U kunt ons kosteloos steunen door gebruik te maken van onze Trooper pagina voor al uw online aankopen:
Desertlions goes Tajikistan 2017 - 2018
18-08-2018
Dag 4 - Oostenrijk
SMS - 22:34: Eindelijk van de Oostenrijkse alpenpassen verlost. Na een wondermooie rit vonden we een al even mooie kampeerplaats voor de nacht net over de grens met Slovenië. Morgen verder richting Servië.
Reisverhaal:
Om wakker te worden besluiten we deze morgen om ons te gaan wassen in de rivier en dat bleek nogal redelijk efficiënt want het ijskoude water van de rotsige bergstroom snijdt als het ware door onze huid als we er in stappen maar wakker en gewassen waren we wel meteen .
Onze vrienden van gisteren hadden hun belofte gehouden en er stond al een grote kom spek met eieren te sudderen op het kampvuur als we deze morgen uit ons bed tuimelden. De regenbui van verleden nacht had plaats gemaakt voor zonneschijn en de hemel kleurde opnieuw helder blauw: goede vooruitzichten dus! Na het ontbijt namen we afscheid van het groepje vriendelijk Oostenrijkers en brengen nog even een blits bezoek aan het Helmut Pfeifhofer Porsche museum in Gmund want het is hier dat Ferdinand Porsche eind jaren veertig zijn eerste wagens bouwde en daar is Gmund natuurlijk nu nog supertrots op.
Hierna zetten we de dag in met een mooie rit langs de rivier. De zwiepende bochtjes volgden elkaar in sneltempo op en het zou zo voor de ganse dag doorgaan vandaag. We blijven veilig in de vallei en hoeven dus ook geen moordende bergpassen te trotseren vandaag. De Renault voelt zich in zijn nopjes op deze schilderachtige wegen en de automaat schakelt vlot door zijn versnellingen terwijl de zescilinder onderin spint als een poes.
Ondertussen hebben we via Elie en Karine Hemerijks contact gemaakt met de blue knights, dit is een motorclub die wereldwijd chapters heeft en uitsluitend uit politie mensen bestaat. Zij zijn geïmpressioneerd door onze missie en dringen aan om ons ergens te ontmoeten en ze bieden ons hun hulp aan mochten we op eender welke manier in de problemen geraken. We voelen ons meteen bevoordeeld en spreken af om enkele van hun leden te ontmoeten in Roemenië. Ook de voorzitter van hun Sloveense afdeling nodigt ons uit om binnen te wippen in Zagreb maar we vrezen dat dit te veel van onze kostbare tijd in beslag zal nemen en bedanken vriendelijk voor het voorstel.
In de latere namiddag steken we dan eindelijk de Sloveense grens over en vinken hiermee het Oostenrijkse deel van de reis af. De dag verloopt relax en we stoppen rond zes uur op een prachtig recreatie plaatsje bij de rivier. Een groepje ouderlingen speelt er een nationaal kegelspel en verwelkomen ons vriendelijk. Hier kamperen blijk geen probleem te zijn voor hen en zo slaan we ons kamp dan maar op in dit wonderlijk decor. We koken ons avondmaal op ons gasvuurtje en socializen wat met de mensen die hier 's avonds hun honden uitlaten.
We hebben dringend eens een WiFi verbinding nodig om onze blog-berichten door te sturen en hopen deze te vinden in de lokale kroeg die slechts een zakdoek groot is en zich eigenlijk in een deel van de dorpskerk bevindt. WiFi vinden we er niet maar wel opnieuw dezelfde gezichten van daarnet en zo praten we de avond gezellig aan elkaar met onze nieuwe Sloveense vrienden want hier net over de grens spreekt iedereen nog steeds perfect Duits.
18-08-2018 om 00:00
geschreven door Webbie
17-08-2018
HLN: Desert Lions krijgen 12.000 km in zes weken voor de kiezen
Onder de titel "Brandweerwagen voor Tadzjikistan: Desert Lions krijgen 12.000 km in zes weken voor de kiezen" bracht Het Laatste Nieuws een artikel uit naar aanleiding van het vertrek. U kan het gehele verslag HIER terugvinden.
Claudia Van den Houte
Reisverhaal:
De miniparty van gisteren laat zijn sporen na in de vorm van een minder frisse kop dan gewenst. De Duitse naziepartij palmde in de jaren dertig gans deze regio in en het arendsnest dat zich helemaal boven op de Obersalzberg bevindt is daar het historische overblijfsel van.
Wegens te tijdrovend besluiten we om een bezoek links te laten liggen en gewoon onze route verder te zetten.
