De eerste week van maart hebben we de laatste voorbereidingen getroffen voor onze laatste week stage in het binnenland. Dit houdt in dat we inkopen hebben gedaan met het geld van de Spaghettislag.

We hebben 4 grote curverboxen gekocht die we helemaal volstopten met:

- Potloden

- Verf

- Prentenboeken (met veel dank aan de Openbare Bibliotheek van Kontich!!!!)

- Kleuren- en bewegingsdobbelsteen

- Knutselgerief

- Ballonnen, pennen, jasjes, rugzakjes (met veel dank aan het KBC-kantoor te Reet!!)

- Puzzels (met veel dank aan Apotheek Vranken te Kontich!!!!)

- Pennenzakken

Jullie lezen het, het geld is goed besteed!!

Laetitia heeft ook nog een extra sponsoring gedaan. Ze heeft schriften aangekocht om te verdelen over 2 scholen in het binnenland. Deze 2 scholen krijgen niet veel steun van buitenaf en kunnen dus alle hulp goed gebruiken!

Goed, de rest van onze week hebben wij gewerkt, gewerkt en jawel nog eens gewerkt!

We hebben deze week de laatste administratieve zaken afgewerkt omtrent het Taalstimuleringsprogramma van Stichting Projekten.

Op donderdag vonden Anika, Camille en Laetitia dat het tijd was voor wat ontspanning en gingen op stap naar Havana Lounge. Dana verstaat iets anders onder ontspanning en genoot van een avondje alleen thuis. Zalig!

De volgende morgen sliepen alle feestbeesten, uiteraard behalve Laetitia, uit! Zo begonnen Dana en Laetitia samen de dag met u raadt het al WERKEN!

(Geloof het of niet, vakantie is het hier NIET maar soms, genieten we toch!)

Echter, de week die ons te wachten stond, beloofde wel wat anders te worden. We gingen onze laatste week naar Djoemoe.

We vertrokken maandagmorgen met gemengde gevoelens en een overvolle taxi naar Zorg en Hoop.

Langs de ene kant waren we blij dat we naar onze tweede thuisbasis konden. Langs de andere kant, wisten we dat we afscheid moesten gaan nemen.

De aankomst op Djoemoe was geweldig, er stond een heel ontvangstcomité ons op te wachten!

Veel tijd om ons te settelen hadden we niet, er was een workshop met de siko tongö basjas gepland om 16u. Hier gingen ze de voorbije themas en lessen van het Taalstimuleringsprogramma evalueren. Dit was erg interessant om te volgen en we hebben er toch wel wat van opgestoken.

s Avonds besprak Dana met Camille nog de komende stagedagen in Semoisie en Laetitia deed hetzelfde, maar dan met Anika voor Djoemoe.

De volgende dagen gingen zoals gewoonlijk op stage. Maar het was met een ander gevoel, we wisten dat we afscheid moesten nemen van elke school.

Woensdag namen we afscheid van Semoisie en Djoemoe, vrijdag van Godo en Bofokule. Elke school kreeg, zoals jullie reeds lazen, een box met veel materialen erin.

De boxen werden op elke school heel enthousiast onthaald, net als de bundels met activiteiten, tussendoortjes en liedjes. Deze hadden we met veel zorg gemaakt en gebundeld voor elke leerkracht en schoolhoofd.

Op donderdag stond er een tripje gepland! We trokken met zn allen naar de Ananasberg. Ze zeiden ons dat het maar een half uurtje stappen was, a peace of cake dachten we! Voor Laetitia zeker, na die zware tocht door Lapland!

Viel dat even tegen we moesten wel zeker een uur in de hitte en het vochtige weer lopen. De zon brandde fel!!! Aangekomen aan de berg, schrokken we ons een bult. De berg was precies een hoop asfalt, je raadt het al je kon er bijna een ei op bakken, zo heet! We beklommen de berg en wilden ons even rustig zetten. Dat lukte ons niet vanwege de hitte van de stenen. Er was maar 1 klein schaduwplekje voor wel 8 mensen! Proppen geblazen

Het was een loodzware tocht, maar we voelden ons zo voldaan toen we thuiskwamen. (Eindelijk, al die calorieën eraf ;-)!)

Vrijdag stond er alweer een zware dag op het programma, we moesten nu écht afscheid nemen van de school én van Djoemoe. Dit viel ons allen veel zwaarder dan we hadden verwacht. We vertrokken met pijn in het hart en met tranen in de ogen L

In het vliegtuig, een ijzige stilte. Iedereen had verdriet, maar verwerkte het op zijn eigen manier. Dana probeerde zichzelf in slaap te wiegen. Laetitia, Camille en Anika zetten hun zonnebril op om hun betraande ogen te verstoppen.

Dana en Laetitia verwerkten hun verdriet door samen lekker te gaan eten, Camille en Anika verwerkten het verdriet bij een lekkere Parbo!

Op zaterdag trokken Laetitia, Camille en Anika naar een groots Reggea-festival hier in Paramaribo. Dana was nog moe van de emotionele week en besloot thuis nog wat uit te rusten en wat te skypen met het thuisfront (dank u liefje, dat je zo laat opbleef ;-)!).

Voilà witte mensen (want jawel, ook Laetitia ziet bruin!!!) dit was onze blog voor deze week. We hopen dat jullie ervan genoten hebben en hopen dat misschien ook eens te kunnen lezen in reacties?! J hint hint!! (het is écht fijn om reacties te krijgen!!)

Brassa & bosis

Dana - Laetitia