Dinsdag werkten we met het boek 'Vijfde zijn'. Dit ging over vijf stoeltjes die in de wachtkamer van de dokter stonden. Wij hebben dan zelf een wachtkamer nagemaakt en speelden een rollenspel met patiënten en een dokter. Het tellen kwam hierbij goed aan te pas. Later verhuisde ook deze wachtkamer naast onze dokters-hoek. Op die manier speelde we ons verhaal verder. 

Woensdag speelden Jan en Els doktertje tijdens het poppenspel. Jan was de dokter en had pilletjes voorzien. Dit waren natuurlijk geen echte pilletjes maar snoepjes. Els at er hier veel te veel van op en daardoor kreeg ze buikpijn. Toen moest de echte dokter wel langskomen! 

Ons Noortje had haar die dag ook pijn gedaan dus zochten we met heel de klas naar het medicijnkastje op school en werd Noor goed verzorgd! 

Donderdag kwam Beert Tolo op bezoek bij Maja. Maar hij zag er zelf ook niet zo best uit met allemaal pleisters op zijn dikke berenbuik. Wij vroegen hoe dit kwam en hij had hierover een verhaal meegebracht. Nadien werd Beer Tolo ook in de dokters-hoek gezet voor verdere verzorging. Met al die pleisters leerden we ook een liedje over 'plik, plak pleister'. We leerden de chronologische volgorde van een pop die gevallen was en verzorgd moest worden en we probeerden dit ook in de juiste volgorde te kleven op een groot blad. Want een wonde uitwassen, ontsmetten en dan pas een pleister erop is juist... niet anders! Onze klas kreeg ook een laboratorium. Met glazen potjes, maïskorrels en pincetten werd er zorgvuldig gewerkt. 

Vrijdag lazen we een verhaal over kleine Huppel die een prikje kreeg en hiervoor heel erg bang was. We speelden een lottospel over pleisters, maakten onze werkjes af en speelden nog steeds dokter. Maar er was ook bezoek in onze klas! Dikke Hilda, een groot nijlpaard met een flouhesje aan, kwam onze klas binnen gewandeld samen met Alexander. Dikke Hilda had ook een wondje op haar rug, dus werd meteen in de dokters-hoek gesleurd. Die dag viel juf Sanne terwijl ze de dieren ging verzorgen. Meteen werd ik ontvangen door bezorgde gezichtjes. Ik werd door mijn grassprietjes op een stoel gezet en ze keken meteen waar ik overal pijn had. Heel de kleuterschool kwam kijken hoe juf Marleen mij verzorgde. Juf Ann wilde een lekker tasje thee maken om mij te troosten maar verbrandde hierdoor haar vingers. Daar zaten we al met twee juffen naast elkaar met een niet vrolijk gezicht. Juf Marleen had veel werk! Gelukkig hielpen de kinderen haar goed. We waren meteen weer in orde maar we gingen wel de ouders foppen door te zeggen dat dit allemaal echt was. Daarom gaven we alle kindjes nog een verbrande vinger om naar huis te gaan. Sommige ouders liepen erin... en wij maar lachen! Gelukkig was dit niet echt maar we hebben er toch veel van geleerd!