de dag is slecht begonnen. Ik ben vroeg opgestaan om te gaan werken. Ik heb de kidz wakker gemaakt. Myriam moest zich wassen maar ze heeft te veel warm water in haar bad gedaan en heeft bij gevolg een syncope gekregen. Ik kon het niet voor mogelijk houden! Ik was zodanig geschrokken dat ik dacht dat ik mijn Discovery-launch wel kon vergeten. Maar kinderen zijn sterk en na enkele uur was ze al weer beter. Ik heb wel 10 keer naar huis gebeld om te vragen hoe het is. De kidz zijn tenslotte rond 15u met Oma naar Spanje vertrokken. Ik ben om 17.15 thuis gekomen om mijn bagage te nemen en de honden naar Roeselare te brengen. Wat een blij weerzien! Die twee rakkers weten goed waar ze geboren zijn.... en waar hun tweede thuis is!!! Nu zit ik hier in het F1. Dat zou moeten doorgaan voor een hotel maar het lijkt meer op een synthetische bijenkorf....Ik heb als troost in het IBIS hier vlakbij een Leffe-Radieuse besteld (dat is hier nu "bier van de maand".... Ik zal zo iets moeten missen in Cape Canaveral. Nu nog eventjes bloggen en ik voel zo langzaam het effect van de 8°. Hopelijk overslaap ik mij morgen niet!!! Ik wil vroeg inchecken en niet vergeten: Ik mag één uur langer slapen!!!!!
Intussen is alles geregelt. De kinderen gaan met Oma naar Spanje en komen de zelfde dag terug als ik. De honden zijn in goede handen bij hun fokkers. Ze zullen daar ook een fijne vakantie hebben. Ik vertrek naar Orlando op zaterdag 30 oktober om 10.20u. Nicky werkt in het volwassenonderwijs en kan al de vrijdag vertrekken. Hij zorgt voor een huurauto en komt mij zaterdagavond halen op de luchthaven (toen is het al zondag in België). Ik vlieg weer over Atlanta waar het reilen en zeilen zo langzaam aan vertrouwd is voor mij (een nachtmerrie dus...). Ik heb een hotelkamer gehuurd in Cocoa Beach. Dat is niet meer dan een grote autoweg op het water op enkele kilometer van het lanceringsplatform op Cape Canaveral en het Kennedy Space Center (KSC).
Ieder ruimtevaart-fan heeft zo zijn verlanglijstje. Zo is één van de dingen op mijn verlanglijstje een lancering van een Space-Shuttle te mogen meemaken. Al jaren schuif ik zo iets op de lange baan. Vorig jaar nog, toen ik wist dat het shuttle-programma tot een einde liep heb ik nog gedacht dat ik voldoende tijd had om het eens écht te gaan plannen. Deze zomer had ik al veel andere plannen en met een beetje verbazing stelde ik vast dat het er nu nooit meer zou van komen....tant pis.... Op de vooravond van de Star-nights in Astro-Lab Iris was er nog volop Space Camp op de sterrenwacht. Ik had net een workshop gedaan toen Nicky DeMunster op bezoek kwam. Ik had hem al lang niet meer gezien. Ik heb hem de eerste keer ontmoet voor een interview met Woestijnvis. Hij kwam mij uitleggen wat mij op het International Space Camp in Huntsville te wachten stond. Nauwelijks een half jaar later zijn wij beiden naar het Mars Desert Research Station geweest. We hadden elk onze eigen crew en hebben elkaar ginder niet ontmoet. Nu op het Space Camp in Ieper hadden we heel veel bij te praten en te vertellen...toen kwam hij af met de vraag: "zou je meegaan naar Cape Canaveral om de laatste lancering van Discovery te zien?" Bleek dat op 1 november de lancering gepland was. Mijn reactie was omiddellijk "neen, dat gaat niet". Ik kan toch niet wééral naar USA.... de kinderen... mijn werk..... Maar de zaken lagen veel envoudiger: de lancering was in het begin van de vakantie, ik moest dus geen speciaal verlof vragen en ik had tijd genoeg om voor opvang voor de kinderen te zorgen. Als ik mijn vliegticket tijdig kocht dan zou de vlucht een aanvaardbare prijs kosten... Dus:" JA, IK GA MEE!" Het was immers "nu of nooit"....
