Wespelaar-Alpe d'Huez-Santiago de Compostela ----F.V. De Santiago Bikers
Wielertoeristen
29-07-2012
dag 9 - Livron s Drome - St Privat d'Allier
145km - 2152hm
Lekker ontbeten in auberge d'Hugo, weliswaar iets later dan voorzien. Om 8.40u op de fiets, het ziet er naar uit dat we opnieuw een stralende dag tegemoet gaan.
We verlaten de Drôme en worden wakker over de Rhône in de Ardeche. Het wordt klimmen vandaag.
Weeral een rit met een decor om van te snoepen. Er waren cols met hoogtemeters in overvloed.
Onze dorst werd gelest aan een romantische brug over de bronnen van de Loire. Daarna werd het opnieuw lastig, want we moesten nog flink bergop.
Met vereende krachten naar de top en als sublieme beloning een lange afdaling naar St Privat d'Allier, waar we voor het eerst het echte Compostelagevoel kregen. Dit pittoreske dorpje ligt op de Caminoroute, en we kwamen al enkele gebochelde wandelaars tegen.
Heel lekker gegeten in La Vieille Auberge. We kregen er ook onze 1ste stempel, het ultieme bewijs van de echte bedevaarder.
Blog geschreven door de Santiago bikers tijdens het avondmaal.
De laatste rit die we aflegden samen was de koninginnenrit. De voorbije dagen werd veel over deze rit gesproken. Aan de ontbijttafel kon je al de spanning voelen. Het zou een heroïsch gevecht worden met deze col van buiten kategorie.. Onder een stralend blauwe hemel vertrokken we richting Col de Frene, een mooi oplopende col met een paar pittige laatste kilometers. Na de afdaling kregen we een stuk vals plat en nestelden we ons op een tiental kilometers van de voet van de col de Glandon. De spanning tijdens het middageten werd meteen duidelijk. Chocomelk werd achterwege gelaten wegens kans op maagklachten. De zenuwplasjes volgden elkaar snel op. In groep vertrokken we dan aan de voet van de Glandon. Al snel werd duidelijk dat het niet van de poes ging zijn. De verzengende hitte deed zijn werk en joeg de hartslagen snel de hoogte in. De sportdirekteurs in de wagen deden hun best om iedereen zo snel mogelijk te bevoorraden met water De laatste 3 kilometers waren zeer zwaar. Het stijgingspercentage lag steeds boven de 10 procent. Er kwam vloeistof uit alle menselijke holtes............... Gelukkig kregen we er een fantastisch panorama voor in de plaats. Op de top was iedereen uitgeput maar toch ook voor al dat moois dat we vandaag weer gekregen hebben. Toch even vermelden dat er een grote solidariteit onder alle deelnemers was. Men gaf duwtjes als het wat minder ging, men deelde water, iedereen hielp iedereen. PROFICIAT aan alle deelnemers en begeleiders. VENI VIDI VICI. De energievoorraden zijn vandaag serieus aangesproken. De rustdag van morgen komt geen dag te vroeg. Verslaggever: Wim Claes Medisch bulletin: nihil Het verslag van rustdag en terugreis naar België zal geschreven worden door onze vriend G. Boschmans ( volgt weldra).
We rijden van het departement Haute-Alpes naar de Drome. Net als onze fietsvrienden gisteren, trokken we vandaag de deur dicht in auberge La Douce Montagne. Het was een tof fietshotel met Nederlandse campingmentaliteit en centraal gelegen in een echt fietsparadijs.Welke wielerfreak of fietsfanaat smelt niet weg bij het horen van namen als col de la Croix de Fer, col du Glandon, le Bourg d' Oisans, Alpe d' Huez...... Het ligt hier allemaal op een beugscheut van elkaar. We starten met 1 uur vertraging door een fikse regenbui net voor het inladen van de volgwagen. De outfits worden aangepast, maar al snel worden regenjasjes, mouw- en kniestukken uitgetrokken en afgegeven. We duiken richting Grenoble en na 1 uur staat 35km op de teller. De sfeer binnen de groep is zeer goed en we leren zeer veel van elkaar. "Wo is meine vulow" en "woar e minne velo" betekenen hetzelfde en "rig deu" en "regte deure" wil in beide gevallen zeggen dat we rechtdoor moeten rijden. Het is altijd handig als je in een peleton dezelfde taal spreekt of elkaar verstaat. Onze hoogtemeters halen we vooral uit de klim richting St-Mezier-du-Moucherotte, 20km aan 5%, een mooie en aangename klim met Grenoble in de diepte. Voor de afzink naar Villard-de-Lans hebben we opnieuw regenjasjes nodig, maar vanaf de prachtige gorges de Bourne kunnen we ze opbergen en genieten van dit fantastische natuurwonder. Ook het pittoreske St-Nazaire-en-Royans kan ons bekoren en wordt meegenomen als tip voor een volgende bezoek aan de streek. Langs het park regional de Vercors vervolgen we onze weg naar Livron-sur-Drome waar de hitte zijn werk doet en de rit toch extra zwaar maakt. Intussen is onze nieuwe begeleider Tomas Enriques aangekomen, je kan voor een bestemming naar Santiago de Campostela net zo goed iemand meenemen met een exotische naam om het geheel wat extra kleur te geven. We heten hem bij deze van harte welkom in de groep. Voor de mensen die thuis onze blog volgen, we beginnen jullie inderdaad al een beetje te missen, maar de prachtige uitgestippelde routes maken zoveel goed dat we er bij momenten stil van worden. Het leven kan soms (eenvoudig) en (mooi) zijn.
