12-01-2008 om 23:14 geschreven door partners in crime  

12-01-2008 om 22:41 geschreven door partners in crime  

Aan reuma en ware liefde gelooft men pas wanneer men ze heeft opgelopen.

M. von Ebner-Eschenbach

Afwezigheid doet zwakke liefde afnemen en hartstochtelijke liefde toenemen, zoals de wind kaarsen uitblaast en vuur aanwakkert.

F. de La Rochefoucauld

Als mannen werkelijk zulke perfecte minnaars waren als ze zelf altijd voorgeven, zouden de vrouwen nooit tijd hebben hun haar te doen.

Sacha Guitry

Beminnen is geen recht meer hebben op de zon van iedereen. Men heeft de zijne.

M. Jouhandeau

Een van de moeilijkste dingen ter wereld is een vrouw ervan te overtuigen dat ook een koopje geld kost.

Fernandel

Een vrouw is in staat om van een man te houden, alleen om dat ze hem niet aan een ander gunt.

Tennessee Williams

Een vrouw kan drie dingen maken uit niets: een slaatje, een hoed en ruzie.

John Barrymore

Elke vrouw weet wat ze wil, maar ze weet niet altijd wanneer ze het wil.

H. Söhnker

Het is moeilijk een vrouw gelijk te geven, want misschien is ze intussen al weer van mening veranderd.

M. Mastroianni

Men heeft slechts de vrouwen lief die men gelukkig maakt.

M. Achard

12-01-2008 om 02:52 geschreven door partners in crime  

12-01-2008 om 02:13 geschreven door partners in crime  

12-01-2008 om 00:43 geschreven door partners in crime  

11-01-2008 om 06:31 geschreven door partners in crime  

11-01-2008 om 06:27 geschreven door partners in crime  

And as the soft pretentious mountains
Glisten in the light of the trees
And all the flowers sing in D minor
And the birds fly happily
We'll be together once again my love
I need you back oh baby baby

I can't explain just why we lost it from the start
Living without you girl, you'll only break my heart

I can feel it, I can hold it
I can bend it, I can shape it, I can mold it
I can cut it, I can paste it
I can spank it, I can beat and masturbate it

I've been looking for Day Glo
Always hearing the same old
Sticky boredom with a book
I can make it do things you wouldn't think it ever could

I can feel it, I can hold it
I can bend it, I can shape it, I can mold it
I can cut it, I can taste it
I can spank it, I can beat and ejaculate it

I've been looking for Day Glo
Always hearing the same old
Sticky boredom with a book
I can make it do things you wouldn't think it ever could

I've been looking for Day Glo
Always hearing the same old
Sticky boredom with a book
I can make it do things you wouldn't think it ever
You wouldn't think it ever could

11-01-2008 om 05:55 geschreven door partners in crime  

Tenzij er, om het Freudiaans te stellen, wat misgelopen is in haar ontwikkeling, betekent de liefde alles voor een vrouw. Het is hun favoriete gespreksonderwerp. Het vormt de kern van hun gedachten. Alles is er aan toegewijd. Alles is de weg naar liefde.Nooit krijgen ze genoeg van verhalen, roddels of gesprekken over liefde. Vrouwen zijn, vooral in theorie en nog meer in hun eigen zelfbeeld, bijzonder empathische wezens. Van alles en nog wat vinden ze erg. Zeggen ze. Wat vrouwen in de praktijk meer onderscheidt van mannen, is niet zo zeer empathie, als wel een reusachtig potentieel voor schuldgevoel. Schuldgevoelens allerhande en een behoedzaamheid om vooral niks te doen dat hen later verweten kan worden. Niet door henzelf en niet door anderen. Ze willen zeker nooit de aanstichters van iets zijn.  Tenminste, ze moeten het altijd nog zo kunnen draaien, voor zichzelf, dat ze het niet waren. Ze redeneren:

“ik ga kortgerokt naar hem toe. Ik heb mij zorgvuldig opgemaakt, mij gewapend met het parfum waarvan ik weet dat het hem bevalt. Mijn décolleté is te zien vanuit een Boeing en ik heb mijn ondergoed zorgvuldig uitgekozen. Maar als ik op twee centimeter van hem ga zitten en hij raakt mij aan, dan heeft híj het gedaan. Want ik zat alleen maar, en had geen enkele verdere bedoeling dan een rustig gesprek. ’t Zal zijn dat ik –onopzettelijk nog wel!- onweerstaanbaar ben.”

Ze willen het zo graag, mijnheer, maar niemand mag het weten, vooral zijzelf niet.

Verder: vrouwen en elementaire wiskunde.

Stel: je hebt een date (waarom je minstens vijf minuten te laat moet zijn, leg ik later misschien uit) Je belt aan, ze doet open. Je hebt geen roos (of iets dergelijks) mee: je scoort nul punten. (je kunt later op de avond natuurlijk nog punten scoren) Ander scenario: je hebt één roos mee: je scoort één punt. Ander scenario: je hebt tien rozen mee: je scoort… één punt. Of erger: je scoort –1, want een dergelijke overdaad geeft haar misschien het gevoel dat je haar wil omkopen. In dat geval kun je die leuke plannen van jou wel opbergen.Eens ze dat gevoel heeft, nou, krijg het er dan maar terug uit.

Vrouwen denken niet-cumulerend als het op de hoeveelheid in een attentie aankomt. Vaak scoor je een pak meer punten, met een klein, vrijwel kosteloos gebaar, dan met een luxueus cadeau. Wees dus mild voor je portemonnee én je liefdesleven en ga voor veel kleine attenties, die liefst opvallend persoonsgebonden zijn. Tien rozen scoren –in het beste geval - één punt. Als je de officiële puntentelling wat in de vingers hebt, weet je dat drie boterkoeken (die haar favoriete koffiekoek zijn, want dat heb je lang op voorhand uitgepuurd) van drie verschillende bakkers in drie verschillende zakjes, met drie verschillende –in het meest wenselijke geval: grappige- tekstjes er op, die je aan haar deurklink gebonden hebt, op een dag dat ze meestal geen tijd heeft om zelf naar de bakker te lopen, iets van een tien punten kan opleveren.

De volgende aandachtspunten willen we aan het voorgaande voorbeeld nog toevoegen:

1: Je kan een vrouw in ruime mate charmeren voor nauwelijks één euro.

2: Zelfs de vrouwen met de meest goedkope smaak, gaan nog aan de haal met je kostbaarste bezit: je tijd. Vrouwen eisen vooral dat: veel, véél tijd. In het vermelde voorbeeld heb je immers om te beginnen al drie bakkers afgelopen. Maar als je dat er niet voor over hebt, dan ben je geen echte vrouwenliefhebber. Anders geniet je er met volle teugen van. Alleen al door je in te beelden hoe blij ze zal zijn.

3: Als het er werkelijk op aan komt, houden vrouwen het meest van mannen die hen aan het lachen kunnen maken. Als ze het zwaar voor je te pakken hebben, kunnen ze de neiging ontwikkelen om te lachen met álles wat je zegt. Die neiging verdwijnt ogenblikkelijk als ze ophouden verliefd op je te zijn. Dan vinden ze niks nog grappig.

William?

Ja, Willem

Als we dit allemaal weten, waarom halen onze relaties dan nooit de kaap van de twee jaar?

Euh.

De queeste gaat door?

Inderdaad.

