Voetreis naar Rome voor AKABE (13 april 09 - 11 juli 09)
Danny Collewaert uit Lokeren stapte naar Rome ten voordele van AKABE Aan alle pelgrims in spé,blader gerust eens in het archief. Gans onderaan vind je informatie over reisweg, mee te nemen materiaal, gewenste kledij enz.. Veel kijkgenot !
18-06-2009
5 terra
beste vrienden, na een half uurke een msg geschreven te hebben was ik alles kwijt. Ik moet dus opnieuw beginnen en daarom korter. Vandaag heb ik de 5 terra gedaan op aanraden van Dirk, kozzen en italia kenner (hij wou mee maar hij moet nog wa werken) Ik heb een stukske van mijn traject aFGEWEKEN om dit te kunnen doen. Stel u een gelijkbenige driehoek voor ; ik zat bovenaan in AULLA, en moest normaal naar het rechterbeen, maar ben links afgeweken voor de 5 terra. Vandaar gak terug naar het rechterbeen, massa, carrara, lucca.... enz. Het was voor mij een geweldige ervaring : mooie natuur, maar het maSSATOERISME WAS ER VOOR MIJ TEVEEL AAN . bOVENOP de berg, na ontelbare toeristen uit de tov richting te hebben doorgelaten wa het voor mij te veel. Ik die tevoren mijnen eigen hart hoorde kloppen in de natuur... enfin kzag het nie meer zitten en ik keerde terug. Ik heb dan de toerist uitgehangen en via boot teruggekeerd. Kmoe wel zeggen dit is het echte italia - je hebt gelijk dirk - maar niet in dit toeristenseizoen. Ik ben immers al gewend dorpkes van 100 inwoners - ook het echte italia - waar ze het toerisme nog nie kennen te psseren. Nadien in la spezia beland parochia waar ik kan slapen . douchen onmogelijk Da doen we morgen daN WEL
Hopelijk kan ik ook nog wa fotokes doorsturen bye danny
dat uitkijkje van vorige serie, en die fotookes van boven zijn genomen vanop mijn slaapplaatske. Ik kreeg drie sleutels, waaronder die van de zware slotpoort. groetjes Danny
Een speciaal dankwoordeke voor Ann, die een mooi stapliedje voor mij geschreven heeft. Merci zulle Anneke, ge zijt ne krak. De familie uit Erps Kwerps, en alle andere vrienden nog es bedankt voor de mooie reacties he. Dat sterkt mij en dat zijn vitamienekes om door te gaan, want tis nie altijd simpel.
Vandaag Naar AULA, ge moet dat uitspreken als A OULA ( anders weten de italianen niet waarover ge het hebt: Wandeling in bewolkte lucht, dus niet zo heet, maar 3/4 langs de straat, en dat was jammer.
Morgen gaan we weer de hoogte in.
Twee van de 3 italiaanse vrienden hebben het zich vandaag gemakkelijk gemaakt en zijn een groot stuk met de trein gereisd
sorry hoor maar da oud baksken hier in die bar laat mij nie toe fotookes te verzenden. Ze zijn zo prachtig dat ik ze, dra ik de gelegenheid krijg, zeker zal doorsturen zulle. groetjes
Beste vrienden, omstreeks 1600 uur toegekomen in Pontremoli, dat officieel al toscanie is. Toch lange 31 km , maar prachtige wandeling over smalle paadjes, klimmen (2 passen gedaan) en serieuze afdalingen. Blij da k er ben ze. Voor de prijs van 18 euro slaap ik weer in een ostello voor pelgrims. Hoog boven de stad staat een burcht, tgravenkasteel heeft er niets aan, en jawel daar wast. kwou teerst nie geloven. T is prachtig, gans dit stadje trouwens. De smalle steegjes zijn blijkbaar al honderden jaren zo, en er verandert hier blijkbaar nie veel. Hopelijk kan ik vandaag bewust kiezen in de fotookes want gisteren wast een ramp. Vandaag ook een scorpioen gezien, dat beestje liep gewoon voor mijn voeten, en begon al met zijn staartje te kwispelen, dus een vriendelijk beestje allee (zie foto) Voor de gelegenheid voeg ik ook een paar fotookes vanuit mijn verblijf . zicht