Vanaf hier rijden we langs idyllische kronkelwegen, door de Oostenrijkse valleien en typische dorpjes. De autosnelweg laten we ver naast ons liggen en we genieten van een relaxte rit door het prachtige bergland. Na de middag beginnen we aan de eerste klimpartij voor vandaag en algauw schiet de motortemperatuur de hoogte in. Het duurt echt niet lang alvorens onze temperatuurmeter de kritische kaap van 100 graden overschrijdt en we noodgedwongen halt moeten houden om motorschade te vermijden. Na een pauze van ongeveer een uurtje kunnen we slechts een twintigtal minuten aan een slakkengangetje verder naar boven kruipen. De motortemperatuur daalt slechts langzaam en we maken gebruik van de pitstop om een lunch klaar te maken. Langs de andere zijde van de berg schakelen we de automaat van onze Renault in de laagste stand om een maximale motorrem te bekomen maar ook hier krijgen we oververhitting problemen: nu zijn het onze remmen die gevaarlijk heet dreigen te worden en we zijn genoodzaakt om geregeld koud water uit de bergrivier te scheppen om onze remmerij wat of te koelen. Met dit ritueel overwinnen we twee opeenvolgende bergetappes met hellingen van 15% en natuurlijk schieten we door de ontelbare tussenstops voor geen meter op vandaag.
Tegen de late namiddag komen we opnieuw in de lager gelegen vallei en kunnen we eindelijk opnieuw aan een normaal tempo verder rijden.
Net voor de schemering merken we een kleine parkeerplaats op naast de bruisende bergrivier. Er is zelfs een BBQ pit en kleine patio dat door de lokale jeugd elk weekend gebruikt wordt als ontmoetingsplaats. Na enkele minuten zitten we met een groepje locals gezellig te kletsen en moeten we natuurlijk opnieuw gans ons verhaal uit de doeken doen. We wisselen biertjes uit en bespreken de wereld politiek en andere koetjes en kafjes en maken er een super gezellige avond van.
Rond middernacht trekken we ons terug in onze slaapcompartimenten terwijl onze nieuwste vrienden ongestoord hun vrijdagavond voortzetten. Zij wensen ons een goede nacht toe en beloven ons morgen te trakteren op een sterk ontbijt.
17-08-2018 om 00:00
geschreven door Webbie
16-08-2018
Dag 2 - Grüsse aus Wurzburg!
SMS - 03:15: Toch nog 600Km er door gemaald vandaag. Grüsse aus Wurzburg!
SMS - 08:11: We hebben op een autokerkhof geslapen, kan dus niet beter Wel wat weinig geslapen, nu op zoek naar een reserveband. Voor de rest alles OK.
Telefoon - 22:30: We zijn aan de Duits-Zwitserse grens aanbeland en staan aan het gebouw van de locale vrijwillige brandweer. Alleen is er geen mens in het gehele complex te bespeuren. Het is de bedoeling om na een verkwikkende nachtrust morgen de Sloveens grens te bereiken. Slaap zacht !
16-08-2018 om 00:00
geschreven door Webbie
15-08-2018
Samenkomst en vertrek
SMS - 23:00 : Weeral klapband gehad, verder alles OK. Nu 100Km voor Frankfurt maar we gaan er nog een paar bijlappen voor vandaag.
Eindelijk is de dag aangebroken om het waar te maken; de gekoesterde droom om de brandweerwagen ditmaal tot in Duchanbe (Tadzjikistan) te rijden en aan de locale autoriteiten te schenken voor actief hergebruik van de volledig operationele wagen. Een nieuwe start voor een vernieuwde missie!
Traditie getrouw verzamelden familie en vrienden onder de kerktoren in Meerbeke voor het uitwuiven van de teamleden samen met 5 soort- en leeftijdsgenoten van onze eigen brandweerwagen. Over het gehele plein stonden groepjes mensen gezellig te keuvelen; de aangeboden ontbijtkoeken en koffie gingen vlot van de hand tot ... de klokken in de kerktoren 11 maal sloegen: tijd voor een laatste groepfoto voor de pers: tijd voor de allerlaatste uitwisseling van gelukwensen en afscheidsboodschappen. Tenminste, voor zij die niet ingegaan waren op het aanbod van de toeristische route om de brandweerwagen tot Ronquires te begeleiden.
Het werd een bonte karavaan van bromfietsen, motoren allerhande, auto's èn brandweerwagens die, begeleid door wegkapiteins, de eerste 50 KM van de kloof van de +8000Km die Ninove scheidt van Tadzjikistan samen met onze brandweerwagen dichtten. Aan een gezapig tempo van gemiddeld 25 km/h belandde de stoet na ruim anderhalf uur in Ronquires voor een laatste gezamenlijke koffie of pint met de teamleden. Van hieruit trokken de teamleden alleen verder en keerde de bonte stoet terug naar het kerkplein in Meerbeke voor een eerste evaluatie.
Gezien ik zelf voorreider van de groep was heb ik weinig foto's voor ons album kunnen nemen. Dus bij deze een oproep aan wie zijn foto's wil delen: graag posten in het album op deze link: Google foto Desertlions.
