Wat een week! Zondagmorgen werd ik wakker met 'de griep'. Jee, het was net of ik plots een verpakking had gekregen in de vorm van piepende longen, een zwaar lichaam en pijnlijke keel. Ik hoopte dat wat zo plots op me afkwam, ook weer eens zo plots weg zou zijn. Maar nee hoor, het is intussen donderdag en ik ben nu helemaal in de 'snot'fase beland met nog steeds dat verschrikkelijke piepende geluid. Gelukkig ... geen koorts meer. En hopelijk kan ik maandag gewoon terug aan het werk. Mijn dokter trok me aan de oren. Ze vroeg me waarom ik geen griepspuit gehaald had. Dat ga ik dit jaar dus NIET vergeten. De reden waarom mijn dokter zo reageerde, is dat ik bijna 2 maanden ( eind 2017) in het ziekenhuis heb gelegen, 2 operaties die mijn lichaam erg verzwakt hebben. Het moest een gewone galblaasoperatie worden. Al snel bleek dat er complicaties waren. Dus dit jaar, nieuwe voornemens ; vol goede gezondheid. Ik krijg nu als opdracht ( van mezelf welliswaar) om het kalmer aan te doen, zorg te dragen voor mezelf. Eén van de moeilijkste levensopdrachten tot nu toe. Feitelijk zou dit niet moeilijk moeten zijn.
Als kind werd ik opgevoed door een strenge vader en een meegaande moeder. Het zijn schatten van ouders maar hun opvoedingsmethode heeft een invloed op mijn leven. Als oudste voelde ik me al snel verantwoordelijk over mijn jongste broertje. Het opvolgen van mijn vaders orders, het zorgen voor mijn broertje en het voorbeeld van mijn moeder zorgde er toch wel voor dat ik mezelf snel op de 2de plaats stel(de). Op mijn 20ste getrouwd met een narcist, maar dit heb ik pas véél later ontdekt en op mijn 26ste had ik vier kinderen. En ik was dolgelukkig. Ik gaf ze een strenge maar rechtvaardige opvoeding waar ik nog steeds achter sta. Beleefdheid, respect en zorgen voor elkaar,... het zijn maar enkele waarden van de vele waarden die ik koester in het leven. Het zijn nog steeds mijn schatten en ik zie hen zo graag. Als je een baby krijgt dan krijg je de kans om dit kleine mensje te leren kennen, met haar/zijn talenten. En dat is zo prachtig. Je voedt ze op, zo goed als je kan en dan laat je ze gaan. Tijd om hun vleugels uit te slaan.
Dus ... wat was mijn point? Kalmer aan doen en zorg dragen voor mezelf. Tja, aan dit punt ga ik dit jaar stevig aan werken. En als ik me dan even weer laat gaan en volledig in mijn werk stort of in mijn familie, dan lees ik dit nog even over.
 "Smile"){kind=icon}
