27-01-2008 om 03:00 geschreven door partners in crime  

Ik schreef haar kenmerken in een lijst, vrij uitgebreid met details.
Ik schreef die punten en ik voelde haar al. 
Ik vouwde die lijst en stak hem weg, in mijn portefeuille, om altijd bij te hebben.
Ik deed dat en ik zag haar al. 
Nauwelijks een maand later is ze daar. 
Ze heeft alles van de lijst en meer. 

Mensen houden je voor gek
als je over straat loopt met de breedste glimach
van geluk.

24-01-2008 om 03:45 geschreven door partners in crime  

Toen Willem en William nog in de kleuterklas zaten, in een school te Wichelen ergens tussen Aalst en Dendermonde in, een soort gedemilitariseerde zone om het zo te zeggen en de twee dus in de praktijk Wijem en Wijam heetten, trokken zij reeds heelder dagen met elkander op. Dat gaf af en toe wel is stevigen ambras, zo ne keer of vier per dag, of soms vijf, en zelfs is zes, ma toch nooit meer dan zeven of acht en zelden met veel bloedvergieten of blijvende letsels.

Hoe begonnen zo'n kleine ruziekes? Och, eigenlijk over niemandallekes. William stak het lievelingskonijn van Willem eens in brand, een pluchen geval dat pas wou fikken na royale toediening van White Spirit, Willem gaf daarop de lievelingskat van William prijs aan de vlammen, die wilde in theorie wel fikken, maar was in de praktijk moeilijk boven het vuur te houden, omdat het beest zo tegenspartelde.

'It amazes me the will of instinct', neuriede Willem en begroef de kat dan maar in de hof in een put die te ondiep bleek, waardoor de kat, lichtelijk gehavend, al snel terug opdook, in de buurt van toen beter bekend als 'de geest van wijlen Polizwetsie de Tamiltijgerkat met strepen en een wit puntje aan het einde van zijn staart dat er uitziet als een radioantenne, doch als je die in een radio stopt enkel rauwe krijsende hard-core muziek uit de neus van de drager van de staart laat weerklinken, zonder dat het beestje daardoor zijn eetlust verliest, want amai Polizwetsie de Tamiltijgerkat met strepen und so weiter die kan nogal eten, maar hij heeft wel geen smaak, want hij eet nep-stoverij zonder frietjes en de randjes van hesp'

Dat was de volledige naam van de kat, een kat die William zeer dierbaar was, misschien wel dierbaarder dan het lievelingskonijn voor Willem ooit geweest was, want dat beest wilde nooit eten, want het was zeer ongelukkig. Wat wil je ook met een naam als Basteth de gemene kattenopensnijder. Willem was gewoon stikjaloers omdat er uit 'Polizwetsie de Tamiltijgerkat en nog iets' geluid kwam zonder dat er batterijen in moesten, al kwam er nochtans een heeeeeel speciaal geluid uit als je er toch eens batterijen instopte.

Over zo'n meningsverschillen werd dan al eens gebakkeleid, meestens met een soort kruisraketten, doch in werkelijkheid waren het toch eerder de gepunte bamboestokken waarmee buurman Rosse Zjos zijn sperziebonen plachtte/trachtte te spalken. Die veroorzaakten wel eens een wondje, vooral als Rosse Zjos tussenbeide sprong om zijn bamboe brol terug te vorderen.

Verder zelden een vuiltje aan de lucht. Ja, samen strafstudie, dat wel, ook als ze niks fout deden, want dat was dan een soort voorafbetaling op het kwaad dat nog moest komen. Zulke self-fullfilling prophecies waren natuurlijk niet aan double u and double u besteed, dus deden ze om de leraars te pesten net extra braaf, wat de leraren hooooogst wantrouwig maakte zodat zij de twee elke dag na school lieten nablijven om hen aan de tand te voelen. Tot double u and double er schoon genoeg van hadden en al hun tanden trokken onder het motto: baas over eigen melktand en hoe sneller we onze echte tanden hebben, hoe sneller we baardgroei krijgen.