11-01-2008 om 04:53 geschreven door partners in crime  

Een jaar geleden overleed mijn vriend Tom. Hij was 23 jaar en was de liefste kerel die ik ooit tegengekomen ben. Het leek mij een goed moment om zijn begrafenisrede nog eens te herhalen


Goodbye my friend it’s hard to die

When all the birds are singing in the sky

Together we used to climb hills and trees

Pretty girls are everywhere

Think of me and I’ll be there

We had joy we had fun

We had seasons in the sun

Ik herinner mij nog goed de eerste dag dat ik hem leerde kennen. Een zonnige winterdag. Net een dag als deze. De dag waarop ik te horen kreeg dat hij het niet gehaald heeft. The dark waters have closed in on him, om het zo te zeggen. Ik zie hem voor mij hoe hij toen was en hoe hij laatst was. Van jong en kloek naar een magere vorm in een ziekenhuisbed. Maar zijn ogen, heldere lichtbruine, nieuwsgierig rondturende ogen, die bleven hetzelfde, toen zowel als later.

Tom was iemand die nooit klaagde, nooit iemand tot last wilde zijn en onder geen beding zijn wil zou opdringen. Hij was graag op zijn gemak, was verzot op films en lekker eten.

Hij was goedlachs en altijd meer bezorgd om jou dan zichzelf. Toen hij pas de diagnose had gehoord, verontschuldigde hij zich omdat hij mij nu niet kon helpen verhuizen. Zo ver ging het. Ik herinner mij zijn absolute afkeer van machogedrag en zijn eigen bescheiden natuur, zijn verknochtheid aan zijn ouwe paar schoenen, hoe hij niet van Guiness hield, nee liever Cola dan, zijn voorkeur voor geleerd uitziende dames met een bril, zijn voorliefde voor komische sit-coms, hoe hij geboeid was door het paranormale. Ik herinner mij dat hij ’s morgens niet ontbeet, tenzij met koffie. Ik ken die dingen, al die dingen die Tom was en ik zal ze altijd met hem blijven associëren.  

Ik ben een vriend kwijt, iemand om lol mee te trappen, iemand om met de fiets naar Gent te rijden en daarna hopeloos te verdwalen, iemand om ladderzat mee in het midden van een asfaltweg te liggen, net voor de zon opkomt, een getuige op mijn huwelijk, iemand om voor het eerst voet te zetten in een seksshop en daarna eens goed met onszelf te lachen. Iemand die alles wist van mij. Iemand om mee te vechten en vijf minuten later te doen alsof er niks gebeurd was. Iemand om vooral dat te laten slingeren, wat we zeker niet mochten kwijtspelen: onze vliegtuigtickets naar huis. Iemand om te benijden omdat hij zo makkelijk en overal in slaap kon vallen. Iemand die een plezier was om te zien eten. Iemand die mij nam zoals ik was en goed wist hoe ik in elkaar zat.

Hey Tom, ik zie je nog van de trein spurten op zoek naar het eerste het beste toilet. Dat waren ongemakken waar je de humor kon van inzien.  Ik zie je nog naast mij, hoe je met carnaval opdook met steeds weer nieuwe drankflessen. Geen idee waar je ze bleef halen en geen flauw idee hoe we toen veilig thuisgeraakt zijn. Ik herinner mij al onze gesprekken over films, muziek, dromen en vrouwen, vooral vrouwen eigenlijk. Ik wist wat je zei, altijd, ook als je niks zei en misschien vooral dan. We hadden –op vrouwen na- niet echt dezelfde interesses, maar dat deerde niet. Ik heb veel van je geleerd. Meer dan je weet of ooit zal weten.

De laatste maanden voor het grote slechte nieuws, de ware donderslag bij heldere hemel, waren een mooie apotheose van onze jarenlange vriendschap. Ik ben blij dat je Liese, Ben, Tamara en Isabelle leren kennen hebt. Zodat zij ook kunnen zien hebben wat voor goeie maat ik aan jou gehad heb. Zodat ik weet dat ik het niet gedroomd heb. En dat ik gisteren, je laatste dag hier bij ons, nog eens goed in je ogen gekeken heb en ik zeker weet dat je mij begreep. Daar ben ik ook blij om.

Het ga je goed, kerel, ik weet dat als er ergens een hemel is, jij daar nu bent, onderuitgezakt in een luie zetel, voor tv met de nieuwste afleveringen van de Simpsons en een stapel lekker gore horrorfilms. In je handen een sappige Big Mac. Het geheel overgoten met charmant vrouwelijk gezelschap. We zullen je missen, man, we zullen je allemaal vreselijk missen.

Je maat, voor altijd,

William

10-01-2008 om 23:55 geschreven door partners in crime  

In dialoogvorm voor de liefhebbers

Willem, vandaag zat ik met veel vragen in mijn hoofd.

Vandaag?

Ja.

Zoals?

Ik weet niet goed waar ik moet beginnen.

Dek uzelf zo ni in en begint.

Ok. Over laatst ging ik mee kleren shoppen voor ne goeie maat van mij.

N betere maat dan ik, William?

Ma nee, da zeg ik toch ni.

Laat, ik ben met uw voeten aan t rammelen.

Ah. Ok.

Ga verder.

Awel, die gast is eigenlijk totaal ni me zijn kledij bezig. Maar hij wil per se een lief. Logisch, want da wil ver iedereen, zelfs en misschien vooral die die zeggen van ni. Ma nu moe je weten da die gast er dus echt bijloopt als iemand die in de jaren vijftig al compleet altmodisch was. Allez, ik bedoel, meestal draagt hij grijs, geel en beige. Ni echt kleurrijk dus. Dus heb ik hem eindelijk kunnen overtuigen om wa nieuwe kleren te kopen, in een andere stijl. Twas ni zo simpel, want die jongen, is, ik zeg ni gierig, maar het moet nut hebben als hij geld uitgeeft.

Ja, allez. Ge zij dus me hem om kleren geweest. En verder?

Awel, ik vraag mij af of we daar goe aan gedaan hebben. Want ondertussen zie k hem meestal toch gewoon in zijn oude kleren. Da is gewoon wie hij is. Kleren kunnen hem zo goe als ni schelen. Hij had zelf dan ook bezwaren. Hij zei: stel nu dak me die nieuwe kleren WEL n lief vind, kies ze mij dan voor mij, of voor die kleren? Nu kun ge zeggen: ge moogt u ni te veel vragen stellen in t leven, maar ik zit daar toch mee. Had em ni gelijk?

Kijk, het klinkt as nen ongelofelijken dooddoener ma: mensen moeten gewoon zichzelf zijn.

I know. Ma das allemaal goe en wel, ma wa is da uzelf zijn? Hoe weet ge da ge uzelf zij? Kan da wel ooit, uzelf zijn?

Ge moet gewoon echt trouw zijn aan waar ge voor staat.

Ik heb mij afgevraagd wa da is.

Nee toch.

Ja. Iemand heeft mij n filmke (youtube is by the way DE manier om een namiddag niks conscructief te doen) van Hans Teeuwen doorgestuurd.

Ja en? Ga je beginnen over punk?

Awel ja. Die vent is dus punk; wat mij betreft. En ik ben bang da ik met punk en ‘vrijgevochtenheid’ dweep, maar het niet ben of ni durf zijn.

Aha. Zij gij ni die jongen die dingen schrijft met boodschappen als ‘zie da je u zelf niet dood analyseert’?

Kweet het. Ma ik kan da bijna ni laten.

Dus, als ik het goed snap, hebt ge nu bewondering opgevat voor die Hans Teeuwen?

Ja.

Kent ge zijn sterrenbeeld al?

Daar zegt ge iets. Ga eventjes checken.

En wa zegt google?

Hij is VISSEN!

Ok, na maanden karakteranalyses van Kurt Cobain en Brian Jones, mag ik mij nu verwachten aan dagelijkse uiteenzettingen over ene Hans Teeuwen. Omda gij hoopt uzelf erin te herkennen, om daarin dan eventueel n teken te zien da gij ook u brood ga kunnen verdienen met creatief te zijn.

Amai. Ge kent mij.

Allicht.