Maar liefst vijf prachtige oldtimer brandweerwagens, een handvol classic cars en een grote groep motoren verzamelden deze morgen op de parking van café Oud Withuis te Meerbeke. Zij zouden ons begeleiden tijdens de eerste 50 km van onze 12000 km lange uitdaging die ons naar Duchanbe zal leiden.
Het waren drukke maanden en vooral de laatste weken werkten we elke avond tot na middernacht door om alles klaar te krijgen tegen de geplande afreisdatum. Buiten onze Turkmeense transit visums, die pas over twee weken zou klaar zijn, slaagden we er in om alle puntjes op onze "to do list" af te vinken.
Zoals gewoonlijk stroomde er ook op dit afscheidsontbijt een grote groep vrienden en familie samen om ons een veilige en succesvolle reis te wensen. En natuurlijk draait het uit op een emotioneel gebeuren waarbij de bezorgdheid van mijn ouders en het feit dat ik hond en vrouw voor een langere tijd zal moeten missen me best zwaar valt. Ik tracht mijn moeder te troosten met de belofte elke dag een berichtje te sturen; een belofte die niet altijd evident is onder de omstandigheden waaronder wij reizen. Hoewel ik besef welk leed ik mijn familie aandoe met deze missie, haalt de roep naar het avontuur en het hogere doel steeds de bovenhand. De kracht van het nomadenbloed overwint opnieuw alle argumenten en tegen de middag verlaten we Meerbeke onder het geloei van onze sirenes en het applaus van de menigte.
Na een prachtig uitgestippelde gezamenlijke rit houden we tenslotte halt in Ronquière waar we na de gebruikelijke gelukwensen, kussen en schouderklopjes ook van onze begeleiders afscheid nemen voor enkele weken en via de autosnelweg koers zetten richting oosten. Aan de Duitse grens winnen we informatie in bij collega truckers omtrent het tolvignet voor vrachtwagens en komen tot de bedenking dat we ons alweer een beetje in de grijze zone bevinden. We besluiten toch om geen ticket et kopen om zo toch nog een flink aantal euro's uit te sparen. Alles loopt vlot tot we net voor het Duitse Keulen plots opgeschrikt worden door een luide knal aan onze rechter zijde. We hoeven niet te gissen wat er aan de hand is en beseffen meteen dat we, net als vorig jaar, te kampen hebben met een klapband. Het is een bijna schrikbarende gedachte dat dit gebeurt op nog geen 5 km van de plaats waar onze voorband het vorig jaar ook begaf.
Maar geen tijd voor bijgeloof of andere speculaties.
We rijden stapvoets tot de eerste ausfarth en wisselen in een mum van tijd de ontplofte band met een reserve exemplaar en maken meteen van onze ongewilde pitstop gebruik om de lekkere lunch, die Marijke Roeland ons meegaf, achter de kiezen te slaan en onze reis zo vlug mogelijk verder te zetten.
Wegens budgettaire redenen konden we tijdens de voorbereidingen slechts onze twee voorbanden vernieuwen en zo zit de kans er misschien in dat we in de toekomst nog wel eens te kampen krijgen met een klapband op onze achteras. We meldden tussendoor aan onze kontakten in Roemenië dat we eigenlijk wel enkele reserve banden kunnen gebruiken en zij starten meteen een zoektocht zodat we tijdens onze geplande pitstop in Craiova misschien nog een set reserve rubbers kunnen oppikken. Doordat onze truck achteraan dubbele wielen heeft komt onze veiligheid hiermee niet in gevaar en rijden we gezapig verder richting Keulen.
De Duitse autobahn blinkt eerder uit in efficiëntie dan romantiek maar toch genieten we even van een mooi schouwspel als de skyline van Keulen met de hoge torens van zijn dom zich aftekenen tegen de rode gloed van de ondergaande zon.
De rest van deze eerste dag rijden we rustig verder richting München en na een paar uurtjes vind ik eindelijk mijn ritme. Onder de invloed van een blikje Red Bull voel ik me alsof ik de ganse nacht kan doorgaan maar na 600 km zoeken we toch maar een slaapplaatsje in de buurt van Würzburg voor onze eerste nacht want morgen staan er opnieuw lange kilometers op 't menu.
15-08-2018 om 00:00
geschreven door Webbie
10-08-2018
Vertrek - Uitnodiging
Op 15 augustus a.s. is het alweer zover: het Desertlions team vertrek voor de 7 de maal op humanitaire missie!
Zoals de trouwe volgers wellicht zullen opgemerkt hebben spelen we een beetje vals want ondanks het geslaagde vertrek vorig jaar (2017) werd de missie noodgedwongen afgebroken wegens een onmogelijke papierslag aan de Russische grens overgangen (een vrachtbrief eisen voor een vrachtwagen die geen vracht kan vervoeren is schier onmogelijk) ondanks alle voorbereidingen. Dat maakt dus eigenlijk 6 missies en 7 vertrekken.