Er was een doos die de twee altijd samen meesleepten en om beurten naar huis meenamen. Daar draagden ze uitzonderlijk goed zorg voor, er moest nog maar iemand wijzen naar 'the box Pandora forgot in the back of her closet because she was too busy trying to look good in a pink dress she found in some other box she never should have opened in the first place, because someone told her not or something or maybe it was written on it: don't open it, but she did, and then there was this thing, Hiroshima maybe, or the Holikaust, anyway something bad and so she lost the other box in the back of her closet which she never opened, because she had gotten a bit afraid of opening things by then' Ja, double u and double u waren het Engels al snel machtig, dat kwam omdat ze op de BBC fanatiek het snooker volgden en ook Neighbours, een vroegere voorloper van thuis, maar geschreven door scenaristen die hun heroïneverslaving nog iet of wat onder controle hielden en slechts twee keer LSD per dag slikten. Maar dus doorgaans werd gerefereerd naar deze doos als 'het dooske'. Double u and double u wilden de inhoud altijd geheim houden, wat ook goed lukte, want iedereen die te dicht in de buurt kwam van het dooske werd 'per ongeluk' vertrappeld in het springkasteel of uit kermisatracties gelazerd, afhankelijk of het braderie was of kermis. Maar op een dag was het een leerkracht verdroten en hoewel de twee hem op het hart drukten van 'het dooske' zeker niet te openen, deed hij het toch en haalde daarmee ook de krant in een schitterend fait divers in de sectie 'dorpsgekken en hun exploten' Want er was echt wel heisa rond da dooske, maar ja, wie haalt het ook in zijn hoofd om in zo'n klein dooske iets te gaans steken als een

Onze excuses, wij moeten er even uit voor een DRINGENDE MEDEDELING:

Willem?

Ja, William?

Hebben wij echt samen op school gezeten? Kennen wij elkaar dan zo lang?

Het lijkt alleszins een eeuwigheid.

Ge doet het klinken alsof het een soort veroordeling is.

Niet dan?

Nee, Willem, wij trekken met elkaar op uit vriendschap.

Vriendschap voor wie?

Voor elkaar!

Nee, serieus voor wie? Trouwens, wat heet vriendschap?

Vriendschap is vergiffenis schenken aan iemand die uw kat boven een brandstapel wil vastpinnen met plakband.

Kerel, ge hebt een jaar elke dag de banden van mijn driewieler platgezet.

Da stond daar los van.

De remmen van mijn eerste auto, DIE stonden los. En oe kwam da, William?

Ej, as ge ni meer tegen n grapke kunt.

Of Dreft doen in een coktail Pisang Ambong, is da vriendschap, William?

Ej, maat, wilde zwijgen over nieuwjaar 1999, ge hebt heel den avond de show kunnen stelen omda ge zeepbellen hoestte.

Zeepbellen hoestte op spoed, William

Zand er over?

Of inderdaad, die keer da je mij tot mijn hoofd ingegraven hebt op t strand van Bredene en dan sardinnes op mijne kop gelegd hebt. 'Tot straks, Willem, als de zeemeeuwen nog iets van u overlaten tenminste' Dat waren uw woorden.

Kinderen onder elkaar.

Daar dacht de jeugdrechter anders over. Al n geluk da ik op t laatste mijn klacht introk.

Voila, da bedoel ik, das vriendschap.Mooi he?

Ik word nog elke nacht schreeuwend wakker met het geluid van klappende vleugels in mijn oren.

Ik weet het en das soms echt vervelend, da gescheeuw van u, ma ik vergeef u da, omda we vrienden zijn. Geef toe da da schoon is.

Ebben we nog ni genoeg toegevoegd?

Eigenlijk wel.

Zou Rosse Zjos die bamboestokken nog ebben?

Zou em nog achter ons aancrossen op zijn klompen?