Heb ook eens zitten denken. Al da schrijven… Doordat ik schrijf verpest ik veel andere dingen. Daardoor vlucht ik weer in schrijven. N viscoos vierkant als het ware.

N vicieuze cirkel en da was zelfs ni grappig.

Nee, ma, hoe die Hans opkomt voor vrije meningsuiting, da zint mij.

Ge zou t zelfde willen doen, maar?

Als ik mij voor elke voorstelling, Jacques Brel-sgewijs kierrewiet zat drink, durf ik misschien het podium op.

Als er met zelfvernedering geld te verdienen is, zij ge binnen de kortste keren rijk. Trouwens, als ge iets echt wilt, helpt de hele wereld u van da te bereiken.

Das de boodschap die ik van nog mensen hoor. Trouwens, Hans blijkt in hetzelfde jaar geboren te zijn als Kurt Cobain.

Maakt da mee. Ze hadden samen in de klas kunnen zitten.

Ik spreek nu regelmatig met een vrij intelligente kerel met tamelijk originele ideeën.

Dank u, William.

Euhm, khad het eigenlijk op iemand anders. Die gast is vrij rechtuit wa mijn schrijven betreft en nu vraag ik mij af in hoeverre ik het fake. Doet mij dan ook weer denken aan een quote van Amy Winehouse, over hoe ze mensen verfoeit die schrijven wat ze denken da mensen willen horen en niet wat echt in hun ziel zit.

En wat zit er echt in uw ziel? Da weet ge ni, zegt.

Inderdaad. Kben er wel uit da karma bestaat. Over laatst zag ik een meiske. Met haar lief. Vroeger zou k haar gegarandeerd een sms gestuurd hebben met een of ander compliment. Kweet wa ze wilt horen, en ik zou t uiteindelijk ook wel menen. Ma die heeft dus een goed lief. En tussen ons zou het waarschijnlijk maar een tijke werken, moesten we verkeren. Al weet ik da ni zeker.

Dus gebt ni gestuurd?

Nope. Het klinkt bijna of ik mijn verstand begin te gebruiken.

Als ge even veel tijd zou steken in schrijven en reclame maken voor wa ge schrijft als in die zelf-dissectie, waar ge misschien al gepubliceerd. Gebt gewoon n afkeer van moeite doen.

Ik ga u het tegendeel bewijzen.

Sure.

Echt.

Da zien we nog wel. Ma tis duidelijk da onze queeste n beke uitgebreid is. We zoeken ni meer alleen inhoud, maar ook authenticiteit. Wat dat dan ook moge zijn.

Voor mij betekent da onder andere: als ik ooit een chice auto win, hem meteen volkladden met verf en idiote leuzes.

Allez, als ge ooit n chice auto wint, zal ik er u weten aan te herinneren.

Dank u.

Snikse jong.

Ik ga n poging doen om tien authentieke zinnen toe te voegen aan mijn laatste poging-tot-boek.

Doe da. En past er wa voor om da ge nu ni van overdreven zelfingenomenheid vervalt in overdreven zelfafbraak.

Merci voor de tip.

Wa gij doen?

Ik ga ook n boekske schrijven.

Serieus? Over wa?

‘Waarom Vissen onmogelijke mensen zijn’

10-01-2008 om 19:00 geschreven door partners in crime  

In de reeks “vrouwen voor, tijdens en na relaties” (die al even eindeloos is dan Mooi en Meedogenloos – voor de min-50 jarigen onder ons: een serie die menig uitgebluste huisvrouw kan bekoren en mij oeverloos irriteert als ik voor de middag de tv riskeer aan te zetten), zal ik het vandaag even hebben over hoe vrouwen seks gebruiken om hun prooi te veroveren en dan schijnen te vergeten dat ze het ook tijdens de relatie nog mogen doen.

Er is geen drugs zo sterk om een man tot slaaf te maken dan het vrouwelijke lichaam. Het is alsof elke keer een man seks heeft met een vrouw (dezelfde vrouw weliswaar, anders maak je hem enkel afhankelijk van seks, daarover later meer), hij weer iets meer in het gareel geduwd wordt waar het wijfjesdier hem in wilt hebben. Tijdens de eerste 3 à 4 maanden van een relatie overspoelt de vrouw hem zodanig met seks dat hij zo geconditioneerd raakt als Pavlov’s hond en stante pede met zijn staartje begint te kwispelen bij de aanblik van een suggestief stukje huid van zijn onderdrukker vriendin.

Vanaf het moment dat de vrouw haar bed en benen openstelt voor hem, lijkt het alsof ze de vleesgeworden godin Aphrodite zelve is. Drie keer per dag is niet goed genoeg, de vent wordt verwend, gestreeld, gelikt, gekust, en wat nog allemaal tot hij er duizelig van wordt.

Eens in die roes van steeds weerkerende prikkels gebracht, verstrikt hij zichzelf in het web van de zwarte weduwe en voor hij het weet kleeft hij erin vast en kan hij niet meer weg...Omdat mevrouw plots zwanger is, omdat ze ineens samenwonen zonder dat hij het zag aankomen, omdat ze een verlovingsring rond haar vinger heeft (tiens, heb ik haar dat gegeven? Hoor ik al denken),... Hoe komt het zover? Als een braaf hondje stemt hij in met weer één van haar wensen, enkel voor het snoepje dat daarop volgt. Weet het hondje niet dat er nog veel lekkerder koekjes bestaan? Neen, want het hondje is het vermogen tot denken verloren (zie je wel dat drugs slecht zijn voor de hersenen?)

En dan komt het, niet ineens cold turkey, maar langzaamaan...Seks, dat ooit als trailer werd gebruikt voor wat een fantastische relatie zou worden, ebt weg. De film blijkt veel minder spannend en het verlossende einde nog lang niet in zicht.

Veelgebruikte excuses:

“Schat, ik heb het zo druk op het werk, mag ik eens even wat rust?” Wat is seks? Rust, toch? Als je thuis bent, ben je niet op je werk, als er al iets is wat je gedachten helemaal van dat fucking werk afhoudt, zal het toch wel seks zijn? Trap hier aub niet in, jij hebt het ook druk op je werk, en verandert dat iets aan je libido? Didn’t think so.

“Ik heb hoofdpijn” Het kieken die dat nog gelooft, moet tegen zichzelf beschermd en dus chemisch gecastreerd worden. Hoofdpijn is het meest achterhaalde excuus ooit, het is al eeuwen wetenschappelijk bewezen dat hoofdpijn volledig verdwijnt tijdens het vrijen. Trouwens, sinds wanneer bevindt het hoofd zich onder de gordel? Tenzij je zinnens bent wild met haar hoofd tegen het beduiteinde te rammen, zie ik niet in hoe die verdomde hoofdpijn een hinderpaal kan zijn.

“Ik voel me niet aantrekkelijk” Please, het feit dat uwe vent zonder het licht uit te doen met je naar bed wil, niet eerst een zak uit de kast haalt om over je kop te trekken, niet plots voorstelt om het eens lekker kinky met de kleren aan te doen, niet een pornofilm opzet en je doggy neemt terwijl hij daarnaar kijkt, wil zeggen dat hij jou wél aantrekkelijk vindt! Stop met neuten, hij wil u, profiteer ervan zo lang het duurt, want binnen 25 jaar zál je niet meer aantrekkelijk zijn, en dán kan je dat excuus gebruiken. Dan zal de man trouwens wel met een excuus afkomen en erectiestoornissen faken (wat niet echt faken zal zijn,want al iemand zien opgewonden raken bij de aanblik van een uitgerold vel perkament?)

