We zaten op de bank iets op te eten. Hannes, Mateo en Amber waren dikke deugnieten en zeiden om te lachen tegen mij: "Jij bent een smosgriet!" Maar ik had helemaal niet gemorst en zei: "Ik ben toch helemaal geen smosgriet." Waarbij Pieter bevestigde: "Nee, ik heb ook geen snottepiet!"
Pieter was voor het eerst op reis geweest. We hadden hem dus even gemist in de klas en we luisterden graag naar zijn reisverhaal. juf: "Ben je op reis geweest Pieter?" Pieter: "Nee, naar een hotel!"
Rien en Lobke legde de klas vol plastieken kriebelbeestjes. Daarna gingen ze met loeppotjes, vergrootglazen en een pincet de ronde terug doen en zochten alle beestjes weer op. Ik vroeg hen wat ze speelden en kreeg het volgende leuke antwoord van Rien: "Wij zoeken dode beestjes om te laten rusten in het rusthuis." Vreemde betekenis van een rusthuis, denk ik dan. Maar het was zo grappig en ze waren zo helemaal weg van hun spel dat ik gewoon toekeek van verbazing en ervan genoot.
We hadden de lentewandeling er spijtig genoeg op zitten. Gelukkig hadden we heerlijk weer. Voor we gingen picknicken ging ik met enkele kinderen naar het toilet. Kobe zat op het toilet en vertelde mij terwijl het volgende: "Oef, gelukkig is het gedaan. Want we zijn bijna gezweet!"
Zo leerden we nog meer tegenstellingen van Nellie en Cezar. Ook over nieuw en oud. Nellie droeg nieuwe schoenen en Cezar droeg ... Nuno: "Springschoenen!" Oké, Cezar sprong inderdaad wel, dat is waar!
We bekeken allerlei prenten waarbij Nellie en Cezar ons verschillende tegenstellingen leerden. Zo was er een prent: "Dichtbij en ...?" Laura: "Verbij!" (veraf)
We keken naar een prent en ik vroeg wat er allemaal op te zien was. Bijvoorbeeld: een kraan die open is, een raam dat dicht is, ... Waarop Hannes heel enthousiast zei: "Een poembak!"
Ik zag dat er wat gekibbel was bij de meisjes tijdens onze koekjestijd op de bank. Op een leuke manier kwam Liene vertellen wat er was. "Juf, Laura is de baas van de bank." Juf Brigitte en ik vonden dit zo grappig verteld dat we moesten lachen. De meisjes begonnen plots mee te lachen en het was ineens opgelost.
Lena moest erg hoesten. Je kent kleuters, ze doen dat dan meteen na. Dit gebeurde ook met Liene. Juf: "Je moet niet alsof hoesten." Liene: "Maar ik hoestte alsecht!"
Laura zat aan de computer en zette haar koptelefoon op haar oren. Maar het was nog niet op de juiste grootte gezet en hij viel weer af. "Juf, mijn telefoonkop is te lang."
Juf: "Vandaag is er eens geen 'kindje van de dag' want we zijn helemaal niet veel in de klas en dan kan dat kindje er niet echt van genieten. Dus dan doen we vandaag alle taakjes samen." Laura: "Nee, dan is het vandaag 'juf van de dag'!"
We mochten onze naam met krijt op de speelplaats schrijven voor het goede doel. Ook Lena schreef haar naam. Maar ze probeerde dit ook eens in schrijfletters i.p.v. in drukletters. Heel fier zei ze: "Kijk juf, ik heb mijn naam in het Frans geschreven!"
(Voor foto's van deze stoepkrijtactie kijk je best op de schoolwebsite.)
Vrijdag ochtend stootte ik mijn knie tegen een tafeltje. Meteen kreeg ik volgende reacties van enkele grassprietjes. Milo: "Dan moet je vandaag op één been springen." Arne: "Nee juf, geen probleem. Mijn mama komt straks en die werkt in het ziekenhuis." Toch wel lief hé, dat ze mij zo goed willen helpen!?
We bespraken allerlei families. Ook een Chinees was erbij. Waarbij Liene wilde vertellen dat ze al eens eten uit china gegeten had. Maar dit kwam er op een heel andere manier uit: "Ik heb al eens in China ge-eet."