Door ditmaal Rusland te vermijden hebben we er alle hoop op dat we ditmaal de brandweerwagen wel op zijn bestemming krijgen maar ik kan nog niet teveel verklappen. Wat ik wel al kan verklappen is dat jullie ook dit jaar allemaal opnieuw uitgenodigd zijn op het vertrek op woensdag, 15 augustus 2018 om 11 uur (samenkomst vanaf 9:30) te Meerbeke aan de kerk (café Oud Withuis - gemeentehuisstraat, 4 - 9402 Meerbeke) èn tot deelname aan de uitgeleide rit van het team (50Km).
Hieronder kunt u de GPS route downloaden voor zowel de heen- als de terugrit:
De grote bluspomp is wel het crusiaalste onderdeel van onze Desert Lions brandweerwagen. Nadat we de pomp vorige week een grote check up gaven en van nieuwe pakkingen voorzien hadden werd het natuurlijk tijd om nog eens een testje te doen.
En we mogen met grote overtuiging zeggen ...
... GETEST EN GOEDGEKEURD !!!
18-06-2018 om 00:00
geschreven door Webbie
12-06-2018
Welkom to Absurdistan
Alle pogingen tot communicatie met de Uzbeekse ambassade bleven tot nu toe onbeantwoord .
Hiermee ligt gans onze stan visumaanvraag procedure stil want om een Turkmeense transit visum aan te kunnen vragen moeten we eerst de visum van het volgende land op ons traject (Uzbekistan ) kunnen voorleggen .
Gelukkig werd onze Authorisation code voor Iran ondertussen wel goedgekeurd en kan de Iraanse visum procedure binnenkort opgestart worden .
Om te beginnen ligt de website van de Uzbeekse ambassade gewoon volledig
plat, wordt de telefoon NOOIT opgenomen, is het antwoordapparaat
uitgeschakeld en beantwoorden de grapjassen natuurlijk geen enkele mail.
Zonder woorden:
12-06-2018 om 00:00
geschreven door Webbie
07-06-2018
In De Buurt - Een brandweerwagen voor Tadjikistan
Vandaag ging Alain op de koffie bij Katia of ... was het andersom ?
Na een maandenlange voorbereiding van hele avonden en weekends foto's selecteren uit onze albums was het eindelijk zover: de Desertlions in woord en beeld in de bibliotheek te Ninove.
Gelukkig kozen we een mooie droge dag uit voor dit evenement zodat we het publiek op de binnenkoers van het bibliotheekcomplex konden ontvangen want het aantal ingeschreven bezoekers overtrof ruimschoots de verwachtingen zodat alle meubilair uit de zaal diende te worden verwijderd om plaats te maken voor vele rijen stoelen. De binnenkoer leende zich uitstekend met een gezellige hoek waarin we onze brandweerwagen opstelden omringd door onze fotopanelen en een 20-tal tafeltjes voor een hapje en een drankje tijdens de pauze.
De zaal liep afgeladen vol en op de eerste rij na was elk stoeltje ingepalmd. Het vurige en soms beklijvende gevoel waarmee onze opper Dersertlion -Alain- het publiek wist mee te nemen in zijn verhalen liet de zaal in een mum van tijd opwarmen. Of zou de buitentemperatuur hier ook debet voor getekend hebben? Alleszins liet het publiek ons tijdens de pauze weten zeer tevreden te zijn met het eerste deel en na de broodnodige verkoeling op de binnenkoer werd deel aangevat.
Was deel 1 nog netjes tot op de minuut binnen het voorziene timeframe verlopen, deel 2 liep helemaal uit de hand en werd al gauw met anderhalf uur overschreden om met een óóórverdovend applaus te eindigen.
Ik kan mij vergissen maar ik hoorde op de binnenkoer naderhand nog voorzichtige gesprekken voor een herhaling van dit succesvolle evenement.
Bedankt om te komen, bedankt voor jullie enthousiasme en tot weldra!
04-06-2018 om 00:00
geschreven door Webbie
20-05-2018
Interview Ninof Media
Ter gelegenheid van onze foto-avond op 4 juni kregen we bezoek van de ploeg van Ninof Media Tv:
20-05-2018 om 00:00
geschreven door Webbie
19-03-2018
Uitnodiging
Beste lezers,
Op vraag van velen onder u werd in het kader van "Rond Erato, maandag verwendag", een initiatief van de Ninoofse bibliotheek, een lezing van en over de Desertlions ingepland. Deze lezing bestaat hoofdzakelijk uit een bespreking van heel typerende foto's uit onze fotoalbums; het verhaal achter de foto.
De organisatie is in handen van de Ninoofse bibliotheek. Wegens organisatorische redenen is voorinschrijving verplicht en deze dienen in principe in de bib zelf te gebeuren. Echter, gezien lang niet ieder van jullie een Ninovieter is, kunt u alternatief ook inschrijven via onszelf. Wij maken uw inschrijving dan over aan de bib.
