Als twee honden vechten voor een been, dan loopt een derde er mee heen. Het is een oud gezegde. Het zou wel eens van toepassing kunnen zijn op de Amerikaanse verkiezingen dit jaar. Dat zou minstens historisch zijn. Het is immers van 1850 geleden dat een verkozen president niet of democraat of republikein was, de twee honden waar het om gaat. Buiten de eerste president van de VSA, George Washington, werd nooit een onafhankelijk kandidaat gekozen. Maar nu de polarisering zo hoog oploopt, ligt het midden klaarblijkelijke helemaal open voor een derde kandidaat.
Wat er bij de republikeinen aan de hand is is stof voor een reeks studies. De partij is zo democratisch dat ze op het punt staat iemand te nomineren waar trouwe partijleden geen heil in zien. Een voormalige vriend en financier van de Clintons sleept wellicht de nominatie voor de Grand Old Party, de GOP, in de wacht. De partij die door satellietzenders als Fox news al jaren de Democraten verwijt veel te politiek correct te zijn, wordt nu omvergeblazen door iemand die de partij hetzelfde verwijt aansmeert. Het zijn in wezen niet de bizarre en onrust stokende uitspraken van Trump die de leiding van de GOP zorgen baart, het is vooral het feit dat iemand die men niet onder controle heeft, het laken naar zich toe zou trekken. Een republikeinse president doet immers wat de partij wenst en een democratische president dient te vuur en te zwaard bestreden. Maar wat moeten republikeinen met Trump als president? Die kan je niet bestrijden, maar die doet ook niet wat de leiding wenst dat hij zou doen.
Voor de democraten lijkt er minder aan de hand. De absolute partijcorryfee, Hillary Clinton, lijkt goed op weg de nominatie binnen te halen. Dat moet toch blijken uit Super Tuesday, onlangs op 1 maart. Bernie Sanders maakt het haar moeilijk en kon een aantal staten binnenhalen, maar hij zou geen echte bedreiging vormen. Vraag is of dat wel zo is. Sanders lijkt vooral te scoren bij jongeren en de grote vraag is wat grote staten als New York en Californië gaan doen met iemand als Sanders. Als hij in New York, een staat waarvoor Hillary Clinton de senaaatszetel warm hield, toch zou scoren, dan is de race niet over en zal het spannend blijven tot 7 juni, de primary in Californië.
Hoe dan ook: van Sanders wordt gezegd dat hij links is. Iemand die zichzelf een socialist noemt is volgens politicologen onverkiesbaar in de VSA. Het roept teveel weerstand op. Maar dat laatste kan zeker ook gezegd worden van Clinton. Nogal wat mensen, ook van democratische signatuur, weigeren ooit op Clinton te stemmen. Ook sprekend: het idee van een eerste vrouwelijke president blijkt niet te passen op het hoofd van Clinton. Blijkbaar zien kiezers er geen vrouw in
Voor het eerst sinds lang kan er zich dan ook een onafhankelijk kandidaat nestelen tussen de democraten en de republikeinen. In het verleden waren er ook kandidaten die niet tot één van beide klassieke partijen gerekend konden worden. Maar die manifesteerden zich dan vooral nog rechtser dan de republikeinen (laatst gekend voorbeeld was Ross Perot) of links van de democraten (met de groene Ralph Nader als meest recente voorbeeld). Nu ligt er een gat tussen de klassieke partijen en er is een kandidaat opvuller.
Michael Rubens Bloomberg. De man achter het financiële informatiebedrijf Bloomberg, de oud burgemeester van New York, één van de rijkste mensen van Amerika en van de wereld. Deze man heeft geen voorcampagne via primaries en caucuses nodig. Deze man kan zelf zonder veel omhaal enkele miljarden op tafel leggen en wordt op die manier in één keer een relevante uitdager voor Trump en Clinton. Van deze man kan Trump niet zeggen dat hij geen bedrijfservaring heeft zoals hem. Van deze man kan Clinton niet zeggen dat hij geen bestuurservaring heeft zoals haar. Bloomberg was democraat voor 2001. Hij werd toen als republikein burgemeester van de stad zonder twin towers (na de charismatische Rudy Guliani). Vanaf 2007 beschouwt hij zichzelf als onafhankelijke. Hij spreekt zonder twijfel een groot kiespubliek aan.
Zal Bloomberg kandidaat zijn? Op 23 januari 2016 zou hij gesteld hebben dat hij het overwoog. Insiders menen dat indien Trump en Sanders de genomineerden zouden blijken, Bloomberg zich graag kandidaat zou stellen. Indien het niet Sanders maar Clinton zou blijken te zijn is de kans niet onbestaande dat Bloomberg toch niet in de race zou stappen. Hij zou dan vrezen om stemmen van Clinton af te nemen en zo de rode loper uit te rollen voor Trump.
Het is alvast de laatste weken heel stil rond Bloomberg. Blijkbaar wacht hij om te beslissen tot duidelijk wordt wie bij de partijen het laken naar zich toe zal trekken. Misschien wordt dat nog een reden voor mensen om in de voorverkiezingen dan toch maar te stemmen voor Sanders?
