De wereld draait door ...
mijn verhaal
Inhoud blog
  • Griep
  • De roze spiegel
  • Welkom in mijn verhaal
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Categorieën
    22-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Griep
    Wat een week! Zondagmorgen werd ik wakker met 'de griep'. Jee, het was net of ik plots een verpakking had gekregen in de vorm van piepende longen, een zwaar lichaam en pijnlijke keel. Ik hoopte dat wat zo plots op me afkwam, ook weer eens zo plots weg zou zijn. Maar nee hoor, het is intussen donderdag en ik ben nu helemaal in de 'snot'fase beland met nog steeds dat verschrikkelijke piepende geluid. Gelukkig ... geen koorts meer. En hopelijk kan ik maandag gewoon terug aan het werk.
    Mijn dokter trok me aan de oren. Ze vroeg me waarom ik geen griepspuit gehaald had. Dat ga ik dit jaar dus NIET vergeten. De reden waarom mijn dokter zo reageerde, is dat ik bijna 2 maanden ( eind 2017) in het ziekenhuis heb gelegen, 2 operaties die mijn lichaam erg verzwakt hebben. Het moest een gewone galblaasoperatie worden. Al snel bleek dat er complicaties waren.
    Dus dit jaar, nieuwe voornemens ; vol goede gezondheid.
    Ik krijg nu als opdracht ( van mezelf welliswaar) om het kalmer aan te doen, zorg te dragen voor mezelf. Eén van de moeilijkste levensopdrachten tot nu toe. Feitelijk zou dit niet moeilijk moeten zijn.

    Als kind werd ik opgevoed door een strenge vader en een meegaande moeder. Het zijn schatten van ouders maar hun opvoedingsmethode heeft een invloed op mijn leven. Als oudste voelde ik me al snel verantwoordelijk over mijn jongste broertje. Het opvolgen van mijn vaders orders, het zorgen voor mijn broertje en het voorbeeld van mijn moeder zorgde er toch wel voor dat ik mezelf snel op de 2de plaats stel(de). Op mijn 20ste getrouwd met een narcist, maar dit heb ik pas véél later ontdekt en op mijn 26ste had ik vier kinderen. En ik was dolgelukkig. Ik gaf ze een strenge maar rechtvaardige opvoeding waar ik nog steeds achter sta. Beleefdheid, respect en zorgen voor elkaar,... het zijn maar enkele waarden van de vele waarden die ik koester in het leven. Het zijn nog steeds mijn schatten en ik zie hen zo graag. Als je een baby krijgt dan krijg je de kans om dit kleine mensje te leren kennen, met haar/zijn talenten. En dat is zo prachtig. Je voedt ze op, zo goed als je kan en dan laat je ze gaan. Tijd om hun vleugels uit te slaan.

    Dus ... wat was mijn point? Kalmer aan doen en zorg dragen voor mezelf. Tja, aan dit punt ga ik dit jaar stevig aan werken. En als ik me dan even weer laat gaan en volledig in mijn werk stort of in mijn familie, dan lees ik dit nog even over. Smile
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    22-02-2018, 17:47 geschreven door Christy
    Reacties (0)
    17-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De roze spiegel

    Soms lukt het niet meer. Soms wil ik het uitschreeuwen van pure frustratie, van onbegrip, van kwaad zijn op mezelf. Soms ben ik zo verdrietig, zo verslagen, zo leeg. En op andere momenten voel ik me als een vogeltje in de lucht, blij, vrij.

    Het heeft lang geduurd voor ik wist wat er allemaal aan de hand was. Mijn ex beschreef me als een rollercoaster. En waarschijnlijk was het dat ook wel. Maar de reden waarom ik me zo voelde, heeft me met de neus op de feiten gedrukt.

    Het begon allemaal stilaan tot me door te dringen op het moment dat mijn ex van me wilde scheiden. O ja, toen zat ik pas echt op een rollercoaster. In plaats van 20 kilometer per uur ging ik 120 kilometer per uur. Mijn omgeving en ook directe omgeving begreep niet wat er aan de hand was. Laat staan dat ik dit in het begin allemaal zelf begreep.

    Stel je eens voor dat je gelukkig bent in je huwelijk ondanks dat je voelt dat er spanningen zijn. Je bent gelukkig met je kinderen, waar je woont, je vrienden. En op een dag zegt je man tegen je, het is voorbij, de liefde voor jou is voorbij. Je gelooft dit eerst niet. Maar dit wordt gedurende die week verschillende keren herhaald.Mijn wereld zakte onder mijn voeten onderuit. Ik heb mijn principes en de dingen waar ik volledig voor wil gaan. Eén van die dingen was mijn huwelijk. Ondanks alles wilde ik dit niet opgeven.

    Stel je nu eens voor dat je man poeslief naar je kinderen is en jou in hun ogen als ‘slechte’ wil doen overkomen. Want ik zat er letterlijk onderdoor. Ik zei tegen niemand iets van de situatie thuis. Stel je nu eens voor dat je man, steeds opnieuw je onderuit haalt als je alleen met hem bent bv. ‘jij bent de schuld van alles, jij gaat vreemd, jij kuist niet, jij doet niets, …..’ en wanneer de kinderen of familie of vrienden in de buurt zijn, hij poeslief doet en kusjes geeft. Dat hij zelf ‘s nachts aan je zat en je hoopte dat dit allemaal een nachtmerrie was, maar de dag daarna begint alles opnieuw.

    Op een gegeven moment kon ik niet meer. Hij bleef tegen mij zeggen dat alles mijn schuld was, dat hij wilde scheiden en wanneer er iemand in de buurt was, hij poeslief was. Ik werd gek.