Inschrijven via ons kan door storting van 5 (1,50 met UiTPAS) per persoon op het rekeningnummer BE83 0357 8320 4515 ten name van de Desertlions én met vermelding van "Rond Erato". De inschrijving zal dan gebeuren op naam van de rekeninghouder.
19-03-2018 om 14:48
geschreven door Webbie
08-09-2017
Back in town!
Na bijna 7000km is de cirkel rond en zijn we terug waar het avontuur een maand geleden begon. Dit was niet het initiële plan maar er is nog niets verloren. In tegendeel!
De truck heeft er een er uitvoerige testrit op zitten en we zijn ondertussen opnieuw heel wat wijzer geworden ivm Russische douane formaliteiten. De huidige geopolitiek in combinatie met de terreurdreiging, het vluchtelingen probleem en de algemene paranoïde instelling tegenover het Westen, zorgden er voor dat Mr Poetin ons met onze Brandweerwagen, tot vier maal toe, de toegang ontzegde tot zijn landje. Hoewel we hebben gestreden tot op het bot en steeds zijn blijven geloven in een positieve afloop zijn we tenslotte onverrichter zake moeten huiswaarts keren.
Maar we zouden geen Desertlions zijn mochten we niet meteen opnieuw te beginnen brainstormen over hoe we ook dit project tot een goed einde kunnen leiden. Plan B start vandaag en het maakt niet uit hoe of wanneer; we hebben slechts één doel voor ogen en dat is onze brandweerwagen alsnog afleveren in Tajikistan.
We danken nogmaals iedereen hartelijk voor de morele steun en medeleven in dit verhaal.
To be continued ...
08-09-2017 om 00:00
geschreven door Webbie
06-09-2017
Return to home
SMS - 15:32 Ik ben na een paar dagen pauze bij vrienden in Litouwen, gistermorgen opnieuw vertrokken en zit nu halverwege Polen. Mijn dagen bestaan vooral uit rijden, eten en slapen maar desondanks het regenachtige weer hier loopt alles vlot en houdt de truck zich goed.
Door de opgelegde rijtijden vorder ik niet super snel maar hopelijk ben ik komend weekend terug in 't land.
06-09-2017 om 00:00
geschreven door Webbie
01-09-2017
Einde verhaal
SMS - 9:45 Ondanks alle inspanningen en jullie ontelbare gelukwensen en medeleven is alle hoop verloren. Ik heb deze morgen alle mogelijkheden overlopen aan de grens en er bestaat geen enkele kans dat ik met dit voertuig Rusland binnen geraak.
De twee grootste struikelblokken zijn dat ik een privé persoon ben en geen enkele douanedienst mijn vracht (in mijn geval: de wagen zelf) kan verzekeren. Dan komt daar nog eens bovenop dat er geen enkele handelsbetrekkingen tussen Rusland en Tajikistan zijn op dit moment. Volgens de douanediensten staat Tajikistan op de zwarte lijst en kan ik, ondanks dat ik ondertussen alle eerder gevraagde documenten kan voorleggen, onmogelijk een garantia of TIR carnet kan bekomen voor dat land. Het zijn dus twee onoverkomelijke problemen die in serie met elkaar staan.
Ik schakel dus over op plan C 37 bis , en ik bereid me voor om terug huiswaarts te keren en later trachten van daaruit een nieuw plan op te stellen via een andere route om zo de truck uiteindelijk nog af te leveren in Duchambe.
But we live to try another day !!!!
01-09-2017 om 00:00
geschreven door Webbie
30-08-2017
Papyristan
Morgen mag Alain eindelijk zijn verlengde visum voor Rusland gaan afhalen en kan hij een nieuwe poging wagen om Rusland binnen te raken.
Intussen heeft hij een aantal van de gewraakte documenten in bezit maar het grootste probleem blijft dat het om een compleet uitgeruste brandweerwagen van 9 ton gaat. Daardoor wordt hij beschouwd als een vrachtwagen (zwaar transport) en is een vrachtbrief vereist maar aangezien Alain een particulier persoon is kan hij niet aan dit document geraken en er is bovendien ook geen vracht mogelijk. Particulieren moeten de grensovergang voor personenwagens gebruiken maar dat kan dan weer niet met een voertuig zwaarder dan 7,5 ton. De 9 ton zware brandweerwagen valt dus buiten alle bestaande categorieën.
Bovendien eist de douane een garantie dat de brandweerwagen ook terug zal uitgevoerd worden m.a.w. er is dus een soort van carnet de passage of transit declaration nodig of een temporary import document, maar geen enkele broker services in Tallinn kan die afleveren omdat Alain geen bedrijf heeft en geen goederen kan vervoeren. Het wordt dus overmorgen een dubbeltje op zijn kant!
