Vandaag beklimmen we de Cruz de Ferro, voorlaatste klim voor we in Compostela aankomen. Om er sterk op te staan heeft onzen Haldis nog eens lekker pannenkoeken gebakken deze morgen. Njammie! Ingrid was niet gerust in de klim van vandaag, maar uiteindelijk kwam iedereen vlotjes boven. De klim was niet zo steil als de col de Somport en er waren ook stukken waar je kon recupereren! Gelukkig maar want de beentjes voelen de kilometers stilaan. Na 50km kwamen we boven op de Cruz de Ferro aan. Blij dat ik voor Tim en de rest van de familie een steen kunnen afleggen heb. Dit gaf mijn tocht naar Compostela een meerwaarde. ' s Morgens hielden we ook even halt in Astorga waar we het bijzonder paleis van architect Antoni Gaudi konden aanschouwden. Na de middag deden we de pittige afdaling naar El Acebo. Concentratie was vereist met het vele verkeer, de vele korte scherpe bochten en de overstekende pelgrims te voet. Smalle straatjes leiden door het authentieke dorpje met huisjes met buitentrapjes en uitstekende balkons. Ik denk niet dat een bus erdoor kan rijden. Daarna reden we door naar Ponferrada, daar zagen we de prachtige tempeliersburcht. Deze geestelijke ridderorde had de taak op zich genomen om de Camino met pelgrims te beschermen. De Tempeliers hadden ook een belangrijke bankiersfunctie, doordat zij toestonden dat vorsten hun geld veilig konden stellen in hun sterke burchten en er tevens geld konden lenen. Jaloezie ten opzichte van hun toenemende rijkdom en hun spreekwoordelijk geworden drankzucht betekende de ondergang van deze orde. Deze orde werden 1312 uit Spanje verdreven. Onderweg kreeg ik een telefoon van nonkel Paul, de camping lag te ver van de route. Uiteindelijk boekte hij een hotelletje waar we ons nog eens konden laten dienen en een deugddoend badje nemen. Ingrid had het lastig op het einde van de rit vandaag . Morgen zullen we zien hoe de rit vordert na de beklimming van de Cebreiro en dan beslissen we afhankelijk van hoe iedereen zich voelt of we er nog dag extra over doen.
Vandaag de laatste vlakke rit alvorens op te klimmen naar de Cruz de Ferro waar ik 2 stenen ga neerleggen, op 1 ervan staan de namen van mijn familie, op de andere enkel de naam van Tim die al veel met zijn gezondheid gesukkeld heeft en ook aan kwam draven met het idee om een steen in mijn rugzak mee te nemen gedurende de ganse route. Hopelijk help het om hem te sterken in zijn steeds wederkerende strijd om zijn ziekte (nefrotisch syndroom) te overwinnen.
Het Cruz de Ferro is letterlijk en figuurlijk een van de hoogtepunten van de Camino Francés. Het is een groot ijzeren kruis, opgericht op een op enkele kilometers van Rabanal del Camino gelegen plateau op 1500 meter hoogte, en het heeft voor veel pelgrims een speciale symbolische betekenis. Aan de voet ervan bevindt zich een enorme stapel stenen die met de jaren groter wordt en in hoogte toeneemt. Wie de eerste steen heeft gelegd is niet bekend en ook naar de reden waarom iemand dit heeft gedaan is het gissen. Zeker is wel dat elke passerende pelgrim zijn steentje aan de berg stenen bijdraagt, waarmee hij een eeuwenlang bestaand ritueel in stand houdt. De door hem achtergelaten steen of kei is symbool voor in het verleden gedane zonden of een zorg waarmee hij al lang rondloopt. De pelgrim neemt deze steen als het even kan mee van huis. Met het achterlaten ervan maakt hij zich vrij van het probleem.
