 |
|
|
| |
|
|
| 15-08-2010 |
 Mijn eerste deelname: een pijnlijke ervaring |
Ik had er veel zin in, maar het mocht niet baten. Mijn eerste deelname aan de Dodentocht eindigde met een bijzonder pijnlijke rug.
Tegen 17u kwam ik al in Bornem aan, waar ik een vriendin hielp om haar chip af te halen. Nadien hadden we naast de kerktoren postgevat, achter de inschrijvingstent, zodat we niet in de drukte terechtkwamen voor de start. Omdat we allebei nog een goeie honger hadden zijn we op zoek gegaan naar een plaats waar we spagetti konden kopen. Die hadden we ook gevonden en tegen 19u30 hadden we gegeten. Een uurtje later zetten we ons in beweging. Dit keer waren we een heel groepje. Mijn zus was erbij gekomen samen met drie collega's en vrienden. Met z'n zessen ging het dus richting start. Omstreeks 9u10 kwam de massa eindelijk in beweging, maar het duurde nog eens tien minuten voor we effectief over de start liepen.
Een goed ritme aanhouden was niet altijd even makkelijk. Wat me opviel was dat de massa toch een enorm hoge snelheid aanhoudt in het begin van de wandeling: bijna iedereen loopt sneller dan 6 km/u. Ik zat met een gemiddelde van 6,2 ook goed op snelheid. Ik wilde niets forceren, maar voelde me niet echt op m'n gemak tussen de naderhand trager stappende massa, dus laveerde ik tussen alle mensen door naar voren. Aan de eerste controlepost bleef bijna iedereen staan, omdat er water verdeeld werd, wat me natuurlijk wel erg hinderde, want ik botste meerdere malen tegen mensen die gewoon voor me bleven staan. Dit gebeurde verschillende malen, dat mensen ofwel stopten, ofwel een heel variërend ritme aanhielden, waardoor je soms tegen hun voeten trap en ze dan soms eindelijk sneller lopen. Heel vervelend, maar best normaal voor een wandeling met 10.600 personen.
Pas na de tweede checkpoint kon ik de snelheid weer optrekken omdat de massa geleidelijk aan uit elkaar getrokken werd en het dus eenvoudiger was om op te schuiven. Hoewel het op de soms smalle weggetjes wel uitkijken was. Alles ging goed en ik liep aan een voor mij toch goed gemiddelde naar CP4 en tenslotte ook CP5. Daar besloot ik me toch even neer te zetten en wat te eten en te drinken, alvorens verder te trekken. Ook voelde ik pijn in de onderrug opkomen, maar dacht dat dit van voorbijgaande aard zou zijn.Niet dus. Een drietal kilometer na de CP5 kreeg ik echt wel pijn in mijn rug en kon met moeite verder lopen zonder pijn. Ik probeerde nog, maar het ging niet. Ik sms'te m'n vriendin om haar te verwittigen. Zij zat intussen al aan geruime tijd aan den Duvel soepje te drinken en wat te eten. Terwijl zij daar al om 4u zat, deed ik er nog een uur langer over, me voortslenterend naar de CP waar ik uiteindelijk ging opgeven. Doordat ik nog met moeite kon lopen, begonnen m'n benen en voeten nu ook pijn te doen, wat ook logisch is als je quasi stilstaat na zo'n inspanning.
Hierbij nog eens mijn wandeloverzicht die te vinden is op de trackingpagina::
Afgelegde afstand: 39,78
Gemiddelde snelheid: 5,1 km/u
Controlepost Afstand Tijd Km/u
1 Start (Kruisberg) 0,00 21:19
2 Weert - Kerk 7,40 22:31 6,2
3 Roddam - Friesland Foods 17,32 00:24 5,3
4 Wintam - Parochiezaal 24,39 01:37 5,8
5 Kalfort - 't Fixke 33,10 03:08 5,7
6 Breendonk - Duvel 39,78 05:08 3,3
Ik zal proberen te ontdekken wat de oorzaak is van deze rugproblemen (trouwens niet de eerste keer dat ik deze heb). Ligt mijn manier van wandelen aan de oorzaak, was het in dit geval de kou,... Ik weet het niet, maar volgend jaar wil ik dit wel vermijden, want mijn voeten zaten goed... geen blaren tot km 40! Zonder de rugproblemen was ik 'm allicht uitgestapt.
Nog een welgemeende proficiat aan alle deelnemers, zowel finishers als niet-finishers. Volgend jaar beter voor ons hé!!
Ook een pluim aan de organisatie, want alles liep uitstekend. De chip en t-shirt afhalen op de afhaaldagen duurde welgeteld twee minuten... Bevoorrading was goed en het systeem voor de opgevers zit ook goed in elkaar. Ik kon zowat meteen met een shuttle mee naar Bornem, waar ik dan wel nog moest wachten op de vrienden van de NMBS om op de trein te kunnen, die wél op tijd kwam!
In de loop van zaterdag vernam ik ook dat een wandelaar overleden was nadat ie neerzakte op een honderdtal meter van de finish. Mijn gedachten gaan uit naar zijn familie en vrienden.
15-08-2010, 11:42 geschreven door Michel
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
