Donderdag 2 februari

Joepie! Het moment waar we zo naar uitgekeken hebben is aangebroken: we vertrekken op sneeuwklassen.

Om 6.30  uur  stonden we, gepakt en gezakt, klaar aan de school. Nog geen 5 min. later reed de bus al de straat in. Een beetje later konden we onze mama’s en papa’s uitwuiven, reden we het dorp uit en begon onze tocht naar Stanzach.

Het vertrek verliep voor iedereen vlotjes. Kusje hier, kusje daar ... en weg dan maar. Misschien pinkte er hier en daar wel een mama of een papa een traantje weg maar dat hebben wij gelukkig niet meer gezien. Aan de lichten van de Liersesteenweg klonk het heel luid YES!!

Zo’n grote bus was natuurlijk niet alleen voor onze klas. We reden eerst naar Hulshout en pikten daar het zesde leerjaar van de Gemeentelijke Basisschool op.

Met een bijna volle bus ging het richting Paal en Kwaasmechelen. Daar  pikten we nog een vijftal kookouders op. Onze kookouders Frans en Francine konden we hier ook verwelkomen op de bus

Onze eerste stop zou in Aken zijn, maar de buschauffeur besliste om door te rijden. Onderweg aten we onze bokes op en keken we naar de film ‘Stuart Little’. Wat een fijne film! We konden meteen ook even genieten van de stilte ;-).

Toen werd het tijd voor onze middagstop in Wonnegau. Eindelijk, want we hadden ondertussen al een hele tijd op de bus gezeten. Hier konden we even ravotten in de speeltuin. Met nieuwe energie zetten we onze reis verder.

Terug op de bus keken we naar een film en dat was een klassieker.. Koko Flanel. Dat was toch wel grappig!

Hierna stopten we voor een tweede keer. Ditmaal in Illertal. Daar vertrokken we om 16u45 en hadden we nog een rit van een kleine 2 uur voor de boeg.

Als we aankwamen aan ons huisje "Krone", hebben de kinderen meteen de koffers naar binnen gedragen.  Gelukkig zijn we dit jaar met een sterke bende op reis. Zelfs de zwaarste koffer vormde geen probleem. We settelden ons in onze kamers en we sorteerden onze kleren netjes in de kast.

Van al dat reizen en uitpakken hadden we allemaal wel wat honger gekregen. Gelukkig zorgde onze kookouders voor lekkere lasagne.

En toen was het eindelijk bedtijd. We moeten zeker niet vertellen dat het na deze zware dag héééél snel stilletjes was in de kamers.

Met een goed gevoel zien we de volgende dagen tegemoet. En net zoals de kinderen zijn wij alvast van plan om er een geweldige tijd van te maken.

STANZACH, OPGELET, HERE WE COME!