|
maandag 23 januari 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Joepie! Het moment waar we zo naar uitgekeken
hebben is aangebroken: we vertrekken op sneeuwklassen.
Om 10 voor 8 stonden we, gepakt en gezakt, klaar
aan de school. Het wachten duurde niet
zo lang. Met een beetje vertraging was de bus in Pijpelheide. Om 8.40 uur vertrokken
we dan eindelijk.
Het vertrek verliep voor iedereen vlotjes. Kusje
hier, kusje daar ... en weg dan maar. Misschien pinkte er hier en daar wel een
mama of een papa een traantje weg maar onze sneeuwklassers niet hoor, die waren
meteen in stemming.
Nog maar net op de snelweg kregen we het leuke
gezelschap van Garfield. In Aken stopten we al een eerste keer. Na een plasje
en een beetje spelen in de speeltuin reden we verder richting Koblenz. Dachten
we ....
Tot we opeens aan de linkerkant de Dom van Keulen
zagen opduiken!?! Had de chauffeur zich even vergist? Nee, die moet er in
Frankfurt uit om in een hotel te gaan slapen. Wij dus naar Frankfurt! En dat
hotel ... hebben we nooit gevonden. De bus stopte er wel want wij mochten er
even uit om onze benen te strekken.
Weinig te beleven daar dus hielden we het bij een beetje Zweedse
gymnastiek. En de eerste chauffeur... die ging in Frankfurt slapen ... op de
bus. Ondertussen reed José met ons verder maar heeft de juf samen met hem toch
maar eerst eens de kaart grondig bekeken.
Tussendoor aten we onze bokes op en keken we nog
naar 'Bruce Allmighty'. Dit vonden we niet echt een succes maar dat kon de pret
voor ons niet bederven. Er werd volop gelachen, getekend, gebabbeld en briefjes
geschreven en gepost. Iedereen had er veel zin in.
Toen werd het tijd voor juf Katrien om de gitaar
boven te halen. Met mooi gezang en gitaarspel verstreek de tijd snel. We
maakten ook tijdens het zingen weer veel lol. Met snoepjes en koekjes verwenden
we ons zelf. Wie echt honger had kon ook nog een boterhammetje eten.
Rond half 5 zagen de juffen weer een bekende
omgeving én de regen! Jammer want tot dan was het de hele weg droog gebleven.
Toen
hebben we maar Mrs Doubtfire maar binnengehaald.
Om
kwart voor 6 stopten we in Illertal voor een laatste plaspauze. Een half uur later trokken we echt richting
Oostenrijk.
Eens
in Oostenrijk dwarrelden vlokjes vrolijk naar beneden. Ooooohhhh het sneeuwt klonk het uit alle
monden.
In
de sneeuw reden we om 19u het witte Stanzach binnen.
Als
we aankwamen aan ons huisje "Verriest", hebben de kinderen meteen de
koffers naar binnen gedragen. Dit
verliep zeer vlot.
Iedereen
was vrolijk en goedgezind. Terwijl we
alles uitpakten ging juf Karin op het Jeka-bureau om ons aan te melden.
Iedereen
had zijn koffers uitgepakt, maar... waar was de koffer van juf Karin???
Na
vele telefoontjes en wat zoekwerk bleek de koffer terug onderweg te zijn naar
België. Juf Karin en Jan van Jeka zetten
de achtervolging in. In ware
James-Bond-stijl reden ze richting Reutte.
Oef ... daar stond de koffer eenzaam en alleen te wachten aan een
tankstation.
Ondertussen
had de rest van de groep al genoten van een bord soep en boterhammetjes.
Na
het eten trokken we onze sneeuwbotten aan om nog een wandelingetje te maken in
het dorp. Met een goed gevoel zien we de
volgende dagen tegemoet. En net zoals de
kinderen, zijn wij alvast van plan om er een geweldige tijd van te maken. Stanzach, opgelet, here we come!
|
GBS 'De Hei'
