Sinds de oliecrisis begin jaren 70 is mijn generatie zich ervan bewust dat fossiele brandstoffen niet onuitputtelijk zijn. Wij hebben gestreden tegen milieuvervuiling, waardoor er terug vis in de rivieren zit. Wij hebben betoogd tegen atoomwapens omdat er genoeg atoombomen waren (en nog steeds zijn) om de aarde een paar keer te vernietigen.

Wij hebben afval gesorteerd, dubbel glas, zonnepanelen en warmtepompen geplaatst.

En nu hoor ik die kinderen zeggen: 'waarom zouden we naar school gaan als wij toch geen toekomst hebben!'.

Sorry maar dat pik ik niet!

De CO2-anorexia die het grote publiek in zijn greep heeft zorgt ervoor dat er zodanig gefocust wordt op 1aspect dat de echte problemen niet meer aan bod komen.

Je zou haast gaan denken dat het om een bewust afleidingsmaneuver gaat.

Als we maar klimaat-neutraal (wat dat ook moge betekenen) zijn dan zijn alle problemen opgelost.

Ik dacht het niet. Er zijn veel giftiger stoffen dan CO2. 

CO2 is trouwens helemaal niet giftig.

Het is niet omdat iemand een grafiek foutief geextrapoleerd heeft dat dit nu ineens de grote boosdoener is.

Laten we met de voeten op de grond komen en ons met de echte problemen bezighouden.