Dinsdag 21 juni

Nadat we gisterenavond gewapend met een karabijn onze schietkunsten oefenden, kropen we moe maar voldaan in ons bed.

Iedereen viel onmiddellijk in slaap.

Gelukkig maar want vandaag werden we om kwart voor 7 gewekt. Wat vroeger dan anders want om half 9 moesten we paraat staan om naar he hut te vertrekken.

De bus  bracht ons naar Elbigenalp  waar we onze tocht naar de Herman Von Barthhut startten.

We kregen serieus wat klimwerk onder onze voeten. Vermoeiend was dat. Maar we deden dat heel gedisciplineerd en hielden voldoende korte en wat langere rustpauzes. Dat was nodig want we hadden de zon steeds op kop en moesten geregeld wat water drinken. Na een laatste stevige klim kwam de hut eindelijk in zicht. Wat waren we opgelucht! Daar aangekomen kregen we een lekkere frisdrank. Gelukkig is dat in een berghut een glas van een halve liter. En dat we dat nodig hadden!  Een dikke dankjewel aan de ouderraad want zij sponsorden al onze drankjes in de hut.

 Nadat we wat gespeeld, gerust en gedronken hadden gingen we naar onze slaapplaats. We kregen een ‘Lager’ voor onze hele klas en de juffen. Zo gezellig dat dat was!. Toen we geïnstalleerd waren en we ons met fris bergwater hadden gewassen mochten we in de hut aan tafel gaan. Ook daar vonden we het super knus en gezellig. We kregen overheerlijke groentesoep met brood en daarna een groot bord huttenpasta. We mochten steeds pasta bijvragen en bij velen ging een volgend bord er nog vlot in. Na het eten speelden we er in groepjes van 4 een toffe bergklasquiz en maakten zelf een leuk bergklaslied.

Maar het was nog niet het einde van een leuke avond. Harald van de hut haalde zijn accordeon boven en we kregen er nog een leuke Tiroleravond bovenop. Hij zong het sneeuwklaslied van onze school en nog leuke tirolerliedjes. Hij leerde ons zelfs jodelen. Plezant dat we dat vonden. Om af te sluiten speelde hij het Fliegerlied dat we uit volle borst meezongen en dansten. Met een echt bergonweer erbovenop kon deze avond niet meer stuk. Moe maar met een fijn gevoel kropen we on 10 uur in onze beddenbak. Binnen de 5 minuten lag iedereen goed te ronken. Die berglucht doet wonderen! Even later doken de juffen ook de beddenbak in, zo fier op onze dappere bergbengels. We zijn er apetrots op!