Dit weekend zijn we een weekendje naar Center Parcs geweest. De Zoon, De Papa, Nonkel David, Eline en ik, De Mama. We hadden ons verheugd op een heerlijk relax weekendje. Kroelen met De Zoon, zwemmen, leuke dingen doen... Het was echter buiten De Zoon gerekend. De eerste nacht heeft hij zijn vader en mij 6 keer uit ons bed gehuild. Ja, dat leest u goed, 6 keer. Om dan 's ochtends om 7u ook ineens klaarwakker te zijn. Niks uitslapen dus. Overdag slapen, dat was er ook niet bij, daar had De Zoon ook geen zin in. De Papa en ik dachten dat De Zoon gewoon lastig was. Dat het de vreemde omgeving was. We zijn zelfs even boos geweest op De Zoon.
Maandag, toen we weer thuis waren, na 3 nachten onderbroken slapen, zijn we dan toch maar even bij de dokter gestopt. Blijkt De Zoon een oorontsteking te hebben. Het huilen was dus niet de vreemde omgeving en al zeker niet om lastig te doen. Nee, De Zoon had gewoon pijn! En nu voelen wij, De Papa en ik, ons dus ongelooflijk schuldig. En compenseren we het nu met extra knuffels, extra veel aandacht en extra veel liefde. De arme duts verdient het nu wel even.
Maar goed, het was ook wel een erg leuk weekend hoor. De Zoon is een heel pak stoerder dan zijn mama, want hij vond het golfslagbad fantastisch. En babybadjes, die zijn voor watjes. Mee het grote bad in, dat is wat De Zoon wou. We hopen het snel nog eens te kunnen doen. Maar dan wel zonder oorontsteking, als het even kan...
