|
Dag lieve mensen,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het was weer een drukke week. Daarom dus nu pas ons nieuw verslag.
We zullen beginnen bij het begin. Maandag vertrokken we opnieuw naar Djumu. Daar aangekomen installeerden we ons opnieuw in dezelfde kamer als vorige week. Dit wordt onze vaste stekje voor de komende tijd in Djumu.
We moesten niet alles uitladen, want de volgende morgen zouden we alweer vertrekken. Ditmaal alleen ik en Laetitia. We vertrokken naar Semoisie. Daar gingen we twee dagen stage lopen in de school. Doordat het ongeveer een half uur heen is met de boot, werd er beslist van daar te overnachten. Dit mochten we doen in een huis van de kapitein.
De eerste dag op school, we kwamen al meteen te laat doordat onze bootsmannen ons vergeten waren. Geen goede indruk dus! Aangekomen in de klas, maakten we meteen kennis met de Surinaamse opvoedingsmentaliteit. De stok wordt hier nog steeds gehanteerd. Jammer genoeg!
Het is erg schrijnend om te zien, dat kleutertjes van 4 jaar op hun handen en in hun zij geslagen worden. Dit raakte een zéér gevoelige snaar bij ons beiden.
We zijn dan maar begonnen met onze activiteit en trokken met de hele klas naar buiten. Daar hebben we bewegingsspelletjes gedaan en de lichaamsdelen leren kennen. De activiteit verliep erg goed. De kleuters verstonden ons wonderwel.
In de namiddag zijn we met Mavis, onze plaatselijke gids, door het dorp getrokken en hebben we wat gepraat en gekeuveld met de lokale bevolking. Om 16u was er Nederlandse les voor de lokale bevolking en deze hebben we ook bijgewoond.
Na de les trokken we naar ons huisje en werd er lekker voor ons gekookt. Rijst met bruine bonen en kip. (Wat een tegenvaller voor Dana die géén bruine bonen lust J!)
Het werd nog een gezellige babbelavond onder vrouwen ;-). We kwamen erg veel te weten over Suriname en de geschiedenis. We hebben ook meteen een interview geregeld met Mavis voor onze bachelorproef.
De volgende morgen stonden we optijd op om onze rugzakken weer te pakken. We wandelden naar de school samen met de lokale kinderen. Iedereen groet elkaar, het is daar een vrolijke bedoening s morgens (en ook s avonds ;-)!)
Aangekomen op school konden we de dagopening meemaken. Dit is erg apart. Ze hijsen de Surinaamse vlag en zingen Saramaccaanse liederen. Daarna mag iedereen naar zijn eigen klas vertrekken en wordt er opnieuw gezongen.
De juf begon de dag met een gesprekje over het menselijk lichaam. Ze bespraken de verschillen tussen jongens en meisjes. We hadden ze onze twijfels bij de manier waarop ze het aanpakte J!
We zijn dan samen met de kleuters opnieuw naar buiten getrokken voor onze activiteit. We hebben de klas deze keer wel opgesplitst in drie groepen (als je weet dat ze met 42 in de klas zitten, is dit wel verantwoord). We speelden spelletjes met een zelfgemaakte kleurendobbelsteen en probeerden de kleuters hiermee een beetje wegwijs te maken in de wereld van de kleuren.
Na onze activiteit trokken we met de hele klas opnieuw naar buiten omdat de juf een lesje gymnastiek had voorbereid. We dachten, leuk, zo kunnen we de juf ook eens observeren. Wat bleek toen we buitenkwamen
ze had haar handboek bij haar en kon niet lezen wat er stond geschreven. Wij moesten dus zeggen wat de bedoeling van de activiteit was
Al bij al viel Semoisie wel mee, alleen met de opvoedingsstijl zijn we het helemaal niet eens.
Om 11u50 kwam Mavis ons uit de klas halen, want onze boot stond reeds te wachten. We moesten ons haasten, want we gingen naar een training voor de lokale siko tongö basjas. (Jaja, zoek maar op wat het betekend ;-)!) Onze eerste woordjes Saramaccaans kennen we al.
Hier hebben we een hele namiddag gezeten en lekker gegeten.
Op donderdag ging Dana met Anika naar Bofokule. Hier hebben we ook activiteiten gedaan met de bewegingsdobbelsteen. De juf hier is echt héél goed! Ze straalt, het is een zaligheid om in deze school stage te lopen. We kwamen op het einde van de dag te weten dat we vrijdag een dagje vrij hadden omdat er oudervoormiddag was. Wij hebben dus een hele dag op Kumalu-eiland geholpen.
Laetitia ging met Camille naar Godo. Dit was een helse verandering. Laetitia stond bij de 4-jarigen, Camille nam de 5-jarigen voor haar rekening.
Laetitia mocht meteen haar activiteit doen, de kleuters deden goed mee maar het versje was een beetje te hoog gegrepen voor kleuters die geen of weinig Nederlands kennen.
De juf was erg sympathiek, ook naar de kleuters toe. Het leek haar een heel goede juf.
Tot ze de volgende dag opnieuw op school kwam. Ze had de twee klassen voor haar rekening en dit merkte je aan haar aanpak. Ze had niet veel activiteiten voorzien en liet de kleuters een hele tijd met hun hoofd op de bank liggen.
De activiteit van Laetitia & Camille verliep goed en de kleuters deden goed mee.
Vrijdag vertrokken we na het middageten naar het vliegveld van Djumu. We vertrokken met een bootsman die we niet kenden en waren het zinken nabij. Thank God for the zwemvesten
we kwamen aan met de boot aan de stelplaats, toen tot onze grote verbazing de man van de quadtaxi er niet was! We konden dus beginnen sleuren en trekken. We hadden onze handen, armen, ruggen,
meer dan vol! Helemaal nat van het zweet kwamen we aan, toen we ontdekten dat we maar 1 fles water bij ons hadden om te delen onder 14 mensen.
Toen we in het vliegtuig zaten en in slaap vielen
werden we prompt wakker geschud door een helse vlaag van turbulentie. We zakten letterlijk naar beneden en vlogen van onze stoeltjes! Gelukkig dat we onze gordels aanhadden
Wat waren we blij toen we nog heelhuids thuiskwamen in ons gezellig appartementje!
Het weekend werd opnieuw een drukte van jewelste met allerlei voorbereidingen voor het komende Kinderboekenfestival te Brokopondo waarnaar we morgenmiddag vertrekken. Op zaterdagavond zijn we samen met Reanne en Denice (collegas van de Stichting) naar een karaokebar getrokken en hebben we lekker gezongen. Ook zondagmiddag vonden we nog even de tijd om te ontspannen en trokken samen met Camille, Evi en Jolien naar een plaatselijke Shopping Mall.
Voilà lieve mensen, dit was onze week! Wij hopen jullie elke keer opnieuw te kunnen boeien met onze verhalen en hopen op VEEL reacties
!!!!
Dikke knuffels en zoenen,
Dana & Laetitia
PS: voor de mensen die ons een briefje willen schrijven: (KLEEF ZEKER EEN PRIORZEGEL!!)
Dana Kennes en/of Laetitia Driesen
Florastraat 3
Paramaribo Noord
Suriname
|