Bon, het komt erop neer dat vrouwen in’t begin van relaties onverzadigbaar zijn, na een tijdje seks weigeren en enkel nog eens in de strijd gooien bij speciale gelegenheden als verjaardagen of om hun zin te krijgen (als alle andere mogelijkheden gefaald hebben, maar dan echt álle). Dan verschieten ze er wel van dat hun mannen, die ze tenslotte zelf zo seksueel afhankelijk hebben gemaakt, beginnen te windowshoppen en plots terug oog hebben voor andervrouws sensueel voorbijwiegende, uitnodigende heupen, zich opnieuw beredderen dmv masturbatie, naaktmagazines kopen, uitzonderlijk veel chatten op erotische websites opzoekwerk op internet verrichten, en in de fase van extreme frustratie overgaan tot een affaire.

Dan is de man de smeerlap, de leugenaar, de bedrieger,.... terwijl dat allemaal perfect vermeden kan worden door de meest menselijke daad te verrichten: vrijen!!

De was en de strijk kan daarna ook nog, een diepgaand gesprek en knuffelen ook, want geef toe, hoe lang duurt een nummertje nu eigenlijk?

Bon, dan ga ik nu hoofdpijn, buikpijn en zelftwijfel faken terwijl mijn teerbeminde de vuilzakken buitenzet en luistert naar mijn diepste zielenroerselen, en wee zijn gebeente als ik hem naar de nieuwe Victoria’s Secret show zie kijken!!

Debbie,
 (nog steeds onbezoldigd, serieus jongens, ik vraag niet veel, een kleine vijf euro per bericht is al mooi meegnomen) redactielid en notoir hater van nieuwe mannen

10-01-2008 om 17:05 geschreven door partners in crime  

Het mannelijke geslacht is verward en weet niet meer wat van hen verlangd wordt. Meisjes zijn kieskeuriger geworden dan jongens. Jongens bang, onzeker en vol stress, gebukt onder prestatiedruk. Van meisjes wordt niks meer verwacht; zij laten het allemaal op zich afkomen, de jongens –schijtluizen eerste klas in hun ogen- moeten de stappen zetten, meisjes geven hun – en dan mag je al heel dankbaar zijn- hoogstens de kans een move te maken.

Je mag deuren voor hen openhouden, maar ook niet te veel, je mag een gevoelige kant hebben, maar softies geven hun braakneigingen. Je bent beter gespierd, maar een wasbord is er dan weer te veel aan, want dan ben je rijp voor een carrière in de gay porn. Je hebt beter een rebelse kant, want anders ben je maar gewoon. Je moet ze aan het lachen brengen, maar niet verwachten dat ze jou ooit aan het lachen brengen, want van zichzelf vinden ze meestal dat grapjes maken hen niet ligt, soms terecht, soms ook niet terecht. Ze krijgen graag veel aandacht, maar je moet niet overdrijven, want dan verstik je hen. Als je voortdurend hun schoonheid bezingt, verlies je je geloofwaardigheid. Als je nooit zegt dat je hen knap vindt, gaan ze er vanuit dat je geen bal meer om hen geeft.

Als je hen mondeling of schriftelijk op de hoogte brengt van eventuele ontluikende gevoelens, gaan ze je prompt straal negeren, want ze willen je niet kwetsen of het verkeerde idee geven. (Alsof genegeerd worden niet kwetst. Zwijgen is juist de zwaarst treffende vorm van minachting.) Geflatteerd zijn ze echter wel, maar dat zal jij nooit weten. De grote Cassanova zei al: “Wie een vrouw zijn liefde in woorden bekent is een domoor”. Als je te duidelijk bent over je romantische intenties neem je de spanning weg en is het voor hen uit met de pret. Ze blijven liever in het ongewisse en mogen graag dromen en gissen ‘ zou hij of zou hij niet?’ Vertel je hen rechtuit dat je hen ziet zitten, dan bewijs je meteen dat je geen snars gesnopen hebt over hoe de vrouwelijke natuur in elkaar zit.

Ze dromen van de prins op het witte paard. Dus gelieve: minstens een kop groter te zijn dan hen, breed te zijn in de schouders en smal in de heupen, af en toe een traan weg te pinken bij een filmeinde, maar niet om de haverklap in snikken uit te barsten. Je moet tevens gevoel voor ritme hebben en dat ook durven etaleren, je vliegt een bank vooruit als je een instrument bespeelt, er grote ambities op nahoudt en je leven vooral niet om hen laat draaien- och, ze vinden zichzelf zo nietig. Qua belangrijkheid kom je op jouw beurt na hun eigen ego, na hun studies,  na hun thesis, na hun ouders, na de rest van de familie, na de huisdieren, na de vriendinnen, na hun favoriete televisieprogramma’s en na andere hobby’s. Je moet heel aandachtig zijn en alles onthouden wat ze zeggen. Van wat jij zegt, onthouden ze alleen de zaken die hen direct aanbelangen. Als je wat te klagen hebt, ben je zo vervangen. Als je aan al deze eisen voldoet, riskeer je alsnog vervangen te worden door een regelrechte klootzak. Een klootzak waartoe ze zich onweerstaanbaar aangetrokken voelen zonder zelf te kunnen zeggen waarom dat zo is. Mogelijk wensen zij de klootzak te veranderen in een lieverd, want dan zijn ze overtuigd dat ze heel wat in hun mars hebben. De voormalige klootzak verlaten ze dan, want die beïnvloedbare softie moeten ze niet meer. Als je dit denkt op te lossen door zelf de klootzak uit te hangen, moet je al snel concluderen dat het klootzak zijn je helemaal niet ligt en je je op zo mogelijk nog gladder ijs begeeft.

Wat ze willen kunnen ze je nooit expliciet mededelen, want zo zijn ze nu éénmaal niet opgevoed. Als ze je vragen of jij goed ligt, kan je er donder op zeggen dat ze alleen maar willen zeggen dat zij niet goed liggen. Als ze vragen of je arm slaapt, willen ze alleen maar zeggen dat je die van onder hun rug dient te trekken, omdat het hùn stoort. Als je te veel om hen gaat geven, nemen ze meteen afstand, want dan krijgen ze het benauwd.

Heb je een boel aanbidsters, dan word je opeens wel heel interessant, want als je dan voor hen kiest, voelen ze zich uitverkoren. Elke vrouw voelt zich stiekem beter dan gelijk welke andere vrouw ter wereld en ziet dat liefst ook zo vaak en zo duidelijk mogelijk bewezen. Een van hun favoriete vragen luidt dan ook als volgt: “Wat heeft zij dat ik niet heb?” Als je hen de eeuwige concurrentiestrijd met hun dierbare vriendinnen kunt laten winnen ben je de held.

Ze worden graag een beetje gedomineerd en vinden het best als jij beslist, want dat vinden ze ‘heet’ en dat maakt het er voor hen een stuk makkelijker op. Schenk wel aandacht aan de subtiele hints die ze graag rondstrooien, maar de eindverantwoordelijkheid heb jij. Als ze in jouw plaats dienen te beslissen, ga je het niet lang trekken.

We zouden nog een eindje door kunnen gaan aangaande dit onderwerp, een onderwerp dat voorzeker een vaste stek bekleedt in de top drie van onze lievelingsonderwerpen, maar we gaan niet al onze bevindingen, die wij ten koste van de levensvatbaarheid van ons hart en zenuwstelsel hebben opgedaan, gratis te grabbel gooien. Smukt u uw leven zelf op en maakt een vrouwlijke medemens het hof. Er is niets zo spannend, dat zal u zo weten te bevestigen. U zal uzelf ontdekken, eerlijk waar, en als je ’t spel volgens de regels speelt, sla je misschien je toekomstige echtgenote aan de haak. Tenzij u het ‘geluk’ hebt één van die onverklaarbaar aantrekkelijke klootzakken te zijn, want dan heeft u ze maar uit te kiezen en kan u dit artikel rustig overslaan. Let wel: vrouwen vallen doorgaans maar voor klootzakken tot hun veertigste of zo, gezien ze tegen die leeftijd enige zelfwaarde ontwikkeld hebben, gekoppeld aan meer realisme op tal van andere vlakken.