Morgen, donderdag, mag Alain het visum gaan afhalen in Tallinn en kan dan vertrekken naar de Russische grens. Gezien het traject van 500 Km van Tallinn tot de grens over voornamelijk kleine wegen verwachten we dat hij de grens pas donderdagavond (laat) zal bereiken.
@Alain: vanuit Ninove en ruime omstreken duimen we met z'n allen voor een geslaagde oversteek! Keep Up The Good Work
30-08-2017 om 14:05
geschreven door Webbie
25-08-2017
Ãra loobu
Reisverhaal:
Onder het moto Ära loobu werd besloten om te pogen alle paperassen voor de vrachtwagen vanuit Estland in orde te brengen en dat lukt aardig. Maar intussen dringt zich ook een visum verlenging voor het Russische grondgebied op en naar alom oude Russische gebruiken neemt dat alweer de nodige tijd beslag. Dit leidt ertoe dat we nog tot donderdag a.s. vastzitten in Estland. Pas dan kan er en nieuwe poging aan de grensovergang ondernomen worden.
Echter, voor Kevin zal de missie hier eindigen omdat door alle oponthoud de reistijd ver buiten zijn verlofmogelijkheden op het werk komt te liggen. Kevin zal dan ook morgen vanuit Tallinn terugvliegen naar België.
Intussen wordt de wachttijd ingevuld met het helpen van onze lokale vrienden bij verbouwingswerken waarmee we de balans van kost en inwoon weer wat in evenwicht brengen. Van vakantiegevoel is dus weinig sprake mede door het eerder frisse klimaat van het hoog noordelijk gelegen Tallinn. Met zo'n gemiddeld 14° als middagtemperatuur en vrij regenachtig niet bepaald een top-reisbestemming.
25-08-2017 om 00:00
geschreven door Webbie
22-08-2017
Russian border - take x
Beste lezers,
Ik kreeg deze morgen bericht van Alain dat, ondanks de goede en bereidwillige medewerking van de douane afgevaardigde van de Belgische ambassade in Rusland, er aan de Russische grenspost van Terehova geen doorkomen aan was. Ook aan een iets noorderlijker kleinere grenspost was het nogmaals "njet".
Ze gaan zich nu terugtrekken bij een bevriend koppel om de situatie eens rustig te evalueren en te kijken wat nu de beste opties zijn.
We houden jullie op de hoogte.
22-08-2017 om 23:15
geschreven door Webbie
18-08-2017
Russian border - take 1
Reisverhaal: Er staat maar één puntje op onze agenda deze morgen en dat is zo snel mogelijk de Russische grens bereiken.
We sjezen vlot door Polen tot bij de Litouwse grens. Gelukkig, door de toetreding van Litouwen tot Europa en dus ook tot de Schengen-zone, zijn de grenzen open en hoeven we enkel een tol-vignet te kopen.
Algauw merken we de verschillen in huizenstijl en ook de fauna en flora van de Baltische landen gaat geleidelijk over in meer moerasachtige streken met een ongelooflijke diversiteit aan planten langsheen onze weg. Desondanks we goede vrienden hebben in Litouwen moeten we zonder hun een bezoekje te brengen verder want onze klok tikt onverbiddelijk verder en deze omzwerving was niet ingepland en kost ons enkele dagen extra. We houden slechts sporadisch halt voor een foto bij de grensovergangen of een snelle picnic.
In de late namiddag verlaten we Litouwen al opnieuw om Letland binnen te rijden en ook hier moeten we een tol-vignet kopen voor twee dagen. Na een helse non-stop rit van 14u30 komen we tegen 11u30 aan bij de Russische grenspost.
We registreren ons bij het loket voor vrachtwagens en krijgen een volgnummer toegekend. Het vrachtverkeer wordt in blokken van tien wagen binnen gelaten en we wachten een paar uur geduldig af tot het onze beurt is. We socialisen ondertussen met onze collegas truckers en polsen even naar de gang van zaken. De grensovergang is mij niet onbekend want in 2012 vochten we hier maar liefst vier dagen tegen "het systeem" om Rusland binnen te geraken met onze bus Priscilla.
