Vandaag afspraak in Bellegem, Zuid-Kortrijk voor een wedstrijd in licht golvend landschap en met een vrij sterke wind die in de velden zeker zijn werk zou doen. 8 ronden van iets meer dan 8 km stonden op het programma met 64 rensters aan de start, samengesteld uit 30 junioren en 34 nieuwelingen. Bij de junioren stond het podium van het BK van vorige week aan de start samen met nog een aantal van de beteren van hun categorie. Ook bij de nieuwelingen heel wat namen om mooie koers te maken, daarbij voor het eerst dit jaar ons duo: Katrijn en Julie.
Het startsignaal was nog maar net gegeven of er werd reeds duchtig de pees opgelegd. Na 1 ronde was er al volop verbrokkeling, maar ons duo hield meer dan stand in de voorste gelederen. Na de tweede ronde waren er reeds verscheidene rensters die uit wedstrijd werden genomen. Katrijn moeide zich toen in de premiespurt en graaide hoofdvogel mee. De eerste 3 ronden werden dan ook aan hoog tempo gereden, de computertjes gaven toen niet minder dan 38 km/h als gemiddelde aan. Nadien zakte het tempo maar toen was de veer reeds gebroken bij menig meisje. Katrijn waande zich terug op de piste en mengde zich in elke sprint, in de tweede premiesprint na 4 ronden werd ze tweede en in de laatste na 6 ronden waren de Van den Hauwe Ladies helemaal aan het feest, Julie schoot de hoofdprijs af en Katrijn werd terug tweede. Intussen werden systematisch de achterblijvers uit wedstrijd genomen, de laatste 2 ronden werd nog enkel met de kopgroep van 21 rensters afgewerkt, dit waren 13 junioren en 8 nieuwelingen. En ons duo bleef maar meestrijden in die groep als enige overgebleven eerstejaars nieuwelingen nota bene. In de laatste ronde zochten ze goed positie tussen de vele sterke junioren en sprintten vol mee. Katrijn bolde als 12^de van de groep over de streep en Julie als 18^de wat meteen goed was voor resp. de 3^de en 6^de plaats bij de nieuwelingen. Voor Katrijn een prestatie die de burger moed geeft na de vele tegenslagen de voorbije weken en voor Julie een binnenkomer die kan tellen. De naam van onze sponsor weerklonk dan ook veelvuldig door de geluidsinstallatie door de prestaties van onze twee meisjes. Met wat geluk staan ze er de komende maanden nog dikwijls samen, zeker op selectieve parkoersen als deze.
Maandag volgende opdracht in De Pinte.

Ludwig Willems, bondscoach van de dames, nam een mooi initiatief door verspreid over de zomermaanden de meisjes nieuwelingen 4x uit te nodigen voor een bondstraining.
Vandaag ging de tweede door. In Oudenaarde werd deze morgen verzameld voor een pittige tocht van 60 km door de Vlaamse Ardennen. Met op het menu Haaghoek, Leberg, Berendries, Valkenberg, Cote de Trieu, Hotond en Korte Keer en dat bij zomerse temperaturen kon het niet anders dan dat de meisjes een stevige training zouden krijgen.
De ladies van Van den Hauwe CT waren een van de teams die volledig aan de start stonden, zijnde Julie en Katrijn. Dat de CT niet alleen voor Cycling Team maar evengoed voor Climbing Team kan staan bleek tijdens de rit want Katrijn en Julie blijken beiden van het betere klimmershout gesneden, echt jammer dat er geen wedstrijden voor Dames Jeugd in de Vlaamse Ardennen zijn.
Onderweg een korte stop om de drinkbussen bij te vullen en bij aankomst een weldoende douche en een grote portie spaghetti. Meer moest dat niet zijn om een glimlach te toveren op de gezichten van meer dan 20 meisjes, inclusief ons duo.
Met dank aan Belgian Cycling en het team van de bondscoach voor dit mooie initiatief.
Wie wat beeldjes wil zien verwijzen wij graag naar de Facebook van Wim Verbeeck van waar wij onderstaande foto overnamen waarop ons duo de cadans aangeeft op de Côte de Trieu.

