Woensdagmorgen zag ik de bui al hangen. Opgestaan met hevige
spierpijn, lusteloos Ik wist uit ervaring dat dit niet in enkele dagen voorbij
zou zijn. Donderdag een complete rustdag genomen en vrijdag met knikkende knieën
een drietal km losgelopen. Het zou niets worden, maar voor eigen volk en uit
respect voor mijn club AVI, zou ik toch aan de start verschijnen. Zaterdagmorgen
nog alle middeltjes van grootmoeder uit de kast gehaald om toch maar een beetje
deftig aan de start te komen. Het was zover, 15u15 en met een polsslag, 20
slagen hoger dan normaal, rustig van start gegaan.
De eerste km in 350, de tweede in 341. So far so good.
Bij de 2de ronde, ter hoogte van de werken in de Gravinnestraat,
leek het of iemand die betonblokken langs de kant van de weg in mijn schoenen
had gestoken. Ik ging voor geen meter meer vooruit. Ook hier hadden Di Rupo en
Peeters roet in het eten gegooid. Hoge co2 uitstoot, tank compleet leeg en de
voordelen allerlei aard waren weg. Ik dacht echt aan opgeven, maar met de
gedachte een marathon te lopen eind dit jaar, kon ik dit niet maken.
De laatste twee ronden dan toch maar afgewerkt als training.
Eindresultaat 4652 of een gemiddelde van 14.6km/uur.
Schril contrast met de 16.2km van vorige week.
Tot slot: bedankt aan alle supporters, toeschouwers en sympathisanten.
Een dikke proficiat aan de organisatoren en al hun medewerkers. Prachtige loop
en dito prijzen. Bedankt!