Bij de eerste slagboom ondergaan we de eerste paspoortcontrole in een lange rij. Traag maar zonder noemenswaardige problemen stempelen we Polen uit (en dus Europa uit) en schuiven aan bij de Russische slagboom. Hier verloopt alles al wat stroever maar toch slagen we er in om enige sympathie op te wekken bij de Russische douane beambten. Een overste en zijn loopjongen nemen de controle van ons voertuig op zich en pluizen onze volledige uitrusting uit. Vooral het meegenomen Belgische bier trekt hun aandacht maar we komen heelhuids de inspectie door. We zigzaggen constant van het ene loket naar het andere met onze documenten en er wordt lustig gestempeld en tot vervelens toe informatie over ons in de computer ingevoerd. Omdat we in de lijn van de vrachtwagens zitten moeten we na de weging en X-ray scan ons melden op het tweede verdiep bij de dienst transport. Ondertussen is de zon al opgekomen en zijn we volledig uitgeput, maar we zijn aan de laatste slagboom aan het eind van de parking en krijgen al een sprankeltje hoop dat het nog wel eens zou kunnen lukken vandaag. Onze hoop wordt echter in de kiem gesmoord wanneer de ambtenaar plots teken doet dat we rechtsomkeer moeten maken en terug naar België moeten keren. Niemand spreekt een woord Engels en de communicatie verloopt stroef. Er komen zelf schetsjes van auto's en vrachtwagens bij te pas om ons duidelijk te maken dat we er niet in mogen. Het grootste obstakel is dat we met een vrachtwagen rijden zonder cargo en dus ook geen vrachtbrief hebben. Volgens de Russische wet mogen toeristen niet met een vrachtwagen de grens over maar enkel met een personen auto. We wringen ons in alle bochten en discuteren tot in het oneindige om toch maar toestemming te krijgen maar worden steeds van hetzelfde antwoord bediend. Toch hebben we de indruk dat de douanier van dienst zijn best doet om ons te helpen, maar het systeem laat het gewoon niet toe omdat het voor hun zo een ongewone situatie is waar geen procedure voor bestaat: "Computer says no !!!".
Tijdens onze rit van vandaag hadden we al preventief contact opgenomen met de Belgische ambassade in Moskou. Tegen onze verwachtingen in werden we daar behulpzaam behandeld en hadden in geen tijd contact met de vlotte douane attachee. Het bleek een jonge kerel uit Erembodegem en hij was zo geïntrigeerd door ons verhaal dat hij zich meteen volledig engageerde om ons wegwijs te maken in de procedure. Maar ook hij liet meteen al doorschemeren dat het niet om een uitzonderlijk geval gaat en dat het niet eenvoudig zal worden. Vooral het aankomende weekend gooit roet in het eten en we zullen pas opnieuw hulp uit Moskou kunnen verwachten vanaf maandag. Na een uitputtingsslag van acht lange uren en moeizaam onderhandelen worden we dus Rusland opnieuw buitengegooid en staan we in tegenovergestelde richting voor de eerste Letse slagboom. Hier begint het stempelverhaal opnieuw en na meer dan vierentwintig uur zonder slaap zijn we doodop en parkeren onze truck tussen twee loketjes.
Eventjes op onze zijde liggen en de oogjes twee uurtjes dichtknijpen om tenslotte om 11u00 de volgende ochtend terug op Letse bodem te staan. Het is snikheet in de truck en we voelen ons onfris, als sardientjes in eigen nat. Bij het eerste meer springen we het water in en verfrissen ons, om daarna door te rijden naar het eerste dorpje op onze weg. Hier parkeren we ook op de oever van een meer en strompelen wat door de straten en slaan wat rantsoen in.
Tegen de avond verbroederen we met wat lokale jeugd, die hun verjaardag vieren, en na een paar toosts op de vriendschap duiken we na twee etmaal zonder noemenswaardige rust eindelijk in ons bed. De duizend muggenbeten weerhouden ons niet van om als een blok in slaap te vallen. Ook de regenbuien die s nachts op ons blikken dak neerplenzen storen ons niet al te veel.
18-08-2017 om 00:00
geschreven door Webbie
17-08-2017
Op naar het Noorden.
18:20 - SMS: We zijn op weg naar Letland om daar te proberen Rusland binnen te raken.
Eerder vandaag waren we naar een andere grensovergang gereden met Oekraïne maar deze was enkel voor 3,5 ton (en minder). We hebben ook met de consul in Kiev gebeld en hij zei ons dat Oekraïne soeverijn is in deze beslissingen en dus niets kon doen. Hij adviseerde dan ook via Letland te gaan.
Dit gaat ons twee dagen kosten om via Letland naar de Russische grens te rijden wat ongeveer overeenkomt met de wachtrij aan de Oekraïnse grens.
19:52 We hebben intussen contact gehad met GoHelp, de organisatie waarvoor we ons inzetten, om advies te vragen.
Reisverhaal: Wanneer deze morgen licht wordt zien we het verbodsteken voor vrachtwagens zwaarder dan 3,5 ton. Eigenlijk was dit al te verwachten bij deze kleine grensovergangen maar we zijn hier nu toch en zullen dan maar eens proberen of er geen kansje voor ons in zit. De grens blijkt echter gesloten en de file staat onbeweeglijk voor een gesloten slagboom. Een paar locals adviseren ons om zelfs niet te proberen met onze Renault en zeggen dat we gewoon onze tijd gaan verprutsen. We delen ondertussen hun mening en bollen het onverrichte zake af.
