De Uestekluetse Sportfreak

Deze dag was op het eerste zicht vrij speciaal voor de Belgische wielerliefhebber. De Tour arriveerde namelijk in ons landje, meer bepaald in Luik. Ook voor nieuwbakken Belgisch kampioen Oliver Naesen een goeie gelegenheid om zijn driekleur te showen.

Luik doet bij vele mensen een belletje rinkelen als een stad omgeven door allerlei pittige klimmetjes: de Roche Aux Faucons, Rédoute, Saint-Nicolas enzovoort. Diegenen die het rittenschema nog niet hadden bekeken vooraleer de rit zelf goed en wel ter sprake kwam, verwachtten zich dan ook aan een heuvelachtige finale met kansen voor een Gilbert, Van Avermaet en andere Contadors.

Niets was echter minder waar, en ik denk dat veel mensen zich wel verslikt hebben toen ze het uiteindelijke profiel zagen. Blijkbaar werd er dan toch voor een rustige opener gekozen, weliswaar met heel wat bulten en kleine hellinkjes in het parcours, maar nog absoluut geen zwaar parcours zoals in de finale van Luik-Bastenaken-Luik. En zo kon de eerste rit zowaar gewoon in een massasprint eindigen.

Beginnen bij het begin: het peloton trok zich 's middags in de striemende regen op gang in Düsseldorf (decor van de chaotische eerste rit) om dan in een lus via het stadion van Mönchengladbach (waar de tussensprint zich bevond). Een heel voorspelbaar koersverloop, ondanks de zware regenval tot op zowat 25 kilometer van de eindmeet op de Boulevard de la Sauvenière. Een kopgroep van 4 met daarbij Taylor Phinney van Cannondale die onderweg alle bergpuntjes meepikte, goed voor de eerste bolletjestrui. Yoann Offredo zorgde voor een primeurtje voor Wanty door in de eerste echte rit in lijn meteen publiciteit te vergaren voor de sponsors én gekroond te worden tot de meest strijdlustige renner.

Het enige echte schrikmomentje was een massale slippartij in het peloton op 30 kilometer van de streep. Met topfavorieten Froome en Bardet. Ook sprinter Alexander Kristoff raakte achterop. Maar op een paar schaafwonden na was er niet al te veel aan de hand, tenzij we naar de ferm gekneusde elleboog van de Belg Dimitri Claeys refereren.

Uiteindelijk kregen we ook de verhoopte massasprint in de Luikse straten, gelukkig zonder al te veel incidenten op de ondertussen vrij droge weg. Het was de Duitser Marcel Kittel die de handen in de lucht mocht steken na een machtige eindsprint die hij op zijn eentje regelde. Een verdiende zege voor de ondertussen vloeiend Nederlands sprekende, goedlachse blonde kerel. Hij kreeg hiermee ook de eerste groene trui, met meteen een straatlengte voorsprong op Démare, Greipel, Sagan en de rest. Geel bleef in handen van de tijdritwinnaar Geraint Thomas.