|
Dag 11 dinsdag 18 juli 2017
6u15 liep de wekker af. De landlord had ons gezegd dat het een
spectaculaire sunrise zou worden. En met
plezier werden we wakker! De eerste
surfer was ook al van de partij. Een mok
koffie in de hand, het fototoestel in de buurt en het was 7u30 vooraleer we het
beseften.
Verder genietend van het zicht genoten we
ondertussen ook van een veel te uitgebreid ontbijt. Het was moeilijk afscheid nemen. Dit zicht zullen we niet vlug meer hebben,
denken we toch.
Vandaag is ook de eerste van de 2 lange dagen
met veel kilometers in het vooruitzicht, vandaag 471km om correct te zijn,
waarvan slechts een 190km autostrade, op weg naar Idwala Lam Guest House in
Maqhinebeni, Umtata.
Rond 16u30 werden we plots gestopt door de
politie. 126km/uur waar je 80 mocht
rijden. Ons Krisje mocht uitstappen en
het gaan uitleggen. Heb nog vlug
geroepen Je weet wat Hugues heeft gezegd hé, receipt vragen. Het verdict, RND
600, en ja hoor, hij kon een receipt krijgen, maar dan moesten we 20km terug
rijden naar het vorig stadje. Wetende
dat je in Zuid-Afrika beter voor donker ter plaatse bent, waren we er niet
gerust in. Plots mochten we toch
doorrijden omdat ze medelijden hadden met de family man, responsible for
driving his family to the next
city. Hij mocht doorrijden voor RND
200. Ons Krisje was zodanig content dat
hij RND 400 heeft gegeven. Voor zij die
de koers niet kennen, delen door 15 om in Euros om te zetten ;-). We vonden dat het een meevaller was!
De GPS liet ons weer in de steek en we
probeerden contact te leggen met de dame des huizes. Het was moeilijk, maar uiteindelijk, tussen
de schaapjes en schapenhoeders, vonden we onze guest house. Waar we de vorige avonden telkens onder de
indruk waren van pracht en praal en magnifieke vergezichten, waren we hier
onder de indruk van de, tja, ik vind er zelfs het juiste woord niet voor. 1 zender op de TV, de elektriciteit viel af
en toe uit, maar werd met de glimlach vermaakt.
Camille en Noëmie hadden een bubbelbad, maar enkel koud water. Wij een high-tech douche, met een zitplaats,
op 0,5m van het toilet en lavabo. En
probeer je dit nu allemaal in te beelden in een oppervlakte van 16m² waar het
sanitair dus echt verstopt zat in een kast.
Ons Krisje kwam maar al te graag uit die kast, we lagen plat van het
lachen want iedereen ziet nu zijn typisch tootje voor hem!
Het had toch ook iets charmants, ze toverden
zelfs nog een heerlijke maaltijd tevoorschijn.
Deze keer wel met bestek ;-)
Het enige voordeel, omstreeks 21u00 lagen we
weer allemaal in dromenland!
|
