Ik ben dinneke
Ik ben een vrouw en woon in Londerzeel (belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 07/03/1956 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen.
Ik ben mama/ stiefmama van 6 kids, Sven, Ken, Claire,Joelle, Tom & Bram. Samen met mijn partner hebben we 3 kleinzonen, Zeno 11 jaar, Robbe 4 jaar & Aicko 4 maand.
Alleen op stap want 't zondags kan dochter lief nie mee,dus ik op weg, voor mij naar een onbekende streek. Ongeveer 10 km verloren gereden en dan eindelijk bestemming berijkt, dus na één uur vertraging ga ik me niet wagen aan een grote afstand en speel ik op save. Spijtg dat het weer niet zo schitterend is, je ziet dat het de dag ervoor geregend heeft, modder en kwel maar al bij al toch een prachtige ervaring rijker, vooral omdat broerlief en vrouwtje ook op stap zijn daar maar dan op de grote afstand. Dus afspraak op elkaar te wachten en samen er éénen te drinken en dan samen voldaan huiswaarts te keren.
We gaan ervoor, ik ga het wagen, 12 km, hoop dat mijn spieren het volhouden !!! Blijkt dat ik problemen heb met het doseren van mijn snelheid. Dochterlief roept " hey TGV wa kalmer hé, straks zit je weer verkramt" Dus intomen en proberen naarmate we vorderen de snelheid wat op te drijven( nie gemakkelijk zenne) Pracht van een tocht trouwens , wat ben ik fier op mijn Waasland . En kijk het is gelukt, 'K zou er nog een paar km kunnen bij doen, maar das voor volgende keer.
'Tja, ik heb een dochter, nu zal je mss wel zeggen " ja wij ook" maar deze dochter ging vroeger ook mee op stap toe ze nog kind was. Toen mijn man zaliger nog leefde trokken zij en haar papa al voor dag en dauw op pad om de natuur te verkennen. Toen ze hoorde van mijn avontuur wou ze natuurlijk mee, want haar papa had ooit belooft dat als ze 18 zou worden ze mee mocht op de dodentocht in Bornem. Dit is helaas nooit kunnen gebeuren daar haar papa overleden is toen ze 17 was, dus............. Mama ik wil mee en ik ga oefenen dat ik tegen augustus mee kan doen aan Bornem, we beginnen met een kleine afstand en we bouwen elke week op, ok?? Ok dat gaan we dan maar doen hé, maar ik doe nie mee in Bornem zenne, dat kunnen mijn spieren niet aan en daarbij das nie wandelen en genieten hé das hardlabour ik heb papa genoeg zien thuis komen na 100 km en denk te weten dat dit niets voor mij is.
Na het avontuur van vorige week heb ik besloten om het wat kalmer aan te doen en een tochtje te maken van om en bij de 6 km. Het probleem met de spieren leek wel opgelost omdat ik terug bij de aankomst was voor ik het wist. Dus volgende keer doen we er terug een schepje boven op. ik ga mij ook een stappen teller aanschaffen zo dat ik de afgelengde afstand beter in de gaten kan houden.
nog even proficiat aan de wandelclub van dienst, deze tocht was zeker een aanrader.
Pracht van een tocht in en rond Sint Niklaas, Belsele,Waasmunster. Op sommige plaatsen leek de tijd stil te staan, de ongerepte wandelpadden in de bossen was een zallig gevoel. Voor mij was dit een lichamelijke test op uithouding vermogen daar het bijna 15 jaar geleden was dat ik nog wandelschoenen aangetrokken had. Na ongeveer een 7 tal kmkreeg ik last van spierpijn maar toch heb ik doorgezet en met trots kan ik zeggen dat de wandelmicrobe terug in door mijn adderen loopt.
Na mijn Gastric Bypass in 2009 en 60 kg lichter wil mijn body wel wat beweging, daarom heb ik na 15 jaar mijn wandelschoenen terug uit de kast gehaalt. Ik ondervind dat wandelen nu een stuk gemakkelijker gaat dan enkele jaren geleden en ik moet bekennen dat de microbe me goed te pakken heeft, vandaar dit blog dat ik wekelijks ga bijhouden om mijn avonturen neer te pennen. Ik hoop dat jullie lezers ervan zullen genieten en net als ik onbekende plaatsjes in vlaanderen zullen ontdekken.
Ik heb een lange weg afgelegt de laatste 2 jaar. Het was niet altijd even gemakelijk, maar we zijn er geraakt en ik mag wel zeggen dat ik trots ben op mezelf .