De eerste vraag is gemakkelijk: mijn naam is Roos, ik ben 22 jaar en student in Gent. Het antwoord op de tweede vraag sluit hierbij aan: ecologie is 'my middle name', het is verweven met mijn identiteit. Een ecologisch leven is het hoogste doel in mijn leven, en ik probeer alle aspecten van mijn leven in harmonie te brengen met dat streven. Ik heb bewust gekozen om geen rijbewijs te halen, ben trein- en fietsfanaat, vegetariër, SLOW-liver en bewoner van een gepassiveerd 'actief'-huis (daar komen allemaal nog aparte berichten over ;) ). Aangezien ik student ben, is mijn budget beperkt, maar dat vind ik een pluspunt: het maakt je enorm creatief. Bovendien vind ik het zeer hoopgevend om te zien dat een eco-lifestyle ook gewoon goedkoop is - wie zelfvoorzienend wil zijn, wie de cirkel wil sluiten, heeft doorgaans minder tijd om 'op de reguliere arbeidsmarkt' te werken. Na mijn studies wil ik dolgraag bij de NMBS werken, als treinbegeleider, omdat ik mij volledig kan vinden in de visie van de NMBS over ecologische mobiliteit. Deze blog zal waarschijnlijk veel berichten over mobiliteit bevatten: ik ben veel bezig met eco-mobiliteit, enerzijds omdat onze manier van verplaatsen zeer weinig in vraag wordt gesteld en anderzijds omdat een alternatieve mobiliteit veel uitdagingen stelt - ik hou wel van een uitdaging.

De derde vraag is lastiger. Ik worstel al een hele tijd met 'eenzaamheid' in mijn visie. Voor mij is alles wat ik doe zeer logisch, aangezien ik al mijn keuzes maak in functie van de harmonie van mijn handelingen met mijn principes. Die harmonie streeft naar harmonie van mens en omgeving - ik zie het als een gesloten cirkel. Mensen in mijn omgeving zijn helaas minder begripvol, hoe vaak ik het ook probeer uit te leggen. Mijn belangrijkste motivatie is echter dat ik heel vaak gefrustreerd en verdrietig word van de dingen die ik rondom mij zie. Dan wil ik dat kunnen ventileren, liefst op een constructieve manier. Ik vrees dat mijn vrienden dergelijke uitvallen ondertussen wel beu gehoord zijn. Nu kunnen ze, als ze dat willen, alles gewoon hier lezen ;) Het opkroppen is toxisch voor mij, merk ik. Ik word er bitter van, en wat erger is, ik word er fanatieker door, uit een gevoel van compensatie.

U kunt zich dus verwachten aan verslagen van eco-uitdagingen, eco-oplossingen en (al dan niet gekke) ideeën voor de toekomst, gecombineerd met de obstakels van externe omstandigheden (zoals geld en huisvesting).

Ik wil niet zeggen dat iedereen moet leven zoals ik, ik hoop alleen gelijkgestemden te vinden. Als ik zoveel ambitie mag vertonen, hoop ik op sommige vlakken misschien zelfs een inspiratie te zijn voor anderen, zoals andere eco-bloggers mij ook inspireren.

Tot snel,

Roos