La route du soleil. Een snikhete dag doorheen een wondermooi landschap. Maar laat ons eerst even terugblikken op gisterenavond. Hotel La Poutre heeft ons getrakteerd op een culinair hoogstandje. Tafels en stoelen waren uitgestald op het gazon. De ondergaande zon hield ons gezelschap en bij een gekoeld glaasje rosé d'Arbois.....en streekwijntje, hoe kan het anders ?.....zat de sfeer er dadelijk in. Nadien nog wat nakaarten bij een Leffe of "une grande riviere", wederom une specialité de la region. Maar hier lieten onze smaakpupillen ons in de steek. Een bier aangelengd met caramel en peperkoek, was er voor de meesten iets over. Alhoewel...de gustibus et de coloribus, non disputandum esse. Nu terug naar de dag van vandaag.we reden de ganse dag in een verzengende hitte doorheen het woeste landschap van de Jura. Zoals steeds was weer heel wat natuurschoons te zien. Het meest in het oogspringend waren de bloeiende kaardenbollen ( in de tuin zetten als je distelvinken wilt zien) en de geurende wilde marjolein. Midden op de dag -zo maar - de eerste col. 8 km bergop en 15 km bergaf. Indrukwekkende rotsmassieven, rustig kabbelende bergriviertjes en adembenemende vergezichten, wisselden elkaar af. Maar spijtig genoeg .... Onze blik was meestal gericht op de verzengende tarmac voor ons of het achterste van onze compagnon de route. En dan, na 140 km een hotelletje met een zwembad. Je begrijpt dat mijn verslag hier zal eindigen. -we noteerden vandaag slechts onze tweede platte band ( Ludo) , niet slecht na 5 dagen fietsen. - het lintje van Ivo zijn helm was losgekomen, zo zie je maar... No one is perfect. - een haperende en knarsend versnellingsapparaat verplichtte Gilbert voet aan grond te zetten tijdens een beklimming, den Bomba van de groep nu Willy H. verplicht huiswaarts is. Medisch bulletin: nihil Verslaggever vandaag: Rene Verdonck
Met zicht op de Jura. Na een typisch Frans ontbijt en een groepsfoto met de uitbaatster van Hotel Restaurant Henri IV vertrokken we richting Bonlieu. Goed voor een rit van 160 km. De zon was meteen van de partij en wat voorspelde een warme dag te worden, werd bewaarheid. Onderweg lazen we aan een lokale apotheek: 29 graden Celsius. Ook vandaag hadden de mensen van de organisatie de stopplaatsen er goed gekozen. Al snel kwam de Jura in het zicht. Volgens W. C. ( niet te verwarren met de alom gekende kleine ruimte in de meeste huizen) zou dit maar klein bier zijn t.o.v. de col de Glandon en Alpe d'Huez die ons de komende dagen te wachten staan. En W.C.kan het weten, want hij heeft naar eigen zeggen een semi-buitenverblijf op Alpe d'Huez. Maar de klimmetjes in de Jura die ons vandaag te beurt vielen vormden alvast een stevig voorgerecht. Er worden nu volop heroïsche verhalen verteld door hen diezelfde col de Glandon eerder beklommen. We zijn benieuwd ! De reporter van dienst Ludo Guelinckx
6.15 uur opstaan, dit met een staalblauwe lucht als decor en een lichte oostenwind. Een rit van 158 km staat op het menu door de Lorraine en de Haut-Marne tot Champlitte. Het zal bakken en braden worden op de fiets. Zonnecreme factor 30 is geen overbodige luxe. Bij de start volgen we nog de Maas dit tot Coussey. De wegen liggen voor ons als een rode loper uitgerold. We passeren door dorpen waar de tijd bleef stilstaan. Sommige dorpen hebben namen die doen wegdromen. Zoals Pagny- la- blanche- cote of Vaucouleurs. Het fietsen ging heel vlot met de ideale gangmakers Stef en Ivo.'s middags werd een idyllisch plaatsje gevonden door Luc en Rita voor de lunch. We genoten van de "chocollat" met "broan broad. We genoten van mekaars dialect en welgezind pekten we onzen velow. Met enkele pittige klimmetjes zetten we de tocht verder. Rene - de kolonel- maakte ludieke demarrages, haalde zoveel voorsprong, en had nog de tijd om ons aan te moedigen zoals een supporter in de tour de France. De sfeer zat er goed in,er werd zelfs gezongen in het peloton. Door het strakke tempo kwamen we al om 15.45 uur aan in Champlitte. De benen werden er gekoeld in de plaatselijke fontein. Achteraf genoten we gezellig samen op het plaatselijke terras. De weg naar Compostela.... Heerlijk. P.s. Gelukkige verjaardag aan Roger Van Iseghem. Reporter van de dag : Stefaan Wylin
Ik ben André WOUTERS
Ik ben een man en woon in Haacht, Vijfhoekweg 7 (België) en mijn beroep is gepensioneerd kaderlid.
Ik ben geboren op 17/05/1949 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielertoerisme - voetbal kleinzoon ( U8).
Mailinglijst
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
