 |
|
|
| |
|
|
| 24-06-2010 |
 Afzien, afzien, afzien |
Dinsdag was het dan zo ver. Mijn laatste grote "training" voor de Dodentocht in augustus. Ik had een parcours uitgestippeld a.d.h.v. topografische kaarten. Ik schatte de afstand op een goede 55 km van Brussel tot Diest (waar ik de trein terug naar huis zou nemen), maar bleek dat het toch even anders lag.
Ik startte om 08u15 met een volle en redelijk zware rugzak. Ik had twee liter gewoon drinkwater in een camelbag, anderhalve liter water met isotonenoplossing en nog eens anderhalve liter water om mijn voeten te wassen mee. Daarbij kwamen ook nog drie paar reservekousen, sandwiches, boterkoekjes (petits-beurres), druivesuikertabletten, sporttape, compeed, een regenjasje (je weet nooit), handdoek voor het droge van mijn voeten, de topografische kaarten, mijn kaartenhouder en een fototoestel en mijn afstandsmeter, alsook mijn hartslagmeter.
Het begin ging natuurlijk uitstekend en ik zag het helemaal zitten, al bleek na enkele kilometers één of ander stukje sporttape losgekomen te zijn en dit begon me toch te hinderen tijdens het wandelen. Ik moest dit dus even in orde brengen. Mijn eerste grote pauze nam ik na 12-13 kilometer in Moorsel, waar ik een bankje in de schaduw vond. Daar wisselde ik zowel de tape, als de sokken en at ik ook. Drinken moest ik uiteraard ook, maar door de camelbag was dit natuurlijk veel makkelijker tijdens het wandelen.
Mijn tweede stop kwam na circa 26 kilometer even voor de Brusselse Poort te Leuven. Dit keer installeerde ik me bijna 25 minuten in een bushokje, maar kocht ook nog anderhalve liter water, want mijn camelbag was intussen helemaal leeg. Ook hier dezelfde werkwijze: tape wisselen, droge sokken en energie tanken in de vorm van sandwiches, drank en druivensuiketabletten. Op dit ogenblik was ik al 5 uur onderweg. Geen hoog gemiddelde, want het landschap was toch wel iets heuvelachtiger dan ik had gedacht.
En het zou nog erger worden. Achter Leuven, langs Kessel-Lo begon de miserie geleidelijk aan. Omstreeks km 35 voelde ik op beide voeten een blaar opkomen. Omdat ik geen voorstander van doorprikken ben (en de blaren eigenlijk nog niet echte blaren waren) plakte ik deze plekken gewoon af met compeed bij mijn volgende stop na 39 km in Kortrijk-Dutsel. Maar nu begon ik wel af te zien. Lag het eraan dat ik helemaal alleen stapte en geen ondersteuning en aanmoedigingen kreeg? In ieder geval zag ik het een paar kilometer verder niet meer zitten. Mijn gekozen traject bracht me een stuk langs een GR die naar het Kasteel van Horst leidde. Flinke tegenslag. Het weggetje dat ik wilde volgen was helemaal dichtgegroeid. Blijkbaar was hier al even niemand meer langs dit deel van de GR gewandeld of was de GR omgeleid. In elk geval moest ik me door al die groen een weg banen: brandnetels, stekeldoornen, taken, wortels,.. En op de koop toe ging dit stuk nog wat bergop. Omlopen was geen optie, want dat zou betekenen dat ik nog eens een paar kilometer extra zou moeten afleggen. Ik ging dus maar door dat dichtgegroeide stuk! Eenmaal boven zag ik het plots wel weer helemaal zitten, maar aan het Kasteel van Horst kreeg ik weer het gevoel dat ik wilde stoppen. Misschien omdat iemand de poort van het kasteel op dat ogenblik sloot en dit me teveel deed denken aan "het is afgelopen". Toch ging ik nog door, maar na twee kilometer, zonder een persoon tegen te komen, begon ik te beven. Ik stopte onmiddellijk en zette me neer. Eten, drinken en wachten.
Ik bracht het thuisfront op de hoogte dat ik er allicht niet zou geraken. Ik zat nu nog maar aan km 46 en moest toch nog meer dan de eerder voorziene 50 km afleggen om in Scherpenheuvel te geraken. Uiteindelijk probeerde ik me met een laatste krachtinspanning en het verstand op nul naar Rillaar te slepen. Dat was wel nog zes kilometer verderop. Eenmaal in Rillaar aangekomen gaf ik op, met mijn doel - Scherpenheuvel - voor de ogen op slechts 6,5 kilometer afstand. In Rillaar zette ik me neer en bleef zitten, tot men mij kwam ophalen. Eenmaal thuis in Brussel had ik toch enige moeite om me twee verdiepingen naar boven te slepen, maar ik geraakte uiteindelijk toch in mijn bed en sliep zo waar twaalf uur non stop! En deugd dat het deed.
Conclusie na deze tocht van 51,5 km... Ik kan de Dodentocht uitlopen, maar moet nog meer op mijn energieopname letten. Het vermijden van blaren ging goed en dit zal ik dus ook zo blijven doen in augustus. Voordeel is dat de Dodentocht zo goed als vlak is, terwijl ik nu toch met meerdere hoogteverschillen af te rekenen had.
Laatste kortere tocht staat gepland voor 17 juli, over 30-35 kilometer.
24-06-2010, 17:45 geschreven door Michel
|
|
|
|
|
| 21-06-2010 |
| Op naar Scherpenheuvel |
Morgen, om 8 uur, begin ik aan mijn langverwachte tocht naar Scherpenheuvel, te beginnen van aan mijn huisdeur. Ik schat dat de tocht een 50 kilometer lang is, maar ik denk dat dat eerder tegen de zestig zal aankomen, vermits ik nadien ook nog naar Diest doorstap om de trein terug naar huis te nemen. Ben benieuwd.
21-06-2010, 21:12 geschreven door Michel
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
