Ik neem aan dat de meeste mensen bij het horen van de naam 'Banneux' dezelfde reactie hebben als ik: "Waar ligt dat?". In mijn geval wordt dat gevolgd door een dubbele gedachte: "Oh nee, dat klinkt wel heel afgelegen. Hoe ga ik daar geraken?" en "Hmmm, dat klinkt als een uitdaging.". Ik zie mezelf als iemand die altijd het positieve ziet in het leven: ik zie een moeilijke situatie als een mogelijkheid om mezelf uit te dagen en daar kracht uit te halen. Maar dus, Banneux.
Eerst even over het 'waarom': waarom moest ik naar Banneux vorig weekend? We gingen een weekendje weg met de familie, naar aanleiding van de 50e verjaardag van mijn nonkel. We werden op zaterdag om 14u30 verwacht in Banneux en zouden de zondag ergens in de vroege namiddag opnieuw huiswaarts keren. Mijn ouders gingen, zoals altijd, met de auto, maar ik weigerde, zoals altijd, om mee te rijden. Dat heeft twee redenen: 1. eco-mobiliteit (natuurlijk) en 2. zelfstandigheid en consequentie. Ik woon alleen, ben volwassen en heb zelf bewust de keuze gemaakt om niet met de auto te rijden. Het zou nogal hypocriet zijn om mij van hot naar her te laten voeren door anderen. Meer hierover later. Alleszins, Banneux bleek redelijk gemakkelijk bereikbaar: ik had drie opties. In vergelijking met autobestuurders vind ik dat een luxe: zij zien vaak slechts één optie, namelijk de auto. Mijn eerste optie was: met de trein vanuit Gent tot in Luik, en daar de bus nemen naar Banneux (iets meer dan 2,5 uur onderweg gerekend van aan mijn voordeur tot aankomst, kostprijs 8,70 enkel). De tweede optie was met de trein vanuit Gent tot in Juslenville, en dan nog ongeveer 4,5 km stappen naar Banneux (ongeveer 4 uur in totaal, kostprijs 5,20 enkel). De derde optie bestond uit treinen naar Luik en daar een Blue-Bike huren, en de laatste 22 km naar Banneux fietsen (ongeveer 3 tot 3,5 uur, kostprijs 6,35 enkel). De derde optie viel al snel af: het hoogteverschil was enorm en met een stadsfiets is het allerminst aangenaam om de hele tijd te klimmen - ik zou niet alleen fysiek kapot zijn, maar er ook veel te lang over doen. Lange tijd was ik overtuigd van de tweede optie, tot bleek dat het verjaardagscadeau nogal groot was en een onhandige vorm had. Ik zag het niet zitten om bijna 5 km te stappen met dat cadeau in mijn handen, het was immers te groot om in mijn trekrugzak te passen. De onhandigheid van het cadeau had helaas als gevolg dat ik gedwongen was met de tram naar Gent-Sint-Pieters te gaan, aan een meerprijs van 1,60. Hoewel de prijs mijn grootste tegenargument was voor de eerste optie, had ik uiteindelijk niet echt een keuze meer: het werd 10,30.
Tot zover ging alles goed: ik zou zonder problemen in Banneux geraken. Ik moet zeggen, ik neem vaak de trein en heb bijna nooit problemen, bijna nooit vertragingen, of toch geen serieuze. Het noodlot sloeg helaas toe in het station van Leuven: technische problemen aan de locomotief, waardoor een technische ploeg moest komen, wat een vertraging van 26 minuten opleverde. Mijn trein rolde het station van Luik binnen twee minuten na het vertrek van de bus naar Banneux, en de volgende vertrok pas anderhalf uur later. Ik had twee opties: ofwel nam ik de taxi vanuit Luik (geschatte prijs ca 30) of Verviers (geschatte prijs ca 20) naar Banneux - taxi's leken me gemakkelijker te vinden in Luik dan in Verviers, dus Luik had mijn voorkeur -, ofwel belde ik mijn ouders of ze mij konden ophalen. Het prijskaartje woog hier uiteindelijk door en mijn ouders zijn me komen ophalen in Verviers-Centraal. Gelukkig had ik mijn TEC-kaartje nog niet gekocht, dus de totale kostprijs van mijn heenrit bedroeg 6,80. Een tweede geluk: door een of ander mirakel had ik een telefoon bij én de nummers van mijn ouders en grootmoeder. Anders was het sowieso taxi geworden.
Het voelde een beetje als een nederlaag, maar ik kan me beroepen op mijn trots dat dit de eerste keer was dat ik mijn ouders moest inschakelen om me te komen halen. Hopelijk gebeurt zoiets niet al te vaak meer.
De terugweg verliep veel vlotter: te voet naar het station van Juslenville, de trein naar Verviers-Centraal en daar de trein naar Gent-Sint-Pieters. Zonder één minuut oponthoud of vertraging. Ik heb dan last-minute besloten nog op bezoek te gaan bij mijn ouders, die vroeger waren vertrokken, om daar te eten en iets op te halen voor op mijn kot. Dus nam ik de trein van Gent-Sint-Pieters naar Gent-Dampoort en daar de bus naar Sint-Amandsberg (die gratis reed, want het was een koopzondag). Totale kostprijs Banneux-Sint-Amandsberg: 5,20; totale reistijd (inclusief prachtige wandeling van Banneux naar Juslenville): iets meer dan 4 uur.
Gent-Banneux vormde een enorme uitdaging voor mij, voornamelijk door dat cadeau dat ik moest meebrengen, en helaas is het slechts half geslaagd. Niet alles in het leven lukt echter perfect, en ik ben ervan overtuigd dat mijn volgende verplaatsingen vlotter zullen gaan. Ik haal mijn kracht uit de gesmeerde (en belachelijk goedkope) terugrit. Ik weet nu alleszins dat het normaalgezien perfect mógelijk is, en dat is het belangrijkste. Weer een bestemming die ik kan schrappen van de lijst 'plaatsen die onmogelijk te bereiken zijn zonder auto'.
18-12-2018, 00:00 geschreven door Roos 
|