Tijd voor plan C en dus rijden we noordwaarts richting Litouwen. Als we tot in Letland rijden kunnen we rechtstreeks Rusland binnen rijden zonder over Oekraïns gebied te hoeven rijden. Het grootste obstakel is Wit-Rusland omdat we hiervoor geen visa hebben en zo zijn we verplicht om twee dagen rond te rijden tot in Letland.
De rit verloopt gelukkig vlot en de truck gedraagt zich voorbeeldig. We stevenen met een sneltrein tempo richting Noorden maar zullen deze nacht nog eens moeten overnachten op Pools grondgebied. We parkeren ons dicht bij de hoofdweg zodat we morgenvroeg vlot de draad kunnen oppikken.
17-08-2017 om 00:00
geschreven door Webbie
16-08-2017
Ukraina border disaster.
21:39 - SMS: Onze dag begon succesvol toen we deze morgen een setje tweedehandsbanden vonden voor onze truck. Maar de domper op de vreugde kwam toen we uiteindelijk aan de Oekraïnse grens aankwamen. We werden de toegang tot Oekraïne ontzegd om uiteenlopende redenen. De hoofdreden zou zijn dat de wagen volledig operationeel is. Maar er volgden nog een resem onzinnige redenen zoals "jullie wagen heeft een MTM 9 ton en een mobile home mag zoveel niet wegen.
Onze laatste poging om binnen te geraken was met een bankbiljetje zwaaien en hopen dat de douanier corrupt genoeg was om het te accepteren maar ook dat was een "njet". We werden tenslotte teruggestuurd naar Polen en doorliepen gedurende enkele uren de grensformaliteiten in de tegenovergestelde richting. We zullen deze avond eens verder brainstormen over een plan B.
Nobody ever said it would be easy!! maar we geven de moed niet op en vechten morgen verder tot ... het bittere eind.
Reisverhaal: Deze morgen is er een oudere man bezig met zijn aan zijn auto te werken op onze parking. Wij vragen hem waar we banden voor onze truck kunnen vinden. Hij denkt even na en gebaart om in zijn auto te stappen.
We gaan eerst langs bij een paar kleine bandenboeren waar er massa's tweedehands autobanden liggen maar niets voor onze negen-tonner. Uiteindelijk stoppen we bij een grotere zaak waar we gelukkig één band vinden voor een prikje. Beter één als geen redeneren we en laten de band om onze velg leggen en rijden de stad uit terwijl we de omgeving scannen naar een tweede band. Slecht kort daarna spotten we een groot terrein waar honderden occasiebanden gestapeld staan. In dit walhalla van de tweedehands band vinden we een paar gelijke banden die echter een beetje afwijken van onze maat maar we laten ze toch monteren en binden de andere band op ons dak als reserveband.
Met een veilig gevoel rijden we van hieruit verder richting Ukraïnse grens. We kunnen nu onze snelheid terug wat opvoeren en rijden vlot met het verkeer mee tot aan de grens. Doordat het gisteren een feestdag was in Polen, was het vrachtverkeer verboden op de wegen en staat er slechts een kleine file vrachtwagens waar we netjes bij aansluiten om na een vlotte Poolse grens aan te komen aan de Ukraïnse zijde.
Hij gaat het er al wat onvriendelijker aan toe en worden bruut aangesproken door de douaniers met bevelen als "open door" en show documents!!!! Al vlug gaan de poppen aan t dansen en krijgen we te horen dat we hun land niet binnen mogen met een volledig operationele brandweerwagen. We gaan in de verdediging en proberen op alle soorten van manieren om hun toch te overtuigen van onze goede bedoelingen maar de overste houdt voet bij stuk en zegt dat we beter gewoon terugkeren naar België. Hij verandert zijn criteria voor onze weigering constant en komt zelf met een document op de proppen dat we zogezegd zouden nodig hebben. Dit document zou aan de grens niet verkrijgbaar zijn maar 60km verder landinwaarts. Onze onderhandelingen lopen dus spaak en er wordt tenslotte een breedgeschouderde buitenwipper bijgeroepen die ons met een nors bevel de deur uitwijst en terugstuurt naar Polen. Met vele vraagtekens in ons hoofd staan we terug in Europa en brainstormen samen om een plan B uit te dokteren. Op de kaart vinden we een kleine grensovergang zo'n 100km zuidelijker. We beslissen daarheen te rijden om ons geluk te beproeven.
Na een lange nachtelijke rit door de Poolse bossen komen we bij de kleine grenspost aan en zetten we ons kamp op voor de nacht. We klimmen op het dak van onze truck met een bord kaas en een flesje wodka en overlopen onze dag en speculeren over een mogelijke oplossing terwijl we naar de hemel staren en vallende sterren tellen. Al vlug komen we aan de som van 7 shooting stars en beschouwen ze als geluksbrengers die ons morgen zullen bijstaan.
 "Razz"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