Tot slot: women are a lot nicer when you’re not trying to seduce them. Trouwens, als ‘het klikt’ gaat het allemaal vanzelf. Vrouwen komen heus niet van een andere planeet en als je er gewoon mee babbelt – er van uitgaande dat je oprecht geïnteresseerd bent in de dame van je keuze- zonder meteen al aan meer te denken- kom je al een heel stuk verder. Als troost: ze – enige hellevegen niet te na gesproken- zijn al die moeite (inclusief de moeite die het kost om niet te veel je best te doen)  gelukkig wel waard en wat heb je uiteindelijk aan geluk dat je zo maar in de schoot geworpen wordt?

10-01-2008 om 11:55 geschreven door partners in crime  

Willem en William, jullie vroegen mij een toevoeging aan jullie blog, en dat wil ik met plezier geven.

Vooreerst, jullie hebben gelijk: vrouwen testen mannen altijd, soms zelfs als ze niet bewust met een test bezig zijn. Elk woord, elke daad is een test,en hoe je als man ook reageert, je kan er nooit van uitgaan dat je goed handelt. Want wat je ook zegt, afhankelijk van de bui waarin de vrouw zich op dat moment bevindt (dit kan trouwens in tijdspannes van 3 minuten volledig omslaan), kan slecht geïnterpreteerd worden.

Klein voorbeeldje: Vrouw en man gaan uit, vrouw ziet een vriendin die net een nieuw kapsel heeft, vrouw zegt: “Amai Jessica, dat kapsel staat u echt goed, vindt ge niet zoet?”, en de man zegt: “Ja, ’t is echt schoon”. Als man redeneer je: “Mijn madam vindt het schoon, zelf kan het mij niet veel schelen hoe the fuck Jessica haar coiffure eruit ziet, maar ik zal maar instemmen want als ik niks zeg ben ik een ongeïnteresseerde klojo”. Hij gaat ervan uit dat hij goed gehandeld heeft, en misschien is dat ook zo. Als madam in een goede bui is en op dat tijdstip in staat van zelfverzekerdheid en oprechtheid verkeert, dan zal ze het goed vinden dat jij dat kapsel van Jessica ook mooi vindt. Maar....Is madam slechtgezind, voelt ze zich opgeblazen, is ze niet 100% zeker van haar outfit die avond, zit ze met twijfels aan jouw onvoorwaardelijke liefde en passie voor haar, is er haar die dag net iets tegengegaan, stond er in de horoscoop van de Flair een negatieve voorspelling,... Dan heb je gescheten, mijn beste, want dan redeneert zij: “Aah, meneer vind Jessica haar haar schoon, ik wist het he dat hij op haar liep te geilen, dat hij haar schoner vindt dan mij, da’k te dik ben, dat hij mij beu is, ‘k heb het altijd al geweten da’t nen onbetrouwbaren bedrieger was,....” En voor ge’t weet sta je een hele avond naast een wijf met een bakkes tot op de grond, gevolgd door een immense scheldtirade als je thuiskomt.

Even opmerken dat de islam het misschien toch niet zo fout heeft wat het dragen van burka’s betreft, zo kunnen dergelijke situaties zich niet meer voordoen.

Indien je als man zelf zo irrationeel zou durven reageren ben je uiteraard een bezitterige, jaloerse bok waar geen leven mee mogelijk is. Reageer je daarentegen niet jaloers, dan zie je haar niet graag, dan kan het je niet schelen of ze een ander zou hebben, dan ben je haar beu, dan bedrieg je haar hoogstwaarschijnlijk zelf, etc...

De oplossing: een moodmeter die vrouwen verplicht moeten dragen, waaraan je kan zien in welke staat ze op dat moment verkeert, en hoe je dan moet reageren.

Andere oplossing: be a man en negeer haar telkens als ze belachelijk reageert, al kan dat je natuurlijk een pak onderhoudsgeld kosten achteraf, but that’s the risk you’ve got to take...

Groeten,

Onbezoldigd (daar mogen vidva= jullie twee, zoveel Sloveens ken ik ook, altijd verandering in brengen) redactielid en ervaringsdeskundige,

Debbie

09-01-2008 om 13:47 geschreven door partners in crime  

William, ik ben dus naar da restaurant geweest da ge mij ad aangeraden.

Ah, en hebben ze u aangenomen?

Neje.

Oe? Khad toch gezegd da ge moest zeggen da ge mij kende.

Heb k gedaan.

Awel!

Ze kenden u ni. Tenminste, niet van naam.

Das vreemd, kheb daar meer dan n maand gewerkt.

Dus heb ik u beschreven.

Aha, en?

Diene an de bar, zei: 'jaja, die ken ik, da's die Colombiaan.' Uit de keuken riep er ene: 'Nenee, da was nen Turk.' Van boven riep er n afwasser: 'Heb ge 't over die zigeuner?' Waarop den eigenaar, allez, ik denk toch da da den eigenaar was: 'Nenee, da zal die Portugees geweest zijn.' Waarop de hoofdkelner zei: 'Hij heeft het gegarandeerd op dienen Hongaar.'

Ja, en dan?

Uiteindelijk raakten ze er ni echt uit. Dus hebben ze 't op 'dienen buitenlander me zijn lang haar' gehouden.

Gebt ni gezegd dak Belg ben?

Awel, nee, ik wou ze ni nodeloos nog verder verwarren.

Ma ge zij dus ni aangenomen?

Nee.

En wa was de reden wel?

Ze vonden da k iets Spaans had.

So?

Sinds gij daar gewerkt hebt, aanvaarden ze geen buitenlanders meer.

Ferm.

Ja.

Ok, ma ik ga dan is wa lezen.

William, zijn da tranen?

Nenee. Stofken in mijn oog. Is al. We zullen vanavond dan wa restaurants afgaan voor werk voor u.

Goed. Deal.

Ergens waar het geen kleinzielige racisten zijn.

Zeker da alles in orde is?

Jaja. Ik ga wa lezen, zie.

Wa ga je lezen?

Het levensverhaal van Sidney Poitier.

Is da diene zwarten acteur?

Ja, diene was eerst ook gewoon afwasser.

Had diene ook slavistiek gestudeerd?

Neje. Ma ik dacht misschien staan er tips in over hoe ge ontsnapt aan da milieu.

En?

Acteertalent lijk het hem wel te doen.

Dju.

Inderdaad.

Anders nog iet?

Is mij verder ni direct iet opgevallen.

Goe. Ma dan doe ik hetzelfde met 'A portrait of the artist as a young man' van Joyce. As we weten hoe die zich gedroeg in zijne jongen tijd, kunnen we da kopiëren, om het zo dan uiteindelijk ook tot kunstenaar te schoppen.

Goe plan.

Vond ik ook.

Ik hoop toch da we later terugkijken op dees periode en kunnen lachen, zo van: weette nog oe schrijnend het er toen uitzag? En het is toch nog goe gekomen.

Ja, ik hoop het.

Anders zou t ma..

Schrijnend zijn?

Ja.

Ik ga lezen.

Ik ook.

