nam een hele dag in beslag doordat we een gemeenschap gingen bezoeken die midden in de jungle leven. Ook vandaag kregen we heel wat wilde vruchten en planten die gebruikt worden in de geneeskunde te zien. Ook planten waarvan Indianen gif maken voor bepaalde dieren te doden. In de gemeenschap aangekomen heb ik mij geamuseerd met een jongentje dat daar stond met een bal. Samen hebben we wat gevoetbald en nadien gaan zwemmen in de rivier om wat af te koelen. De mensen lopen hier ook allemaal op hun blote voeten, of het nu takken, stenen of slijk zijn waarop ze lopen, het maakt hen allemaal niet uit. Vaak zijn ze ook nog dubbel zo snel als wij met onze botten aan. Wat mij vooral zal bijblijven was het kleine jongentje waar ik mee gevoetbald had. Ik had gevraagd of hij mee ging zwemmen en dacht hem dan maar op mijn rug te zetten. Na een eindje stappen vroeg ik hem waar die waterval nu eigenlijk was. hij sprong van mijn rug en riep dat ik hem moest volgen. Dat jongentje begon daar te lopen op zijn blote voeten, niet normaal. Op gladde puntige rotsen, takken, door het slijk en dat allemaal super snel. Ik moest alles uit de kan halen voor hem bij te blijven. Ja, dat zal ik nog lang onthouden.
Woensdag 4-04-2007
Vandaag weer op stap geweest met de motorboot. Een bootje gemaakt uit een grote boomstronk waar ze vanachter een motor hebben opgezet. We gingen een kijkje nemen in een soort museum waar er verschillende soorten vallen stonden opgesteld die de Indianen nog steeds gebruiken voor het vangen van allerlei diersoorten. Ook hebben we daar met zo een blaaspijp geschoten en dat vond ik nog het leukste. De pijltjes zijn gemaakt van de buitenste pel van een palm. Ze zijn hard ,scherp en zonder moeite vliegen ze tot wel een halve centimeter in een boom. Ik heb een papegaai kunnen schieten maar we hebben hem niet opgegeten, het was dan ook maar een plastieken papegaai.
In de namiddag zijn we een bezoekje gaan brengen aan een opvangcentrum voor dieren die ze probeerden te smokkelen naar andere landen of mishandelen. Deze komen hier terecht en worden voorbereid op een leven in de vrije natuur. Vaak zijn de dieren in zon slechte staat of hebben ze te lang bij mensen geleefd dat het onmogelijk is om deze los te laten in de jungle.
Donderdag 5-04-2007
Vandaag vertrokken we voor één overnachting door te brengen bij een familie die nog zeer primitief leven. Als we daar toekwamen kregen we onmiddellijk een drankje aangeboden. Chichi heette het, een pap van verschillende houtsoorten dat ze heerlijk vinden. Slecht is het niet, maar niet om te zeggen dat je om meer van dat vraagt. S Avonds zou de shemaan onze geest reinigen maar eerst gingen we wat hout sprokkelen om het vuur te kunnen aansteken, er moest immers gekookt worden. Nadien zijn we yuca gaan halen met onze machete en hebben we deze gekuist en gekookt. Alles op de ouderwetse manier, het is eens wat anders. Met de stomper moesten we de yuca pletten. Het leek wat op de aardappelpuree van bij ons. Ook moesten we voorproeven en nadien het eten weer uitspuwen in de kom. Met mijn handen in het eten roeren, ik vond het wel plezant.
Na het avondeten begon de ceremonie van de shemaan. Dit is een oude man die alles weet over plant- en bomenmedicijn. Hij was in de dag al begonnen met het preparen van ons drankje dat gemaakt wordt van een boom en het drankje heet awaska. Awaska maakt een stof vrij in je hersenen die er alleen aanwezig is tijdens je geboorte en dood. Het is de bedoeling om tijdens het ritueel al het kwade uit je lichaam te drijven zodat je ziel gereinigd is. Om stipt negen uur moesten we het drankje opdrinken en het proefde eigenlijk naar niet veel. Na een tijdje werd je heel ontspannen en voelde je u toch een beetje anders. Na een half uurtje kom je dan voor de shemaan te zitten en die begint dan aan de ceremonie. Hij zingt, blaast rook, slaat zachtjes met palmbladen over je lichaam en af en toe spuwt hij verschillende drankjes over je heen. De sessie bevatte twee delen, het eerste was voor de man en het tweede was voor de oude vrouw die eigenlijk hetzelfde deed als de man. In totaal duurde het ongeveer 40 minuten en er gaan verschillende gedachten en illusies door je hoofd en lichaam.
Vrijdag 6-04-2007
Tot en met het middageten zijn we bij de familie gebleven, nadien terug naar huis vertrokken en rond zes uur waren we thuis.
Om zeven uur deze morgen zaten we al in het bos, samen met Manuel hebben we enkele vallen opgezet. Best wel slimme mannen die Indianen, dacht ik dan. Ook hebben we gezien hoe ze in een boom kruipen die geen takken heeft waaraan je u kan optrekken of je voet kan plaatsen. Morgen ga ik hier in de rivier een val zetten voor de vis, als ik er kan vangen zal ik ze bakken in de pan.
Zondag 8-04-2007
Na het ontbijt ben ik met mijn sportzak vol kledij en twee voetballen naar Ayapata gewandeld. Het was vandaag Pasen en ik dacht dat dit wel een mooi cadeau zou zijn. In de zak zaten korte en lange broeken, kousen, onderbroeken, T-shirts, een regenvest en enkele truien. Bij het dorpje aangekomen vroeg ik waar het huis was van Mario. Dit is de president van het dorp. Hij was erg tevreden met het geschenk en ik deed hem ook de groeten van Herman Rosiers. Hij gaf me een machete als dank. De mensen waren gelukkig met de kledij en ik met de machete. Wat moet je nog meer hebben.
Rond een uur of twee zijn we met Carlos de bossen in gegaan. Hij wist een boom staan waar er vaak een grote boa ligt te slapen. Na een half uurtje stappen kwamen we aan de boom maar er was geen slang te zien. Carlos vertelde dat ze een diameter heeft van 15centimeter en wel 3meter lang is. We kwamen dus thuis zonder een boa gezien te hebben. Maar we weten de boom nu staan en zullen zeker nog gaan kijken.
stefaan
09-04-2007 om 17:29 geschreven door student 
|