Het was een vrij vlakke rit vandaag, rond half 12 hielden we onze middagstop in Vilecha. In de namiddag bezochten we León. De grootste stad die we tot hiertoe in Spanje te zien kregen met heel wat bezienswaardigheden. Casa de botines(kasteel gecreëerd dr architect Gaudi),de kathedraal, plaza Major, plaza San Marcos. In een cafeetje aan de prachtige oude brug van Hospital de Orbigo wachtte den Haldis ons op met een pelgrim uit Canada. Een lekkere cerveza kwam ons tegemoet. Op de brug zagen we ook een man die te voet uit Hasselt vertrokken was eind februari. Ook enkele Amerikanen kwamen ons op het terrasje vervoegen. Het werd een gezellige boel😃Vandaag was het plan om spaghetti bolognese te eten, maar gehakt vonden we niet..het werd een spaghetti tonica met koude tonijn ter vervanging van gehakt. Een pelgrim eet alles he. Nu nog naar de Spaanse bekerfinale kijken in de bar en dan lekker slapen want morgen wordt een zware dag..
Joehoe, een tikkeneike in de morning😜of twee tikkeneikes. Bedankt Haldis voor het stevig ontbijtje😉Het was vrij frisjes deze morgen maar de wind zat goed😉We waren al rond kwart voor 4 op de camping, deed deugd er zo snel te zijn want de temperatuur ging fors de hoogte in na de middag tot 33° , hoe zou de temperatuur in België zijn? Den Haldis zal ondertussen ook goed gezweet hebben om de tenten op te zetten😉 Onderweg waren er niet zoveel bezienswaardigheden, in the morning namen we foto's van de vroeger abdij van San Antón. Rechts in de muur zitten 2 nissen waarin de hongerige Compostelagangers vroeger brood en wijn aantroffen, nu lagen er briefjes met boodschappen die de huidige Compostelagangers achterlieten. De monniken behoorden tot een Franse orde die bedreven waren in het bestrijden van een ziekte, Antoniusvuur gegeten. In een overgebleven deel van de abdij is er ook nog een albergue voor Pelgrims.
Even voor onze stopplaats in Fromista, namen we een foto van de hoge sluizen van het Canal de Castillo die trapsgewijs boven elkaar liggen. In Carrion bezochten we nog een grote pelgrimskerk Santa Maria del Camino waar we nog enkele kaarsen deden branden voor onze dierbaren.
Toen we op onze camping in Sahagún aankwamen stonden de tenten al klaar. We gingen nog eens lekker eten op restaurant, een pelgrimsmenu aan 9 per persoon(voorgerecht, hoofdgerecht en dessert)is geen geld he;-) Nog 400km te gaan
Vannacht waren er twee blaffende honden op onze camping, genaamd Eddy en Ingrid. Gisteren was ik al om brood geweest in Santo Domingo de la Calzada, zodat we vandaag vroeg konden vertrekken. Deze voormiddag hadden we nog enkele kleine hellingen maar naar mate de dag vorderde werd het vlakker en vlakker, maar toch nog meer dan 1000 hoogtemeters vandaag. Morgen staat er ook nog een vlakke rit op het menu om nadien terug de bergen in te trekken. Het was "hot in the city"vandaag, 32°, gelukkig hebben we nog wat wind op de fiets😆 en zo zal den Eddy zijn verkoudheid snel genezen zijn. Na onze middagstop in Santovenia de Oca reden we naar Burgos waar heel wat bezienswaardigheden waren en ook lekkere ijsjes😜 Enorme kathedraal, waar we meteen een groep Belgische fans rondom ons hadden. We zagen er ook een Canadees met heel speciale schoenen, veertjes onder zijn hielen. De Puerta de Santa Maria, vele bouwwerken en beelden, er valt heel wat te zien in Burgos. Het was er gezellig keuvelen langsheen de wandelpromenade tussen de platanen.
Ja, we moesten ook nog fietsen😉 In snelvaart reden we nog 17km naar de camping in Cavia, waar er een lekkere grote biefstuk met patatjes,sla en tomaatjes op ons wachtte. We kunnen er weer tegen😛
Gisteren in een albergue geslapen die eigendom was van Vlamingen. Met 4 in een kamertje met 2 stapelbedden, is eens wat anders dan in een tentje slapen. We mochten nog van geluk spreken dat den Haldis daar vroeg was en een ex-pelgrim was of we konden fluiten naar een slaapplaats want de albergue was completo😉 Slapen was niet zo easy, Haldiske had veel zaagwerk vannacht en het was er ook goed warm in de slaapzak. Toch nog niet zo erg als slapen in een slaapzaal met 16 stapelbedden.