09-01-2008 om 05:35 geschreven door partners in crime  

09-01-2008 om 04:59 geschreven door partners in crime  

William en de tien platen die zijn leven veranderden

In tamelijk willekeurige volgorde

1 Ramones, End of the Century

Al als vijfjarige kleuter stond ik aan mijn vaders –doorgaans nogal versleten – jeans te trekken om deze plaat loeihard te draaien. Om eerlijk te zijn, het ging mij toen niet om de hele plaat, maar enkel om het nummer ‘Rock N Roll high school’. De anti-schoolse gevoelens moeten er bij mij vroeg in gezeten hebben, want ik was bepaald wild van die song. Vooral het geluid van de ontploffende school en de sirenes van de toeschietende ambulance op het einde spraken zeer tot mijn jeugdige verbeelding. Die explosie moet je overigens niet verwachten op de cd-versie, want die is daar vreemd genoeg achterwege gelaten (weer een reden om vinyl boven cd’s te verkiezen). De rest van de plaat ontdekte ik pas op mijn vijftiende. Daardoor zal ik deze plaat altijd associëren met thuiskomen van school, op mijn dooie eentje in het bier vliegen, agressieve push-ups en de trillende ramen van moeders vitrinekast. Verder ook met die eerste vriendschappen met leden van de andere, toen volstrekt onbereikbaar lijkende sekse. De Ramones zullen voor mij ook altijd één van de sterkste promotors voor lang haar zijn.

2 In Utero, Nirvana

Zoals zo velen ontdekte ik Nirvana allereerst via Nevermind (zie lager), uiteraard een uitstekend album, maar van een ongelofelijke schoonheid en puurheid is ook In Utero. Dit album is voor mij een beetje Les fleurs du mal van Baudelaire in muziekvorm (ja, Baudelaire was een punker avant la lettre) In Utero is dan ook een erg poëtisch album. We kunnen niet elk nummer overlopen, doch zie hier enkele uitschieters. Bijzonder mooi is om te beginnen ‘Heart shaped box’, een prachtige metafoor voor het vrouwelijke geslachtsorgaan. De videoclip van dit nummer is een kunstwerk op zich. ‘Rape me’ is een sarcastische aanval op alle mensen van kwade wil en een vlijmscherpe profetie along the lines of: boontje komt om zijn loontje. In ‘very ape’ zet Cobain op sarcastische wijze alle wanna-be’s te kijk, met de broek op hun enkels. Gezongen in de ik-persoon, maar de boodschap is duidelijk. ‘Frances Farmer will have her revenge on Seattle’ (prachtige titel toch) is een soort ode aan de actrice, Frances Farmer, die door haar excentrieke gedrag getrakteerd werd op een lobotomie. Kurt voelde zich duidelijk verwant. Om af te sluiten is er ‘All apologies’, een erg pakkend slot waarin Cobain zich lijkt te verontschuldigen voor wie hij is. Het album werd nog voor het ter perse ging, omschreven als ‘commerciële zelfmoord’. Mijn sympathie!

3 Nevermind, Nirvana

De overbekende plaat waar ik verder niet te veel over wil zeggen. Er is al genoeg over geschreven. Hard, melodieus, scherp, poëtisch, woedend, schreeuwerig, een langgerekte hulpkreet om begrip, liefde??

Heel deze plaat is eigenlijk geschreven in het kielzog van een afgesprongen relatie en drijft dus op de geselende power van zwaar liefdesverdriet.

4 In your honour, The Foo Fighters

Bijzonder goeie herinneringen aan deze plaat. Is natuurlijk gewoon een sterk album, maar de muzikale pracht ervan wordt bij mij nog versterkt door de ontmoeting met een verrukkelijke jongedame (die overigens nooit gediend is geweest van dit soort lyrische complimenten, al zeker niet in geschreven vorm), die erg veel voor mij betekend heeft en nog steeds veel voor mij betekent.

Met name het nummer No way back staat in mijn geheugen gegrift als een soort muzikaal symbool voor een heftige, baanbrekende periode in mijn jonge leven. Erg toepasselijke lyrics ook. ‘I’m fighting for you’ ‘pleased to meet you, take my hand, there is no way back from here, but I don’t care’ Never felt more alive. Literaire verwerking van deze periode is nog steeds volop aan de gang.

5 Nuit Blanche, Vive la fête

Eerste kennismaking met dit album, kwam in de vorm van het nummer ‘La manie’. Vond ik toen behoorlijk geschift op een manier die mij erg aansprak. Ook dit album associeer ik met de dame vermeld in bespreking 4. Deze cd betekent voor mij: voor het eerst echt jong zijn en volledig beginnen open bloeien.

6 Audioslave, Audioslave

Album dat ik vaak draaide tijdens mijn eerste jaar op kot. Behoorlijk heavy nummers, aardig geschreeuw, best agressief. Er staan een pak nummers op voor zo één blinkend schijf’ke en wat mij betreft, zijn het stuk voor stuk goeie nummers. Veel frustratie kunnen door kanaliseren. Was nodig ook met mijn blokritme van toen, mijn non-existent sociaal leven, mijn fanatiek (het enige juiste woord ervoor) sporten. Maar op de een of andere manier voelde het wel lekker om zo (geschift, ok, ergens wel) gedisciplineerd te zijn. Lang geleden dat ik nog twaalf kilometer gelopen heb in de sneeuw om half zeven ’s morgens.

7 Hole, Live through this

De cover van dit album is er al zo geweldig, pathetisch, weet ik veel wat, over, dat ik het mij wel moest aanspreken. Het eerste nummer ‘Violet’ sloeg meteen in als een kleine neutronenbom. Vreselijk poëtisch, vervuld van agressie, leven, kolkende emoties. Geldt ook voor de rest van de plaat. Cobain zou dit de plaat van 1994 genoemd hebben. Critici noemen het een beetje repetitief. Is wel iets van aan. Goed ja, ik zie er de kracht van het vrouwelijke in. Moest in mijn top tien.

8 Help! The Beatles

Een plaat van The Beatles kon niet ontbreken. Meteen als kind al hevige fan geworden van the fab four. Eeuwige Beatles coupe inbegrepen. Vooral John’s bijtende humor sprak mij aan, alsook zijn scheermesscherpe stem in heel veel nummers. Een klein applaus voor de mannen die mij Engels leerden.

9 December’s children, The Rolling Stones

Tot de jaren ’70 vind ik bijna alles goed van The Stones, dus de plaat heb ik vooral gekozen op basis van de hoes. Brian springt er hier wat mij betreft weer tussen uit. Ofwel kijkt hij als enige de andere kant op, ofwel staat hij net iets buiten de groep, ofwel zit hij, terwijl de rest staat, zoals hier het geval is. Brian Jones blijft voor mij de stichter en de ziel van The Stones (die jongen zijn persoonlijkheid was een haast onmogelijke mix van ‘goedheid’ en ‘kwaad’). Hun lekkere sound hebben ze volgens mij te danken aan hun roots in de Blues.

Ze zeggen wel eens: ‘The Beatles wanna hold your hand, the Stones wanna burn your town.’ Er is iets van aan. Terwijl het bij The Beatles toch meestal braaf en soms zelfs wat kinderlijk, naïef klinkt, komt in de muziek van The Stones het animale naar boven. Het vroege werk van The Stones associeer ik dan ook met erg fysieke, zweterige seks. Het androgyne showbeest in Mick Jagger draagt daar uiteraard alleen toe bij.

10 Come Clean, Puddle of Mud

Stevig rockalbum met hier en daar herkenbare teksten. Goed geschreeuw. Bekendste nummer is ‘she hates me’, maar de rest van de plaat is veel beter. Niet bepaald vrolijk wel, maar cool en niet pretentieus, vind ik er van.

07-01-2008 om 20:17 geschreven door partners in crime  

Willem?

Ja, William.

Vind ge niet dat onze blogtoevoegingen vaak zo beginnen?

Hoe he?

Awel, zo met een aanspreking uit het niets.

Ja, seg ni te metagrafisch worden he.

Meta watte?

Awel, schrijven over het schrijfproces zelf. Allez, kdenk toch da da wil zeggen.

Eigenlijk zijn wij toch best slim he, ni Willem?

Bwa, kweet zo ni. Wa heet slim he?

Das ook waar. Ma ik heb is zitten denken.

Allez gij.