op mijn wasplaatske, en door het vensterke zie je heel pontremoli : prachtig ! Morgen voorziet mijn traject een walk van 31 km maar kgeloof er niets van . dit worden er zeker meer: Enfin we zullen wel zien: Vandaag op mijn tocht onderweg in het bergdorpje Groppodalosio ontmoette ik aan de bron een jongeman met wie ik een gesprek in het Engels aanknoopte. Hij bleek van Engelse origine te zijn en gehuwd met de Italiaanse Serena: Hij, GEoff en Serene hebben 14 jaar in Engeland les gegeven, tzijn beiden onderwijzers, maar zowel Geoff als Serena zagen het op gegeven ogenblik niet meer zitten. Nadat Serena zwaar aangepakt werd door een leerling en ook Geoff zware stress leed, besloten ze anders te gaan leven, en vestigden ze zich in dit dorpje , een halve voorschoot groot. Ja, er iets toch iets bijzonders , een brugje van anno 1750. Je kan wat meer over de italiaanse way of live lezen in een studie, te zien op de blog . www.transparant.com / italian blog.
Toch nog ietske meer over de italianen : - het is niet makkelijk ze te doorgronden. Een vreemdeling raakt er nie zo makkelijk geintegreerd. DE administratie in italie is belachelijk overdreven. Italianen houden van traditie . sommigen maken zich een taverna in hun kelder, waar ze kunnen bbqen, en feestjes bouwen zoals vroeger. Italianen zijn verschrikkelijk nieuwsgierig : Ik moet mij maar ergens neerzetten of een paar tellen later komt er al iemand "toevallig" voorbijgewandeld, komt de vrouw van daarnet juist haar bloemen watergeven enz, tot er iemand vragen stelt, of ikzelf een gesprek tracht aan te knopen. Het is plezant de weg te vragen aan een italiaan. Na een ellenlange uitleg snap je toch niets, maar met veel handengebaren en a destrq ? a sinistra ? komen we er wel
Allee saluukes en nog es bedankt voor de mooie reacties he. Ksta versteld van het aantal blogkijkers. De fotookes komen hierna he
KAN ER HIER IEMAND DE CHAUFAGE AFZETTEN ? OP HUWELIJKSRECEPTIE
HALLO BESTE VRIENDEN Het is maandag 15/6 - 1030 uur en ik zit al in berceto. Normaal het eindpunt van mijn bestemming vandaa, gezien ik op de Paso della cissa waar de tocht normaal voor vandaag gepland was, geen slapers te vinden zijn. Gezien mijn conditie zou ik evengoed kunnen doorstappen tot de bestemming van morgen, nl Pontremoli, maar dan wordt het zeker 1700 uur en ik van al vertrokken van om 0600 uur. Op een drietal km van de pas is er nog een Ostello, en dat zal mijn stopplaats worden. Vandaag heb ik dus een zee van tijd. Gisteren heb ik de mooiste tocht gemaakt tot hiertoe in italie. Ik zit immers middenin de Apenijnen. Zeer mooi, maar zeer lastig ze. In een temperatuur van 34 graden heb ik 30 km gedaan waarvan 1070 stijgmeters. In de hitte moest ik onderweg als maar denken aan dat schunnig lokers liedje van " der ee nen boer zijn bozze verbrand" hewel , dat gevoel had ik gisteren ook zunne. Een anekdote van gisteren. Gistermorgen psseerde mij een grote tractor, en de bestuurder was op zijn paasbest, schoon kostuum en mooie das: k dacht mij mezelf, das nekeer nen properen boer si. Na een tijdje wist ik waarom. Het was voor een huwelijk. Regelmatig psseerden mij nog meer tractoren en allemaal toeterden ze als ze voorbij mij kwamen, een hels lawaai. een paar uren later, vanop de bergpaadjes kwam ik in het volgende dorp, en daar was het te doen. Grote receptie buiten. Kdacht bij òezelf, nu zal ik eens lawaai maken in het passeren, haalde mijn fluitje tevoorschijn en blies zodat iedereen verstomd naart mij stond te kijken,. Ik begroette het