Blog 8/06/2016

Vandaag relatief rustige rit. Temperatuur van 25 tot 29 graden, wat de zeer mooie rit van toch 137,5 km over een heuvelachtig parcours , toch nog behoorlijk vermoeiend maakte
Mogelijk zeggen 1275 hoogtemeters u niet veel. Maar doe het maar bij zo’n temperatuur en met alle mankementen die oude krakken .

Onderweg met de volgwagen gestopt voor een Pharmacie, want onze Eddy worstelt met een verkoudheid en hoopt met een spray hiervan af te komen,. Pijnstillers voor Leo die deze preventief neemt. Kan slim zijn! Daarnaast een boulangerie binnen gesprongen v oor vers brood, zodat we opnieuw een dagje verder kunnen.

Vanmiddag lunch in de feestzaal van een gemeentehuis. Kwestie van connecties te hebben met de lokale autoriteiten. Daarvoor zorgde Maurits dan weer. De burgemeester (vrouwelijk) van het oord kwam ons zelfs special begroeten.

Ons Hilde kwam eerst aan in ons eindpunt St. Julien, ondanks haar pijnlijke nek. Een Pintje Grimbergen was dan ook de kroon op het werk. Jullie denken misschien, die eten en drinken alsmaar i.p.v. te  fietsen, maar het kan maar smaken hé.

Twan zorgde weeral voor een specialekke. Nadat hij zijn was deed, hing hij die op een kapstok aan de dakgoot en …plof… de was lag drie meter dieper op een lager gelegen dak van golfplaten. Tijdens de maaltijd werden plannen gesmeed om de was op te recuperern. Met een touw naar beneden was een voorstel, een ander om met een lange schepnet van het zwembad de was op te vissen. Een lange stok werd echter niet gevonden. Uiteindelijk had Maurits een briljant idee. Met een lint met een haak aan werd de kapstok opgevist. Eind goed al goed zullen we maar zeggen.

Gilberte die nu als passagier meerijdt met de volgwagen, beklaagt zich dat ze tijdens een stop niet uit de wagen mag. Dat is helemaal niet waar, maar  we vergeten soms dat zij er ook in zit omdat ze zo stil is hmm…hmm. Heb een kikker in mijn keel denk ik.

Zo, dat was het dan weer voor vandaag. Hopelijk morgen weer wifi in het hotel en beleven we alweer wat nieuws.

Groetjes van ons allen.

Blog 7/06/2016

Sorry ‘volgers’ van de blog, dat jullie de laatste dagen op jullie honger moesten blijven zitten.

Het is mij niet altijd mogelijk om wat voor reden ook, jullie van leesvoer te voorzien. Ben soms al blij dat ik ’s avonds de tijd vind om mijn foto’s over te zetten naar mijn computer, en er enkele op de blog te plaatsen, zodat jullie dan toch nog iets kunnen zien van wat de ‘Krakken’ zoal meemaken.

De laatste twee dagen hebben we onderweg van dichtbij de miserie gezien van ondergelopen huizen, inboedels die op straat liggen, en auto’s die weggetakeld moesten worden na de zondvloed, die dit deel van Frankrijk heeft getroffen.
Onze cyclisten mochten hier en daar wel door de nadarafsluitingen van de afgesloten wegen, maar moesten af en toe door het water fietsen. De volgwagen diende met een grote boog om te rijden, en het was dan ook niet evident om elkaar terug te vinden. Dank zij het navigatietalent van Daniël, die waakt als een kloek over zijn “’Krakskes’ slaagden we daar toch telkens in.

We hebben nu meer dan 700 km op de teller staan. Bijna 1/3 van de totaal af te leggen afstand naar ons einddoel. Gisteren werd 152 km tegen zo’n 26 km/h afgelegd, waarvan Twan het grootste deel van het kopwerk voor zijn rekening nam.  Die mist ongetwijfeld zijn maatje, Herman, om een deel van de kop te doen. Binnen de groep is er door het uitvallen van Daniël ook een andere taakverdeling ontstaan. Zo is het nu aan Maurits om de fietsers op de juiste weg te houden, en is ons ‘Pake’, Leo, nu wegkapitein die zijn schaapjes bij elkaar houdt, en gele en rode kaarten uitdeelt. Moet ook nog even vermelden dat Hilde als enige vrouw onder de fietsers hier kranig haar mannetje staat, al dient gezegd dat er goed voor haar gezorgd wordt.

De laatste dagen dienen zich allerlei mankementen aan. Deels mechanisch, zoals het versnellingsapparaat van Twan, deels fysisch. Zadelpijn bij enkelen en er kampen er enkelen met buikkrampen. Gisteren moesten Dirck en Eddy na de lunch dringend de pot opzoeken. Eddy was eerst op het toilet in ‘Café de la Gare en vroeg naar de wifi code, om contact op te nemen met zijn Magda. Dirck antwoorde 4421 wat de toegangscode van ons vorig hotel was. Eddy schreef die op het laatste vel, waardoor Dirck daarna met de gebakken peren zat.
Moest ook nog even vermelden dat Eddy hun gisteren over de streep heeft getrokken. Was dat die br…. streep, of wat?
Enfin, maar om te zeggen dat hier buiten het fietsen ook heel wat fratsen uitgestoken worden en er heel veel lol gemaakt wordt. Meeste lol natuurlijk  in de namiddag bij aankomst, met het schuim van een Leffe of een Pelfort aan de lippen.

