28/8:tijd om te vertrekken
29/8:start in St Jean Pied de Port
¡Buen camino!
Op weg naar Compostela Deze blog is voor familie, vrienden en alle anderen die me willen volgen gedurende mijn tocht of willen weten waar ik uithang...
15-09-2018
Een lastige dag
Eerst een update over de inktvis... het heeft gesmaakt! Een looksausje met een weinig olie... Vandaag beloofde een lastige te worden. Ik wou tot O Cebreiro raken omdat Roberto, die ik de eerste week had ontmoet, me verteld had dat dit een heel mooi dorpje was. En dat was trouwens ook zijn geboortedorp. Qua afstand... te doen, maar de laatste 8 km werden aangegeven in het boekje als steil omhoog. Af te wachten dus. Het eerste stukje deze morgen was wel eenvoudig een beetje langs de weg en wat door de wijnvelden, waar ze net aan de oogst bezig waren. In Villafranca del Bierzo kon je echter kiezen tussen 2 routes. Het makkelijke dat gewoon de autoweg volgde en ook de kortste was, of de duro door de bergen. Tja... den dezen ging uiteraard voor duro! En amai..., ik heb het geweten ook. Het was toen al steil omhoog, maar dan ook overdreven...maar ja... de keuze was gemaakt en dan is het doorzetten. Eens echt in de bergen krijg je de beloning op een alweer ongelofelijk uitzicht. En het was er rustig, geen lawaai van autos en ook zo goed als geen wandelaars, zo heb ik het liefst. Mijn Duitser was er wel.. en hij was gisteren een wrak, maar toch gekozen voor het moeilijke stuk, thats the spirit...! De Spanjaarden hebben trouwens ook hun eigen gevoel van humor dacht ik toen ik op dat bergpad liep. Wanneer je een stad uit wil raken of op een openbare weg met 6 zijstraatjes wandelt zetten ze 1 of 2 gele pijlen. Dus als je er niet aan uitraakt heb je twee opties. Ofwel ga je op het gevoel af, wat voor mij een geweldige afrader is! Of je volgt als een schaapje gedwee de schaapjes voor jou. Loop je daarentegen op een bergpadje van 1,5m breed met links een afgrond die dichtbegroeid is met dennen en rechts hetzelfde maar dan bergop, dan staat er elke 10m een gele pijl... je weet maar nooit dat iemand out of the blue zou beslissen om de afgrond te kiezen.🙄 Waarschijnlijk hadden ze die dag gezegd aan de gast van de gemeente : Hier is een pot gele verf en een borstel..., zorg ervoor dat die pot leeg is tegen vanavond! En die zal gedacht hebben hoe meer pijlkes ik hier schilder hoe rapper ik aan mijn siësta kan beginnen... De wondere wereld van de Spaanse gemeentewerken! ok, dat was terzijde... Eens terug uit de bergen was het al 11u geweest en er was nog wel een weg te gaan. De zon was trouwens weer ongenadig vandaag, het was smelten als een ijsje wanneer er geen schaduw was en wanneer je niet anders kon dan in de zon lopen. Ik heb het rustig aan gedaan en veel stops ingebouwd. Zo was er één bij de wensboom... en ik raak aan de praat met de bedenker. Het was een Amerikaan uit Chicago die de camino gedaan had en blijven plakken is. Ondertussen woont hij hier al 10 jaar. Na een tijdje zei hij... jij komt uit België!. Ik al... hoe weet jij dat? Hij hoorde het aan de intonatie en de manier waarop ik Engels praatte want zijn vriendin, waar hij dit project mee leidt is een Antwerpse. Zie de fotos straks. Nu jullie zullen deze stop waarschijnlijk niet meer kunnen maken want ze stoppen er hier mee en gaan hetzelfde opstarten in Porto. Afscheid genomen en dan begon de lol, de klim naar O Cebreiro voor de volle 2u. Maar ook nu weer achteraf..., het was het afzien waard. Ieniemini plaatsje, maar overal bars en restaurantjes, ik ben rap content hoor na een dag afzien 😉. Ondertussen ben ik ook in Castilië, en de laatste 154 km naar Santiago gaan in, en nog eens een slordige 90 of zo extra naar Finsterre. Jullie kunnen nu al een prono beginnen wanneer ik er zal zijn... Alle winst gaat uiteraard naar de wandelaar!😂😂