publiek dat in de lach schoot, en prompt werd ik uigenodigd op de huweljksreceptie. De fotograaf van dienst moest een foto maken van het bruidspaar en de pelgrim, en ik heb ook een fotooke gemaakt. Ik dronk een glaasje prosecco op het geluk van het koppel, maar uit eerlijke schaamte heb ik mij onthouden de bruid te kussen. Ik wilde da schaap da nie aandoen, want ik droop van het zweet. Gisteravond gestopt in Cassio, en mezelf voor vaderskensdag eens goe verwend. Een krasse 72 er ontmoet, Luciano , een italiaan uit Firenze die de VF afwandelt vanaf de Grand Sint Bernard: Ook een italiaans koppel loopt in dezelfde richting. De VF lopen we echter apart, elkeen heeft immers zijn eigen ritme
De fotookes, ook van het huwelijkspaar komen bij het volgende berichtje subiet groetjes ciao Danny
jaja hier ben ik weer beste vrienden.Het heeft inderdaad 3 dagen geduurd vooraleer ik een internepunt open vond. mijn blog up to date houden is al een avontuur op zich. In fiorenzuola bvb ben ik na een lange stapdag uiteindelijk beland in IPoint, maar CHIUSO. Een jongen uit Sierra Leone wist dat aan de andere kant van het stadje nog een telefoonwinkel was. Die jonge kerel heeft mij door de stad gegidst naar de winkel (zouden ze da in Lokeren ook doen ?) Enfin daar ook geen computer...
Terwijl ik dit schrijf denk ik met heimwee terug aan mijn vrouwke Nicole die me samen met de vriendinnen Veronique, haar zus Christine, en haar doc hter Tine was komen opzoeken in Piacenza. We hebben een ganse dag de toerist uitgehangen, stadje bezocht, maar ook uren gezocht naar nieuwe bergschoenen voor mij. Mijn bergschoenen waren immers totaal op, en met mijn andere lage stappers s het al nie beter: Oude schoenen meegegeven met mama, en met de schrik in het hart mijn nieuwe italiaanse schoenen ingestapt. De voetblessures vallen best mee. Het afscheid van mijn vrouwke viel ons beiden zeer zwaar, en met tranende ogen stapte ik weg. De uren met haar waren fantastisch, maar veeeel te kort: Tedju toch. De vrouwkes hebben maar net hun terugvlucht gehaald omdat ze in piacenza de po dachten over te steken via een gesloten brug.
Vandaag en gisteren gestapt in broeihete temperaturen. Ondertussen heb ik me gewoon gemaakt op te staan om 0500 uur, zodat ik kan starten om 0600 uur. Die eerste frisse uurtjes stappen immers geweldig. Kzit hier terug op de eerste "bobbels" van bergen, en ik ruik Toscanie. De Italiaanse vriendelijkheid treft me. Een voorbeeldje : ik ben vandaag toegekomen in Fornovo di Taro (omstreeks 1330 uur) Een Slaatje en een broodje gegeten en dan op weg naar een internetpunt: Ik passeer daar een oudere dame, samen met een "kersse achtig fuguur", alsook een jongedame. Ze zaten op hun terrasje en hadden net gedaan met eten. Die madame roept me, begint een gesprek en nodigt me uit bij te zitten. In een twee drie solfert ze me daar een schotel op met uitgelezen parma ham, gebakken gehaktballetjes, gefrituurde deegwaren enz, de jongedame die in Milano woont spreekt zeer goed engels zodat ze voor ADELE, kan tolken. Haar zoon - lijkt een beetje op Etienne K krijgt van haar de opdracht een nieuwe fles wijn open te maken, en daar zat ik dan. Zeggen dak al gegeten ha, daar had Adele geen oren naar, ondertussen steeds mijn bord maar bijvullende. Tenslotte kwam ze aandraven met zelfgemaakte likeurwijn. Algauw kwamen meerdere "lokals" aandraven. Met de belofte dat ik na terugkomst in Lokeren een kaartje zal sturen, en na een fotooke samen en nog een paar extra dikke kussen erbij mag ik beschikken...