Volgens mij geraken we hier nog wel uit.

Uit wa?

Onze post-puberale existentiële crisis.

Zeker dat het post is?

Bwa, kweni. We hebben toch al haar op plekken waar we het vroeger niet hadden. En ik ken mensen van onze leeftijd die geen haar meer hebben waar ze het vroeger wel hadden.

Uw theorie is duidelijk wetenschappelijk onderbouwd.

Ik zeg toch net dat ik zitten denken heb.

Ja allez, houd het kort.

We moeten voort Willem. Het verleden is geweest.

Hoe lang hebt ge er over gedaan om tot deze magistrale conclusie te komen?

De hele voormiddag en n stukske van de namiddag. Moet wel zeggen da ik tussenin ook een beetje geslapen heb.

Wa is een beetje?

Een uurke of drie.

Ge vat de koe wel bij de horens he.

Wij hebben thuis geen koeien, Willem.

Laat zitten.

Ik voel zo precies terug wa levenslust en de lente moet nog beginnen.

Ik denk da in uwe kop anders voornamelijk eeuwige sneeuw ligt.

Wa zei ge?

Nikske, jongen.

Is da om dak gezegd heb da ge ni kun poolen?

Ik kan WEL poolen.

In de winter staan de knoppen aan de bomen, zei een bevriend schrijfster mij.

Klinkt niet slecht.

Wa zoekt gij in een vrouw, Willem?

Vinde gij t vreemd da ik na een gesprek met u altijd ongelofelijk veel zin heb in een strip van Jommeke of van Urbanus?

Zet ik u darmen in werking?

HE?!!!???

Zoiets leest ge toch op t WC?

Laat zitten, jongen, laat, laat gewoon zitten.

Allez antwoord.

Ze moet een goed gevoel voor humor hebben, heel belangrijk. We moeten goed kunnen babbelen. Ik val ook wel op wa strengere types. Ze mogen ook wel een niet te meegaand karakter hebben. Ik heb da wa nodig.

Awel, daar kan ik mij dus ook wel in vinden. Trouwens ik heb, op aanraden dus van een goeie vriendin (een boogschutter by the way, the most philosophical of all the signs) een lijst gemaakt met wat ik zoek in een vrouw. Wilt ge t horen?

As t echt moet.

Zeg, n beke enthousiasme he.

Ja, jong, haast u ewa, ik zit met ideeën ver onze zaalshow in mijne kop.

Goe, hier kom het:

-kleiner dan mij

-bruin of zwart haar, liefst lang

-open van geest zijn

-gevoel voor humor hebben

-ze moet ni per se lezen wa ik schrijf, kwestie van werk en privé gescheiden te houden

-genoeg ervaring hebben

-niet TE bazig, maar ze moet wel een eigen wil hebben, want anders zou ik mij rap vervelen

-oprechte hekel aan schoonheidswedstrijden en alles wat er aan verwant is

-rock, punk, grunge, of op zijn minst de spirit er van hebben (volgens mijn pa is Mozart ook punk)

-geen overdreven neiging hebben om in de belangstelling te staan

-stijl hebben en goed ruiken (ik val op geur)

-verbaal sterk zijn

-gezonde seksdrive

Dat ist zo ongeveer?

Ja, ongeveer wel, ja.

Wa is een gezonde seksdrive, William?

Dat ze min of meer in het reine is met haar seksualiteit .

Op die manier.

Ja.

Ook allemaal bedacht deze voormiddag?

Zo…

Ongeveer wel, ja.

Ja.

Allez, mooi. Productief dagske zegt.

Ik weet wel da onder die onverschillige bolster van u n verstokte romanticus zit.

Na ni overdrijven. Een klein beetje misschien. Uitverteld ten andere?

Ja.

Goe, dan ga k wa verder lezen. Ik meen mij te herinneren da k n pact gesloten heb waarvan één van de stipulaties was: lees dit jaar 50 boeken.

Ik ga nog ewa

Denken. Ja, doe da.

Salut he

Bye.

07-01-2008 om 20:13 geschreven door partners in crime  

Omdat wij mannen van de daad – en ni alleen van DE daad - zijn, vonden we het tijd om onszelf aan een eerste evaluatie te onderwerpen. Want een queeste naar persoonlijkheid en inhoud, allemaal goed en wel, maar wa als alleen den brouwer er beter van wordt? Da pactjen moet hier wel vrucht afwerpen he! Anders kunnen we beter lid worden van een bierclub (even pauze terwijl double u and double u zich discreet terugtrekken om te zien of dit inderdaad geen beter alternatief zou zijn. Ah, kijk ze zijn al terug. Blijkt da lidgeld voor n bierclub schandalig hoog ligt, schraapzuchtig bende’ke alkoliekers, BURN INTERBREW!) Ok, kalm, we gaan in alle sereniteit (Willem, serieus jong, koop u gewoon wc-papier, da word of the day toilet paper ga ier al fameus op de zenuwen werken) verder, met OBJECTIEVE zelf-beoordeling, een conversationele verpozing voor onze fanettes (mannelijke fans die zich geslachtelijk gediscrimineerd voelen kunnen er op rekenen da we dit goed maken op onze jaarlijkse male fan day, waar wij naar goeie gewoonte een heel jaar flagrante verwaarlozing goed maken door een exclusieve zaalshow, vrouwen niet toegelaten, met uitgebreide signeersessie achteraf, dit niet te missen spektakel gaat door in de vooruit op 31 april, bestel uw tickets op voorhand)

Ok, dus Willem, gij begint, op welke manier hebt gij uzelf dees week al ontwikkeld?

Ik ben bezig in een geweldig goeien boek. Echt, the bomb. Echt al veel bijgeleerd.

Over?

Relaties, jong. Dabij doe ni zo onnuzel, tis gij die mij dienen boek gegeven hebt.

Willem, dit is FOR THE RECORD he, officeel he dude. Das ni ver te lachen he, ok? Dus, over relaties. Over wa nog?

Ja, relaties he jong. Wa moet ik da nog meer over zeggen?

Goe. Wa hebt ge nog gedaan?

Euhm, met u gediscussieerd.

Over?

Relaties.

Ah, en, iet bijgeleerd?

Bwa. Nee, ni echt.

WA?!?

Awel, ik bedoel, toch niks da ni in dienen boek stond.

Ok, ok. We komen hier later op terug. Wa edde nog gedaan dees week?

Brieven geschreven voor Amnesty.

Iemand vrij gekregen?

Ja, seg, nog ni he jong. Die brieven zijn pas verstuurd.

Oe? Gulle schrijft daar echt brieven. Kunde nie mailen?

Mailen? Naar dictators? Naar regelrechte beulen? Gij denkt da die hun emailadres gewoon op internet sta?

Bwa, kweni. Kadaffi@hotmail.com of GeorgesDeStruik@caramail.com. of Alkajda@yahoo.com of ik_ging_is_naar_de_markt_en_BOEM@gmail.com , verwa ni?

Georges wie?

George Bush he jong. Ik vertaalde efkes ver de lezeresjes die misschien nog geen Engels machtig zijn.

Owkéé, laat ons dat even negeren. Maar dus als antwoord op uw vraag: nee, ge vindt die mannen hun emailadres ni op internet. Ik weet het, ik vond t ook vreemd.

Tis al goe. Wa hebt ge zo nog al gedaan, want tis azu precies gene vetten he.

Vergaderd me u over de sit-in.

Ja, ok, ma ik bedoel dus echt, cultuur dinges he.

Aja, cultuurdinges. Euhm. Ah, ik ben ook naar de film geweest.

Ok, das iet. Verder?

Ja, jong, we zijn nog ma n week bezig he. We moeten eerst nog in ons ritme komen. Wa hebt gij zoal gedaan?

Euhm.

Ah, zie. Daar zullen we t ebben.