We kunnen is zien

24-01-2008 om 03:06 geschreven door partners in crime  

Een korte titel, omdat het wezens zijn waar ik zo min mogelijk energie wil insteken, dus nadenken over een titel is hier niet aan de orde.

Als er nu eens één bevolkingsgroep is waar ik een hartsgrondige hekel aan heb, zijn het wel kinderen. Compleet nutteloos, tenzij het in stand houden van onze soort als nuttig beschouwd wordt, want het is toch steeds weer de herhaling van steeds weer dezelfde ellende.

Ik mag er niet aan denken dat ik ooit één fitnesstraining zou laten vallen omdat ik geen opvang vindt voor het jong. Laat staan dat ik het zou moeten meenemen naar de gym, geen seconde training zou eraan te pas komen, tenzij ik het mag vastbinden op een stoel. Zoniet gaat het toch maar overal in de weg lopen en op de zenuwen werken, en als het even tegenzit, valt er misschien nog een halter op zijn hoofd, zodat je de hele avond nog mag verprutsen op de spoedafdeling. Een avondje uit is al helemaal geen optie meer, want als je het kind bij iemand anders dropt, ben je ineens een slechte ouder, en als je het ondanks alle vooroordelen toch doet, mag je er op rekenen dat je na een paar uur telefoon krijgt omdat de kleine niet wil slapen omdat hij zijn mammie mist. Kleine fuckers  verdomme.

Ook als je er bewust voor kiest om geen kinderen te fabriceren, word je ermee geconfronteerd. Zo zal ik buiten seizoen op reis gaan, niet zozeer voor de voordelige tarieven, maar om er verdomd zeker van te zijn dat ik niet zal geterroriseerd worden door gejoel van dat gebroed. Ik transformeer nog liever in een treinspoor dan mijn zuurverdiende vakantie verneukt te zien worden door die etters.

Je kan als gelukkig kinderloos koppel al niet meer op restaurant gaan, zonder dat er wel ergens een huilebalk irritant zit te doen, zelfs de sauna wordt al geïnvadeerd. Kortom, alle rustmomenten worden verstoord door de debiele keuzes van anderen. Ik vermijd steevast Mc Donald’s, al heeft dat ook met het gebrek aan (nuttige) voedingswaarde te maken, maar toch vooral omdat het een broedplaats is van die creaturen.

Aan de hel van het ouder zijn gaat ook nog iets vooraf wat men zwangerschap noemt. Hoe verschrikkelijk moet zoiets eigenlijk zijn? Je ziet je lichaam gaandeweg veranderen van slank en strak naar rond en lomp (voorlopig wel nog strak, maar wacht tot de parasiet eruit is). Er zijn zo van die wijven die enkel een buik krijgen en waaraan je nauwelijks ziet dat er iets in hen krioelt, maar als ik het zou zijn, zou ik allicht over gans de lijn afgrijselijk vet worden, ik heb namelijk altijd onnoemelijk veel “geluk” in dergelijke zaken. Zo win ik ook wekelijks de lotto, vind ik bijna dagelijks briefjes van 20 euro op straat en lukt alles wat ik doe (not).

Tijdens dat proces van uitzetten, verdwijnt het seksleven, want ja, het wijf voelt zich  - en volledig terecht – compleet onaantrekkelijk, de man kickt ook niet bepaalt op een mensgeworden oliebol, en dan zijn er nog de stemmingswisselingen en emo-buien. Naar verluidt krijgen sommige wijven tijdens de zwangerschap net wel zin in seks, maar dat zijn volgens mij de frigide types die je wel moet volsteken om ze te laten beseffen waarvoor hun kut dient.

Na de bevalling kan je de eerste weken seks wel helemaal van de agenda halen, want eerst moet alles daarbinnen genezen, en daarna gaat alle aandacht naar het jong. De buik is dan ook veranderd in een loshangende flubber, eeeecht lekker en opwindend, en tijd om alles weer strak te krijgen is er niet, want ja...die kleine. Er zijn er dan ook die borstvoeding geven om sneller weer “op gewicht” te komen, maar daar krijgen ze dan zodanige hangtieten van dat ze na de zoogperiode eerder lijken op uitgeperste sinaasappels dan op pronte borsten.