    Ik wilde niet meer leven. Op een nacht toen hij weer aan me zat, ben ik naar de badkamer naast de slaapkamer gevlucht. Ik heb scheermesjes genomen en wilde mijn polsen oversnijden. Het was genoeg geweest. Als ik toch de schuld van alles was, kon ik er beter niet meer zijn. Dat was voor iedereen beter. Ik heb heel erg mijn best gedaan om mijn polsen over te snijden. Pijn voelde ik niet, maar ofwel waren de messen te bot, ofwel hield er toch iets me tegen. De dag daarna heb ik mijn snijwonden verstopt die vreselijk pijn deden.

    Begin februari vertelde hij me dit allemaal, 16 augustus van dat jaar ging hij weg. Dit was een lange periode. Op een gegeven moment ging mijn dochter op kamp. Haar kamer was vrij. Dus ik ging daar slapen. ‘ Zie je wel, je moeder moet mij niet meer, ze slaapt niet meer bij me’ Ik had iets nodig om in slaap te komen, dus ging ik een fles jenever halen om wat rustiger te worden ‘ zie je wel, je moeder is aan de drank, ze heeft zelfs een fles naast haar bed staan’ Hij begon me te vertellen dat ik altijd vreemd was gegaan en de jongen die verliefd op me was toen ik en hij samen een relatie begonnen, hij nog steeds achter me aan kwam. Ik verbrandde al mijn brieven van mijn vrienden, vriendinnen. Ik wilde bewijzen dat ik mijn man graag zag‘ zie je wel, je moeder wordt gek, nu gaat ze ook nog brieven verbranden in de wasbak’

    Ik kan nog heel veel voorbeelden geven maar het draait allemaal om hetzelfde. Ik werd als slecht bestempeld en ik voelde me het slachtoffer en in mijn hoofd klopte het helemaal niet. Ik werd gek.


    Ik moest voor mezelf eerst gaan zorgen. Mijn kinderen daar kwam hij niet aan, die liet hij met rust. Toen ben ik naar een psycholoog gestapt. Ik begreep niets meer, ik zat helemaal in de knoop.

    Stilaan ben ik de knopen gaan ontwarren. De psycholoog vroeg me steeds of ik het verhaal vertelde door een roze spiegel of door de spiegel van mezelf. Ik begon te begrijpen dat de verhalen die mijn man me vertelde, verdraait waren. De kern was juist maar het gegeven kreeg een andere invulling waarbij de waarheid verdraait werd. Jee, wat een mindtwist voor me. Ik moest leren voor mezelf te denken, voor mezelf op te komen, in mezelf te geloven. Daar ging het om. Mezelf te vertrouwen.

    Maar bij de de kleinste mindtwist waarbij dat ik geraakt werd, zat ik terug in die rollercoaster en daar werd misbruik van gemaakt.

    Mijn kinderen, mijn alles, dat is mijn zwakte en dat weet hij. Het doet nog steeds pijn als ik er aan terug denk, maar ik moet het laten gaan. Het verleden kan ik niet uitwissen, ik kan alleen naar de toekomst kijken.

    Ik wil geen slachtoffer meer zijn, ik WEIGER een slachtoffer te zijn. Maar het is nog steeds werken aan mezelf. Ik ken mezelf beter, ik weet waar mijn zwaktes liggen. Niemand is perfect.

    Het moeilijkste vind ik dat ik mijn kinderen wil helpen, hen steunen, hen vertrouwen geven. Ik wil zo graag, maar ik word soms niet toegelaten. Dat voel ik en ik kan hier niets aan doen, dan geduld hebben. Soms hoop ik dat het niet te laat gaat zijn, ik word ook ouder, er kan van alles gebeuren. En dan komt het zonnetje tevoorschijn, ik doe wat ik kan in mijn mogelijkheden en ik hou van ze, van ALLE VIER MIJN ZONNETJES.

    Ik kijk nu hoopvol naar de toekomst. Ik heb een mooie partner met een warm hart, een gezellige thuis en prachtig gezin.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    17-02-2018, 16:26 geschreven door Christy
    Reacties (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom in mijn verhaal
    Welkom beste bezoeker op mijn eerste blog.

    Ssssspannend Very Happy  maar dit gevoel hoort erbij.
    Even een kleine voorstelling van mezelf. Ik ben intussen 'bijna' een vijftiger, heb reeds een heel avontuur achter de rug en ik hoop dat er in mijn toekomst nog veel heerlijke, spannende, grappige dingen mogen gebeuren. Helaas komen er ook altijd wolkjes op mijn pad, maar na regen komt zonneschijn, toch? 
    Ik heb 4 kinderen en intussen 2 kleinkinderen. Mijn huisdieren kan ik niet missen: Fleur ( Golden Retriever), Gaia ( Rodhesian Ridgeback) en Kato ( straatkatje). Mijn partner en ik zijn 6 jaar samen en 2 twintigers leven er ook in ons huis. Dus al bij al, een vrolijke bende.

    Gaia heeft eergisteren een kijkoperatie ondergaan voor sterilisatie. Ze is in januari een jaar geworden en spijtig genoeg ook schijndrachtig. Daarom deze wijze beslissing. Ze lijkt er in elk geval niet veel last van te hebben. Met de kou en het zonnetje buiten, geniet ze volop.Fleur is met haar 8 jaar en zacht karakter blij dat Gaia een beetje rustiger is. Ze is ook zo'n uitdagertje.Laughing

    Soms zul je merken dat ik plots weer naar het verleden ga of over dingen ga filosoferen. Dat is een beetje mijn ding. Nadenken, mijn gevoel erin brengen en opschrijven. Hopelijk geniet je samen met mij van allerlei verhalen .... véél leesplezier !

    Christy

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    17-02-2018, 12:01 geschreven door Christy
    Reacties (0)
    Archief per week
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs