D'r valt eigenlijk niet veel meer aan te vangen met Walt Kowalski (Clint Eastwood) sinds het overlijden van zijn vrouw. De ouwe mopperpot zit de ganse dag te zeuren over de verloedering van zijn wijk waar hij nog de enige blanke is en hij heeft een bijna fysieke afkeer van zijn buren, een familie Hmong-Viëtnamezen met wie zijn enige contact erin bestaat dat hij met de grootmoe van de familie (Chee Thao), die al even weinig moet hebben van hem als hij van haar, om ter verste tracht op de stoep te spuwen. Maar je kan het de ouwe baas niet kwalijk nemen: zijn familieleden "verwennen" hem met zijn verjaardag met een telefoon met extra grote druktoetsen, een uitgelezen cadeau voor de ietwat seniel wordende medemens, die ze hem discreet toeschuiven, samen met een stapeltje folders waarin de weldaden van het zich terugtrekken in een bejaardentehuis worden omschreven. Het enige wat Walt nog min of meer kan beroeren is het dagelijks oppoetsen van zijn Ford Gran Torino uit 1972, een laatste herinnering aan zijn carrière als bandwerker bij de autoassemblage. Wanneer zijn buurjongen Thao (Bee Vang) inbreekt om zijn auto te stelen, een initiatietest om tot een bende te mogen toetreden, pompt hij de jongen ei zo na vol lood. Om het goed te maken moet de jongen onder dwang van zijn moeder twee weken lang alle klusjes uitvoeren die Walt hem opdraagt. Walt redt echter ook Thaos zus Sue (Ahney Her) van een bende straatschoftjes die haar op een haar na trachten te verkrachten. De Viëtnamese buren drukken hiervoor hun dank uit door Walts stoep te overladen met cadeautjes, maar de man heeft de aandacht niet nodig. Sue haalt Walt uit zijn isolement en opdat Thao niet nog meer in de kleine criminaliteit zou verzeilen, besluit Walt hem te introduceren op een bouwwerf waar hij eerlijk zijn kost kan verdienen. Thao's zelfverklaarde neven willen hem echter nog altijd recruteren en ze zijn bereid om erg veel geweld te gebruiken om hem voor hun zaak te winnen. Walt kruist echter hun pad.