De bevalling zelf, heb ik me daar al horrorverhalen over gehoord, man man man. Het kan toch niet anders dan afgrijselijk zijn om van binnenuit helemaal opengescheurd te worden door een ballon van gemiddeld 3 kilo? Als je al geluk hebt, is het zo, voor’t zelfde geld wordt het een keizersnede, en then you can kiss your abs goodbye, forever! De schade die door het oversnijden van de buikspieren wordt aangericht, is onherstelbaar, byebye sixpack and helloooo blubberbelly.

Ik train niet al mijn hele leven om dat op te geven voor zo’n kreng.

De eerste jaren moet je continu op dat ding letten, of het gaat dood of zoiets, en dan krijg je ook weer de hele shit van kinderverwaarlozing en bijbehorende straffen en boetes.

Vanaf de geboorte is je leven eigenlijk naar de kloten. Een kind kost voor de rest van je leven massa’s geld: eten, drinken, kleding, school, computer, playstation, hobby’s, uitstapjes, op reis gaan, etc....Om nog niet te spreken over de rehab-kosten als het kind eenmaal aan de drugs en drank gaat, en de verantwoordelijkheid die op de ouders gesmeten wordt in geval van vandalisme.

Je relatie die is ten dode opgeschreven bij het krijgen van kinderen, want aandacht voor elkaar kan je de eerstkomende 18 jaar volledig vergeten, en na die 18 jaar ben je toch zodanig uit elkaar gegroeid en heeft de man een minnares (met strak lijf, en zónder kids), zodat het allemaal geen zin meer heeft.

Als er ooit eens een zeldzame zondagvoormiddag is dat de ouders in bed liggen en een poging willen wagen om eens wat aan hun intieme relatie te doen, kan je er je kop op verwedden dat mormel X de kamer komt binnengestormd om mama en papa uit bed te halen.

De ouders werken tijdens de week al fulltime, en dan worden ze in het weekend ook nog eens geacht aandacht aan hun kroost te besteden, how awfull is that!!

Ik mag dus duidelijk stellen dat het moedergevoel mij compleet vreemd is, en dat kinderen nooit een plaats in mijn leven zullen innemen. Geef mij maar een goeie relatie, en laat ik nu net het geluk hebben dat mijn wederhelft er net zo over denkt.

21-01-2008 om 22:22 geschreven door partners in crime  

Openness (Glasnost) and honesty, imperative conditions to furnish a relationship with a solid structure.

She and I  know about the things that go on behind the scenes when love is out on the centre stage.

My friend tells me all of us deal with insecurities. I don’t want my insecurities to be a burden to her.

I’m a bit more old-fashioned than I was willing to admit.

Modern guidelines told me to develop wicked ways to counter the wicked and fickle ways of women.

They tell you to forget about romance, used to write myself:

Women claim they want romance but in the end they can’t stomach it.

I think of her and it’s different. There’s goodness in her I didn’t  know the existence of.

I think of her and I see the eptiome of medieval courtesy

And it’s an image I like.

Children of Neptune

He reads her stories

Stories he wrote himself

Before she drifts off to sleep

He tucks her in, more comfortably

Kisses her brow, her cheeks, the top of her nose

And lastly her crimson lips

With his head right next to hers

 He whispers how dear

 She is to him

The sincerity in his voice

Lets her slip into a land

Of perfect slumber

She combs his hair

then braids it

Either humming along with

Songs on the radio

Or telling him how her day was

In minute detail

Her hips always moving

‘cause it’s in dancing

she truly expresses her soul

He feels her joy

And smiles with eyes closed

Her fingers running through his hair

Make his body tingle

He reaches behind him

And draws her onto his lap

And their angelic energies

Flow into one

If you wonder where they are tonight

They are near the water

Exchanging gifts of the heart

21-01-2008 om 02:19 geschreven door partners in crime