Het gaat vandaag helemaal niet geweldig. Ik ben ontzettend uit mijn humeur. Ik weet dat je geen Casanova bent of meneer Don Juan en wie zegt ook dat ik dat wil maar is het nou echt zo moeilijk om af en toe iets leuks te zeggen tegen jouw eigen vrouw for god´s sake
er is dat moment geweest in die schemerige namiddag achterop jouw scootermotor dat ik samen met jou had willen sterven of dat we daar eeuwig zouden blijven gevangen in de regen mijn armen verlegen om jou heen zelfs mijn knieen waren nog maagdelijk beschroomd maar... in het spiegeltje zag ik jouw blik een blik een verhaal zo grandioos en mooi
Het is wreed en hoe haal ik het in mijn hoofd maar het moet ik pen het hier gewoon neer schrijven kan een mens toch helen dus als ik het hier schrijf heelt het mij wellicht ook
wat ik er zo moeilijk uitkrijg is het volgende... het zou mij niet verbazen als onze oudste een belangrijke rol speelt in hoe wij met elkaar omgaan hij vreet mij bijna letterlijk op van binnen er blijft minder en minder van mij voor jou hoe kan het ook anders zoals hij zich tegenwoordig gedraagt daar heb ik gewoon geen woorden meer voor het gaat mij ook te ver om zijn gedrag tot in den treure te beschrijven vind ik ergens heel oneervol en fnuikend voor zijn zieleheil