Gisteren tot in Fidenza dikke 36 km gestapt: Drie Italianen die uit Bergamo afkomstig zijn volgen ook hetzelfde traject. Ze zijn dus nog niet zolang aan het stappen. Al twee keer met die italianen in hetzelfde parochieverblijf geslapen. Een vvan de twee vrouwen loopt met blaren om u tegen te zeggen, maar van compeed moet ze niets weten. Ze hebben vorig jaar Santiago de Compostela gestapt:Vandaag slaap ik in de kelder van een of ander jeugdverblijf naast de kerk.
Nog eventjes iets over de Via Franchigena route: Iedereen hier loopt met een boekje waar de route perfect in beschreven staat, terwijl ik het moet stellen met een summier schetsje . Desalniettemin de mizerie om het goede pad te zoeken was ik gisteren even voor 4 al gearriveerd, en de italianen .... om halfacht. Mijn voeten zijn het immers al gewoon om km,s te verslinden. Vandaag in prachtig natuurgebgied gelopen, smalle paadjes, en soms door droge rivierbeddingen.
In mijn hiernavolgende berichtjes stuur ik wa fotookes van het samenzijn met mijn Nicolekke, en beeldekes onderweg
ps het is hier ondertussen 32 graden. Amaai ze
NOG EEN BERICHTJE VOOR MARLEEN EN ANDRE . HET IS TOF DAT JULLIE KOMEN ZULLE / VIA NICOLE HOREN JULLIE MEER OVER WAAR IK ONGEVEER ZAL ZIJN WANNEER JULLIE KOMEN. IK GA HET EENS BEKIJKEN .
Dag beste vrienden, ondertussen ben ik al in piacenza. K moest daar zeker bijtijds zijn nu mijn vrouwke Nicole. samen met de vriendinnen Veronique, Christine en Tine mij komt opzoeken. Heb er dus gisteren een tandje bijgezet, en ik begrijp nu Herman waarom die duivenmelkers op weduwschap spelen met hun duiverkes.Gisteren ben ik tot in Calendasco geraakt. Heb een stukje met een taxiboot op de Po moeten doen wegens rotte brug. Meegevaren met andere pelgrims, een koppel uit Maastricht die de tocht in stukjes doet en een andere Nederlandse uit Rotterdam die op 5 april vertrokken is. Na het vertrek van de berggeiten ben ik tot hiertoe al kunnen slapen in de parochia,s en gisterenavond, was het eten zelfs inbegrepen. Nie moeilijk met een dorp zonder restaurant. In Santa Christina werd ik opgevangen als een king: de parochieherder , de Dom, is er hier eentje zoals onzen Theo B van vroeger. De zwiterse dienstmeid van de Dom van Calendasco heeft mijne was gedaan, en ik heb ondertussen weer wa slaap ingehaald. Moet òe dringend nieuwe lage wandelschoenen kopen en mijn bergschoenen zitten ook een goed stuk door de zool. Nog gauw enkele bedenkingen .
- een italiaan praat 50 procent met zijn handen, dus ik kan al een handje italiaans - de mensen zijn behulpzaam , vb mortara in cafe gevraagd naar internetpoint , een man heeft alles gedaan om mij te helpen en fietste mij nog achterna om de laatste info te geven - de italianen houden van de natuur maar respecteren die niet. Het is verschrikkelijk wa je vindt op picknickplaatsen. Ze komen er zelfs hun oude frigo,s ed storten
De fotookes komen subiet he Daaronder zit er eentje van die Nederlandse pelgrims, 3 italiaanse coiffeusses, een stukje italiaanse moorre (op heiende zullen ze mij wel begrijpen) en ook eentje die laat zien sat je s middags best niet in de zon blijft wandelen maar dan liever kunt genieten van een glaasje druivensap
