Bereid jullie nu al voor op onze legendarische zaterdagavond! Nadia trakteert eerst voor haar 40ste verjaardag op een natje en droogje. Nadien volgt onze traditionele barbecue met al even legendarische figuren aan den hete oven. Na het dessert starten we met onze :
The sound of Durbuy Party
Van Tavares tot Meatloaf: its all in The Sound of the Seventies Party. Wijde pijpen, spiegelbollen, discolampen met uitbundige kleuren brengen de 70s opnieuw tot leven. En hoe! 70s TV-tunes en ..... Village People, Dolly Dots, Abba en Boney M. Dat wordt weer heerlijk swingen op discohits, soul-klassiekers, rock en reggae. Put on you boogie shoes & Celebrate the Good Times, Com on.
Deze week zijn we nog even afgereisd naar Durbuy voor de laatste hand te leggen aan onze voorbereidingen. De weersvoorspellingen gaven regen in het westen, zonnig in het oosten. Ter plaatse bleek het echter omgekeerd. De godganse voormiddag liepen we van de regen in de drop. We zijn nog even onze lokatie gaan opzoeken en wat bleek..... Ze waren de laatste voorbereidingen aan het treffen voor onze komst. Wetende dat er twee voormalige dakwerkers meekomen, zijn de eigenaars begonnen met de oude dakpannen naar beneden te halen. De eerste opdracht is dus gekend : Marcel en Michel moeten in een tijdspanne van 2 dagen het dak voorzien van nieuwe dakpannen. Laat ons hopen dat het in dat weekend niet regent, want anders zal het een doorweekt weekend worden.
Topiaires zijn planten, vooral buxus, die in alle mogelijke vormen gesnoeid zijn. In de tuin met een oppervlakte van ruim 10.000 m2 vind je meer dan 250 figuren: krokodillen, vogels, Manneke Pis, een dame in een ligstoel, een zeemeermin, herten, een indrukwekkende olifant en nog heel wat andere wezens. Sommige planten zijn al meer dan 120 jaar oud en kregen hun huidige vorm na meer dan 20 jaar geduldig snoeiwerk.
Een trein op maat van âhet kleinste stadje ter wereldâ.
Aan boord van het treintje van Durbuy kan de bezoeker rustig alle rues minuscules qui se tortillent entre les maisons désuètes, vieillottes, cauteleuses (...) [minuscule straatjes die tussen de ouderwetse, krakende, huichelachtige huisjes heen en weer kronkelen ( )] (Arsène Soreil) bewonderen. De trein slingert langs de oude wallen van de stad heen, de oevers van het water en de Grand Rue aan de voet van het middeleeuwse kasteel. De becommentarieerde rit eindigt bij de uitkijktoren die ver boven het architecturale middeleeuwse juweeltje in zijn bed van groen uittorent.
Het treintje heeft geen vaste dienstregeling. Eenmaal bij zijn eindbestemming aangekomen, boemelt het treintje terug naar de grote markt (place aux Foires), waar het een nieuwe lading nieuwsgierige bezoekers opwachten. De uitleg kan in het Frans, het Nederlands, het Engels of het Duits worden gegeven. Er is ook een geschreven uitleg in het Japans beschikbaar. Voor meer inlichtingen kan u bij de plaatselijke dienst voor toerisme terecht.
De Rocher de la Falize in Durbuy staat bekend om zijn indrukwekkende anticlinaal. Die is het gevolg van een aardplooi die de kern van de rotsblok omhoog stuwde, waardoor kleine halve cirkels steenlagen bloot kwamen te liggen. Nadat u dit meesterwerk van Moeder Natuur uitvoerig heeft bewonderd, kunt u verder wandelen in het omliggende park en genieten van de beeldhouwwerken en het indrukwekkende spel van waterpartijen.
De "Ferme au Chesne" stel u voor haar minibrouwerij, een volledig ambachtelijke bierfabriek, te bezoeken. In een aangenaam plattelandskader, kunt u het jongste brouwsel van MARCKLOFF proeven, waarvan de smaak de traditie voortzet. U kunt proeven en krijgt tegelijkertijd onze Ardense grootmoederrecepten voorgeschoteld.