Ik heb Julius Caesar van Shakespeare uitgelezen.

Makes sense, want gij studeert Germaanse niet waar, William?

Awel, nee. Trouwens, da weet ge goe genoeg. Ik doe de lerarenopleiding.

Aha, ge doet de lerarenopleiding. Wanneer hebt ge u eerste examen?

Dinsdag.

En wa hebt ge dees week nog gedaan behalve Shakespeare gelezen?

Een beetje Edgar Allen Poe gelezen, met u gediscussieerd over relaties, nen blog opgestart, ah, vermeldenswaard: drie schilderijen aan mijn kotmuren gehangen.

Ja, da neemt natuurlijk een eeuwigheid in beslag.

Ej, probeer gij ma is schilderijen aan de muur te hangen met alleen kopspeldjes en een glas in de plaats van een hamer!

Ok, ok. Wa edde nog gedaan?

Ah, naar een optreden geweest met u en een vre goei vriendin van ons.

En? Iet bijgeleerd?

Da gij eigenlijk bijlange ni zu goe kunt poolen as dak dacht.

Ej, kerel, dees is dus NI de manier om Aalst te promoten in Dendermonde he.

Ja, kom, ff serieus nu. Is dit den balans van onze eerste week?

Tja.

Da moe beter he, Willem

Ik weet het, William, ja.

Morgen er alle twee om zeven uur uit voor nen ochtendjog.

Is da gevangenistaal ver wa ik denk da t is?

Neje. We gaan een half uur lopen, douchen, en ons inschrijven in een fitnesszaak.

Is da cultuur?

Mens sana in corpore sano

Een beke Latijn uit u botten slaan ga het verschil ni maken ze. Stukske poeta doctus van mijn voeten.

Nu doe ge t zelf!

Allez, goe;, lopen, fitness, jadejade, wa daarna?

Lezen, Willem, lezen, da de stukken er af vliegen. Tot as onze kop ontploft van de data.

Soms vraag ik mij toch af of gij toch ni een klein beetje gesponsord wordt door Dafalgan.

Doen we ‘t?

Allez, ja. Tis goe. Ma eerst..

Jaja, tis al goe, kga wel om Leffe in de nachtwinkel.

Tzal tijd worden.

Dus, lieve lezeresjes (en jaja, lezers), zoals ge kunt zien, zijn we nog maar pas vertrokken, maar alle begin is moeilijk. U zult zien, de volgende evaluatie zal in fel blinkend contrast staan met die van vandaag. We’ll catch that horizon yet!!

PS Misschien hebben sommige zich laten misleiden door de soms ietwat komische toon van deze blog, maar die oproep voor emailadressen was dus eigenlijk wel vrij ernstig te nemen. Dus bij deze, as ge n ni onknappe tante hebt, n verre nicht, n meerderjarige zus, het maakt ni uit, wij zijn er voor hen. Want zo onbaatzuchtig zijn wij!

Is da nu ni een klein beetje zielig om da er nog eens extra onder te zetten, William?

Zwijg en schenkt die Leffe uit.

06-01-2008 om 22:07 geschreven door partners in crime  

Dag waarde fans en waardere fanettes!

Zoals de titel al wou suggereren, willen wij hier een woordeke zeggen over onze eerste onderneming. Let wel: onze eerste OFFICIELE onderneming, want double u and double u hebben samen al menig alcoholisch watertje doorzwommen. We herinneren de lezers aan (het volstrekt niet nerdige, wie zei da???) reconstrueren van den Amerikaanschen Burgerkrijg, onze benevelde lotgevallen op een wei ergens in Kivit (?), waar Pukkelpop 2007 doorging (een IEL wijs festivalleke dat volgens William nog altijd te vroeg is afgelast, maar geen erg, want double u and double u hadden toch geen tickets voor de laatsten dag, wel nog drankbonnekes waar niemand zat op te wachte) Verder kunnen we ook BOEKEN schrijven over die keer da Willem William thuis afzette in Aalst, het vakantiedorp aan zee, tussen Gent en Brussel in, weliswaar zonder zee, zonder dat er ooit iemand het in zijn hoofd haalt om dáár zijn vakantie door te brengen, maar goed, de anti-Aalsterse sentimenten zijn aan William om die geleidelijk (lees: tegen 2070) te temperen.

Dus, ja sorry wij hebben vier jaar oud-slavisch genoten, afwijken van de kern van de zaak is ons gedeponeerde handelsmerk. De sit-in. Oe kwamen we nu weer al op die (ondertussen gepatenteerde, maak u vooral geen illusies, stelleke nalopers) inval? Awel, zie hier, naar ondertussen goede gewoonte, het gesprek, double u and double u komen terug van de Charlatan, das gene gemene drugsdealer, noch de pooier van één van onser beide, doch een iel gezellig café in Gent (de academische uitbreiding van Dendermonde, het moet gezegd):

Willem?

(diepe, diepe zucht) Ja, William?

Wij hebben wel heel veel recht gestaan he?

Hoe bedoel ge?

Awel, zu voor da podium.

Welk podium?

Da verhoogske met die moordend knappe achtergrondzangeres.

Ah, da podium.

Voelde gij da ook ni in uw benen?

Daar azu ni eigenlijk.

Wij zitten te weinig, Willem.

Ik vraag mij af of mijn moeder daar ook zu over denkt.

Das n deel van de reden waarom wij gene cultuur hebben. Cultuur opdoen da doe je al zittend.

Er zit iet in.

Voila. Daar zegt ge ‘t. Er ZIT iets in. Inhoud. Cultuur, Willem, cultuur.

Hoe brengen we da concreet in de praktijk?

We moeten da patroon van te veel staan, radicaal doorbreken. Kijk, ik stel voor, we doen nu niks anders meer als zitten, 24 uur aan één stuk.

In de zetel dan?

Bijvoorbeeld.

Met veel cultuur?

Ja.

Films?

Ja.

Paar boeken?

Ja, of ja, tijdschriften in elk geval.

Drank?

Nen bak Leffe.

Eten?

We bestellen pizza.

Me like this idea!

Wa zijn de regels?

Alleen om te pissen komen we er uit.

Liefst wel ja. Zeker als we ’t op mijn studio doen. Om de pizza guy te betalen gaan we er ook even uit moeten.

Als ’t een pizza girl is, mag het zelfs wat langer dan even zijn.

Ik meende het juist te zeggen.

Great minds think alike, William

Zo kwam dus het idee voor double u and double u in de zetel tot stand. Om het geheel NOG  (as wen iet doen, doen we t goed he) beter in te kleden, zullen wij tijdens de sit-in live verslag uitbrengen op onzen blog, alsook een manifest schrijven over de gewijzigde verhoudingen tussen de mannen en vrouwen van tegenwoordig, waar de mannen in de eerste plaats de dupe van zijn, maar in de lange termijn ook de vrouwen, want die moeten dan hun mannelijke kant meer aanspreken en dat is  NIET GOED voor de polariteit. Wij hebben gezegd. De rest volgt tijdens de sit-in. Fanettes zijn toegelaten op de scène, maar dienen er dus wel ten allen tijden rekening mee te houden da wij ni uit de zetel mogen. Fans zijn niet toegelaten op de scène. Doch wij zijn telefonisch bereikbaar. V principe, v realnosti gaan we net iets te veel in de Leffe, we bedoelen, in de cultuur hangen om nog een samenhangend telefoongesprek te houden. Iets waar da wij anders, vri goe in zijn. Wij zijn gien macho’s die geen vijf woorde zeggen an den telefon. Wij ebben respect ver ons wijf, we bedoelen, onze teerbeminde echtgenote.

’t Is tijd ver n Leffe’ke, William.

Ik weet het, Willem, ik weet het.

06-01-2008 om 14:22 geschreven door partners in crime