Vandaag reden we langs Logrono en Santo Domingo de la Calzada. We komen steeds meer en meer pelgrims tegen, vanaf Obanos komen 2 pelgrimroutes samen, die van de Somport die wij namen en deze van Roncesvalles. Ik had vandaag echt een baaldag, pff een dag om snel te vergeten. Uiteindelijk kwam ik eerst aan onze camping in Bañales aan, had een andere weg genomen want wou snel aan de camping zijn en had geen zin om lang te zoeken, via een veldwegje vond ik de camping. Ingrid en Eddy vonden uiteindelijk ook de camping met enige vertraging.
Vanavond staat verse zalm met pasta en champignons op de menu en dan nog wat fruit, past bij het warme weer hier. Zullen goed slapen😊ik probeer vandaag nog foto's toe te voegen van de voorbije dagen
We beginnen het te voelen dat we al heel wat kilometers in de benen hebben. Ondanks het kortere traject dat we afleggen, maken het bergachtige landschap en de wind het er niet gemakkelijker op. Na een uur hadden we nog maar 15km, it was very windy😉Gelukkig keerde de wind en kwamen we rond half 1 aan, aan de achthoekige kapel in Ermita de Eunate waar de fixer ons verwelkomde met lekkere Spaanse hesp van la mama uit een plaatselijk klein dorpje😉 Na de middag hadden we nog 44 km te gaan, tijd voor sightseeing in Puenta la Reina, Estella.. We vonden de albergue snel in Los Arcos, maar waar was den Haldis? Fietsjes netjes gedeponeerd achter slot en grendel, wat een service in die albergue. Nu op zoek naar den Haldis, we hadden hem snel gevonden op de plaza waar hij a little tipsy aan het socializen was met een paar Britten. Het werd een fijne avond with the englishmen(Anthony en the boxer) in Los Arcos😉 Het werd een leuke camino ervaring😜
Gisteren had Haldis ons gedurende de ganse dag gevolgd, dus vanmorgen moest hij nog op zoektocht naar een bakkerij. Haldis, we zijn in Spanje he, niet meer in Frankrijk😉Relax he, de Spanjaarden hebben meer tijd nodig dan de Fransen en bakkerij van Lierde om hun broodje te bakken😃 Vandaag gaan we maar tot Sanguesa (104km)rijden dus geen probleem om wat later te vertrekken. Na 3km begon de eerste beklimming van de dag al,pfff valt zwaar als de motor nog niet opgewarmd is maar je moet er iets voor over hebben om het verborgen klooster van San Juan de la Peña te ontdekken. Onderweg wat koeienstront van tussen het lawaaierig voorwiel van Ingrid halen en iedereen weer content...deed me denken aan Deiremonne stinkt😛We bezochten ook het gezellig authentieke dorpje Santa Cruz de la Seros. Halverwege hielden we halt in Puenta la Reina de Jaca, waar een paaltje stond nog 807 km to go! Blij onze fixer te zien want het was serieus tegen de wind fietsen de laatste 10km. Bijna de ganse namiddag hadden we tegenwind,we werden bijna letterlijk van de fiets geblazen bij het binnenrijden van de provincie Zaragoza. Eenmaal de wind weg was, was het zweten geblazen bij temperaturen tot 28°. Na de middag belde de fixer, de camping in Sanguesa was nog gesloten dus reden we verder naar Lumbier. Wat we daar zagen was adembenemend. We reden op een grindpad door de bijzondere kloof van Lumbier, de vale gieren cirkelden er rond, de rivier Irati baande zich een weg door de kloof. Ik was in Sanguesa gestopt om lenzen te halen en reed alleen door het natuurgebied. Om aan de in- en uitgang van het gebied te geraken moest je door de duivelsbrug, een tunnel die pikdonker is en waarvan je het einde niet ziet. Ik had geen fietslamp bij dus het was wel even schrikken, gelukkig was mijn zicht terug perfect en zag ik na enkele stappen toch de uitgang, akelig😧Uiteindelijk kwam iedereen heelhuids op de camping in Lumbier aan. We sloten de avond af met het spelletje Rummikub. Starsisters, den Haldis kan nu ook rummikubben he😄