Dit kan binnen of op het terras met zicht op de Ourthe plaatsvinden. De brouwerij van "La maison au Chesne"
GESCHIEDENIS
Al in de 14de eeuw bestaan er twee vrije brouwerijen in de stad Durbuy: de brouwerij van de korenmarkt et de brouwerij "Au Chesne". Het bier of gerstenat wordt gemaakt van het pek van gemalen gerst waaraan soms spelt wordt toegevoegd. Zo werd de " Hougarde " gebrouwen. De hop wordt geteeld op het hopveld. In 1766 geven 13 inwoners op 63 aan dat ze een hopveld bezitten. Het kasteel heeft haar eigen brouwerij. Rond 1560 bezit Philippe MARCKLOFF een brouwerij in Durbuy. Hij bouwt de " Maison au Chesne " op een plek met zicht op en over de Ourthe. MARCKLOFF vestigt in zijn ruime huis de tweede vrije brouwerij van de stad. Hij bezit dus de helft van het monopolie van de bereiding en verkoop van bier in Durbuy en de naburige dorpen. Zijn twee zonen, Christern en later Jean MARCKLOFF en Michel TRINE sluiten aan bij die traditie. Ze creëren de MARCKLOFF in hun vestiging " La Ferme au Chesne ".
MARCKLOFF Rue Cte d'Ursel,36 B-6940 DURBUY
De microbrouwerij Marckloff brengt het verleden weer tot leven
Deze taverne schenkt dus haar eigen, ter plaatse gebrouwen bier. U kan op afspraak een bezoek afleggen, maar als u gewoon een lekker glas komt drinken, vindt de baas het helemaal niet erg als u een kijkje in de installaties wil nemen.
Geschiedenis
De microbrouwerij Marckoff uit Durbuy is piepjong : ze bestaat nog maar zon tien jaar. Nochtans zet ze een traditie van meer dan 700 jaar verder. In 1560 is Philippe MARCKLOFF eigenaar van een brouwerijtje in Durbuy. Hij bouwt op een plaats die over de Ourthe uitkijkt het huis genaamd Au Chesne. In 1989 besluiten Jacques en Michel Trine, de huidige eigenaars, weer met de traditie aan te knopen. Ze bedenken in hun uitbating « La Ferme au Chêne » de Marckloff. Zoals het een microbrouwerij betaamt, worden de amberkleurige bieren uitsluitend ter plaatse verkocht. Het brouwen van het kostbare drankje gebeurt achter glazen panelen zodat iedereen de voorbereidingen kan volgen. Een cassette met Nederlandse of Franse tekst helpt u het proces volgen. En de baas speelt graag gids voor groepen. Een gouden raad : neem zeker de tijd om van een heerlijke amberkleurige Marckloff te genieten, liefst als begeleiding van een lekker oud recept uit het kookboek van oma dat u door de eigenares voorgeschoteld zal worden. Waarom geen tartouille ? Deze Ardense quiche op basis van eieren en spek wordt bereid door een plaatselijke bakker, aan de hand van een oud recept maar met een eigen geheime toets. Dat alles van op het terras met uitzicht over de Ourthe uiteraard.
van geleien op basis van bloemen en wilde vruchten van traditionele confituren van gearomatiseerde azijnwijnen. van voedingsproducten op basis van planten.
Verkoop van voedingsproducten
De inkom is gratis Gesloten op maandag van oktober tot maart inbegrepen, behalve tijdens de vakantieperiodes (behalve tijdens de schoolvakanties. Openingsuren: van 10 tot 18 uur. Inlichtingen: +32 (0) 86 / 21.12.76 of +32 (0) 86 / 21.21.42
Voor de liefhebbers van fijne azijnwijn, maken wij een lekkere vinaigrettesaus met groenten, ideaal om sla of rauwe groenten op te fleuren. Azijn met look, met dragon, met blauwe bosbessen en met framboos vervolledigen ons gamma en laten toe de smaak van de gerechten naar wens te wijzigen.
Ons lievelingsproduct is onze massageolie op basis van planten om alle bloedsomloop- en stijfheidproblemen te verhelpen.
Recent werd ook een balsem voor de voeten toegevoegd aan ons gamma, ideaal om kloven, spleetjes en andere wondjes te genezen.