Na de rit, lekker eten enz.

Goede sfeer in de groep. Spijtig dat Nadin, Gust en Peter morgen afscheid van ons nemen. We hebben samen veel lol gehad en vooral veel hulp. Wij zullen jullie missen.

De Krakken

Hierbij enkele foto's van vandaag.

Marc

Blog 4/06/2016

Gisteravond uitgedost in de blousons van Mercedes, die ons door de werkgever van Leo ter beschikking werd gesteld, naar het restaurant La pen’tiere waar ons een heerlijk diner wachtte.
Vrolijke bende waar de vriendschapsbanden tijdens het nakaarten weer wat strakker aangehaald werden. Spijtig dat Daniël vroegtijdig naar zijn kamer moest wegens teveel pijn in de nek als gevolg van zijn val en de daaropvolgende operatie. Door een relatief goede nachtrust kon hij er vandaag weer tegenaan.

Vanmorgen verlieten ‘De Krakken’ ruim een kwartier voor het voorziene vertrekuur onder een grijze lucht het hotel Les Paturelles weg naar onze volgende bestemming: Chelles.

Deze rit zal menig ‘Krak’ niet licht vergeten. Liefst een dikke 1100 hoogtemeters kregen ze voor de kiezen. Rond de middag hadden de begeleiders een mooi plekje gevonden voor de lunch. Alles werd opgesteld, tafel gezet, spek gebakken, alle stoeltjes klaar gezet voor de slaven van de weg en dan… bleek dat de fietsers een andere weg genomen hadden. Zij stonden een 10-tal kilometer verder op de begeleiders te wachten! Zo moesten deze laatsten alles in no time inpakken en zich naar de fietsers haasten, waarvan er al een paar de slapte kregen van de honger.
Enfin, uiteindelijk viel alles in de juiste plooi en kon iedereen er weer tegenaan. Ook al diende Twan zijn kontje extra te soigneren voor het tweede deel van de rit. Als je daar meer van wil weten, vraag het hem dan liefst zelf maar. Ik ga hier niet in detail.

Voor een aantal deelnemers was het toch een opluchting toen het einddoel bereikt werd. Onderweg werd serieus wat ‘afgezien’ zoals ze dat in wielerkringen zeggen.
Als afsluiter stuurde Marc de fietsers zelfs nog een zogenaamd verkorte weg op die dan nog buitengewoon steil bleek te zijn. Hij werd er van verdacht dit opzettelijk gedaan te hebben. Niets was minder waar. Nee echt niet, het was er niet om gedaan! De gps gaf deze weg op, maar die was verboden toegang voor de volgwagen! Geloof je dit niet, kom het maar controleren! Twan moest zelfs van de fiets uit vrees dat zijn versnellingsapparaat het zou laten afweten.

Eind goed al goed. Komen wij aan in een prachtig gebouwd hotel waar het eten bovendien uitstekend is, en de sfeer onder de deelnemers alweer prima blijkt.

Morgen meer nieuws

Marc

De Krakken zijn : Twan, Eddy, Willy, Dirck, Maurits, Leo en Hilda.

De begeleiders: Gilberte, Marc en noodgedwongen Daniël die heel de tocht organiseerde en plande, maar door een spijtige val met Pinksteren niet kan mee fietsen.

De eerste 4 dagen krijgen zij het gezelschap van Nadin, Gust en Peter.

 Vandaag is het vertrek gepland rond 8 uur, maar eerst staat er een ontbijt klaar in de gebouwen van Elscolab om u tegen te zeggen. Hiervoor heeft Philip gezorgd, een medewerker van Maurits. De overschot van dit overdadig ontbijt wordt nog in de camionette gezet. Deze zit al vol met gesponsord fruit en andere eetwaar. Alhoewel we ‘slechts’ met z’n dertienen zijn voor de eerste 4 dagen lijkt het wel of we voorraad meenemen om een wereldreis te beginnen. 

Bij het vertrek is ook de burgervader van Kruibeke aanwezig. Een speech van de burgemeester is er deze keer niet bij. Toch wordt zijn aanwezigheid gewaardeerd.

De tocht zelf loopt langs de Dender via Dendermonde naar Aalst. Twan slaagt erin  om tweemaal plat te rijden op zo’n korte afstand. Je moet het maar doen! Verder ging het via Ninove richting Mons. De grens werd overgestoken in de omgeving van Maubeuge. Daar werd een fotootje genomen, en trachtte Eddy vanuit België in Frankrijk te plassen, wat hem zuur opbrak. De plaatjes van zijn schoenen zaten onder de modder waardoor hij nog moeilijk in zijn pedalen kon klikken.

In totaal werden zo’n 158 km gereden in droog maar bewolkt weer, en werden 855 hoogtemeters overwonnen aan een gemiddelde van 24 km/h.

Aankomst in het hotel waar de nodige pintjes werden verzet, kwestie het verloren vocht te compenseren. Daarna een goede maaltijd genoten, wat blijkbaar nodig was, want Gust verbruikte volgens zijn ‘boordcomputer 3700 kCal . Ongelooflijki