CONFITURERIE SAINT-AMOUR Rue St Amour,13 B-6940 DURBUY
In 1193 vindt men reeds de naam Durboium, afkomstig van het Keltisch "dur", dat eik of bos betekent, en van "bu" of "bou", een Keltisch woord voor "vochtig". Durbuy zou dus een woning aanduiden, gebouwd op het water, in het midden van het bos. Natuurlijk werden nog andere hypothesen naar voren gebracht : Durbuy zou van Durbian komen, een volk dat met een Romeinse koning, Gallië was binnengevallen. Durbuy zou aanvankelijk afgeleid zijn van "tributum", dat door taalbederf "Durbutum" zou geworden zijn, want de kooplieden die er vroeger doortrokken moesten een "tribuut" betalen aan de meesters van de vesting. Durbuy zou afgeleid zijn van "durbure". "Bure" duidt een versterkte woning aan.
De oorsprong van Durbuy zal ongetwijfeld geheimzinnig blijven. Zoals de meeste steden van Luxemburg, is Durbuy de geschiedenis ingegaan samen met haar feodaal kasteel in de 11de eeuw. Toch vermoedt men dat de eerste burcht werd opgetrokken in 889, tijdens de periode van de grote invasies. Een eeuw later werd ze verwoest. Henri I van Namen, graaf van Durbuy liet de burcht heropbouwen in de 11de eeuw.
Gedurende de 12de en 13de eeuw behoorde Durbuy aan de graven van Luxemburg die het al snel opnamen in het defensiesysteem van het graafschap Luxemburg. Gérard de Luxembourg en na hem Jean l'Aveugle, graaf van Luxemburg en koning van Bohemen, maken er een versterkte stad van. De stad verzekert haar eigen veiligheid dankzij haar burcht en de natuurlijke aanwezigheid van water.
In 1331 omringt Durbuy de stad met vestingsmuren waar vandaag niets van overblijft. In dat zelfde jaar wordt Durbuy door Jean de Bohême tot stad verheven. Ze verliest haar titel van graafschap maar blijft niettemin een "hoge heerlijkheid" met de vier hoven of banaten van Barvaux, Wéris, Grandménil en La Sarte, evenals met 18 feodale en grondherlijkheden. De "seigneur hautain" vertegenwoordigt de keizerlijke macht en moet bijgevolg instaan voor de rechtspraak, de orde en politie.
In 1411 werd Durbuy een verpande heerlijkheid : het beleid van het territorium en van zijn inkomens werd tegen een hoge prijs afgestaan. Zowel Keizer Karel als Maria van Hongarije waardeerden deze heerlijkheid die enerzijds rendabel was en anderzijds met haar burcht kon instaan voor de verdediging van het gebied. De voornaamste rijkdom van het Land van Durbuy was het bos : het beboste gebied besloeg 9000 ha waarvan er 3160 aan de heer toebehoorden (de rest behoorde aan de landheren, aan de gemeenschap met de plaatselijke weidegronden en aan particulieren). Het bos werd achtereenvolgens eigendom van de families de Mors, de Schoonvorst, de Virneburg, de La Marck ( met de beruchte Sanglier des Ardennes, of het Wilde Zwijn van de Ardennen) en d'Oostfrize.
In de 17de eeuw ontsloegen de aartshertogen Albrecht en Isabelle het Land van Durbuy van zijn verplichtingen en vertrouwden het beheer toe aan Nicolas de Blier. Het werd een rampzalige eeuw : stilaan verdween de metaalnijverheid en de streek maakte een periode van schrijnende economische achteruitgang mee. Vooral de jaren 1630 werden voor Durbuy fataal want door de oorlogen (eerst die van de Hollanders, dan die van de Fransen) en de pest in 1636 verloor de stad 2/3 van haar huisgezinnen. De Fransen vielen de streek binnen in 1673, ze verbrandden enkele huizen en vernielden de vestingmuren en de torens van het kasteel. In 1689 werd, op bevel van Lodewijk XIV, wat van het kasteel overbleef, met de grond gelijk gemaakt. Tussen 1675 en 1731 was het kasteel bijgevolg onbewoonbaar.
In 1726 nam de familie d'Ursel het pand over en werd vanaf 1756 eigenaar van het heropgebouwde kasteel. Gedurende de laatste decennia heeft Durbuy zich zonder aarzeling naar het toerisme gekeerd. Een evidentie aangezien het stadje heel wat charmes bezit : smalle schilderachtige straatjes, goed bewaarde 18de eeuwse panden, gastronomische specialiteiten en diverse maninfestaties...
Tot in 1977, het jaar van de fusies, was Durbuy bekend als het kleinste stadje van België. Vandaag is Durbuy het bestuurscentrum van een gemeente met meer dan 10.000 inwoners.