Met Hemelvaart is het in Hoboken traditioneel koersdag. Na de miniemen en de aspiranten was het de beurt aan de Dames Jeugd. Katrijn had nog wat last van een “snotneus”, maar na twee koersloze weken wegens ziekte, kriebeltje het beestje te sterk. De zon was van de partij, wat de burger moed geeft en dus trok ze naar Antwerpen-Zuid. Op de technische fiche stond dat er 10 ronden van 4,4 km moesten gereden worden, wat een ideale afstand is om het ritme terug te vinden.
Aan de start bleek men plots een kleine wijziging door te voeren: het werden 12 ronden, met zulk goed weer valt dit nog te pruimen. Niemand van de 69 starters protesteert luid genoeg opdat men deze 2 extra ronden terug zou schrappen.
Na de eerste ronde ontstaat een discussie tussen de wagen met de rode vlag en een bereden politie (“zwaantje”) waarop de bestuurder van de “rode vlag” er de brui aan geeft, de man in kwestie bleek het parkoers ook niet echt te kennen en was reeds verkeerd gereden. Zonder ‘rode vlag” is de veiligheid niet gewaarborgd en de wedstrijdjury neutraliseert daarop de wedstrijd in de loop van de tweede ronde. Alle reeds geloste rensters mogen terug aansluiten en er wordt in groep naar de start/finish gereden.
Daar wordt de “rode vlag” terug geactiveerd en de wedstrijd gaat voor een tweede keer van start, nu wel voor 10 ronden, wordt aangekondigd.
Enkele junioren geven er dadelijk een lap op en de achterdeur gaat open. Katrijn weet zich mooi in de voorste gelederen te nestelen. Iets over halfweg rijdt ze evenwel door een diepe put waardoor de rechtse remhendel naar beneden schiet. Wie iets kent van fietsmechaniek weet dat dan de kabels meetrekken en dus de achterrem dichtgaat en de achterderailleur naar binnen komt. Katrijn zet de rem snel open, maar dit blijkt onvoldoende, de rem blijft aanlopen terwijl de ketting niet meer naar de 2 onderste kransjes (de “14” en de “15”) kan. Gevolg: een zware strijd om bij de groep te blijven. Iets na halfweg blijkt bovendien de bordjesman even de tel kwijt en ronde 7 wordt zo 2x gereden. Dat was er teveel aan want in de voorlaatste ronde moet Katrijn de kopgroep laten gaan en bij het ingaan van de laatste ronde mag ze afstappen. Toch wordt ze nog 40^ste van het totaal en 13^de bij de nieuwelingen. Zwaar ontgoocheld na de zoveelste pechwedstrijd, maar al bij al toch hoopvol dat ze na twee weken ziek te zijn toch nog over voldoende “poeder” lijkt te beschikken om met de kopgroep mee te rijden.
Zaterdag is er een nationale training voor de dames nieuwelingen en volgende week staan met Bellegem op zaterdag en De Pinte op zondag twee schotels op het menu, hopelijk blijft de pech nu eens achterwege en kan ze een mooi resultaat neerzetten.

In Boezinge werd een wedstrijd georganiseerd in afwachting van Dwars door de Westhoek voor Dames Elite. Het parkoers was grotendeels hetzelfde als deze van de analoge wedstrijd t.g.v. Gent-Wevelgem einde maart, iets grotere door een langere lus na de aankomst, maar met dezelfde zware kasseien in de aankomststrook.
De wedstrijd gold tevens als Kampioenschap van Vlaanderen voor de dames nieuwelingen en junioren. Katrijn had zich voorbereid om mee te dingen maar moest verstek geven wegens ziekte. Laura was wel van de partij om de clubkleuren te verdedigen.
Er stond een sterke wind en deze speelde zeker zijn rol. Wanneer na de eerste ronde voor de eerste premie wordt gespurt gaat een Nederlandse juniore fors door en het peloton valt compleet uit elkaar. Een eerste groepje wordt al snel op meer dan een minuut gezet, deels door medewerking van de ploegmakkers van de ontsnapte renster, een tweede groepje van enkele rensters komt even terug tot de eerste groep, maar wanneer kort nadien bij tegenwind wordt doorgetrokken bekopen deze hun inspanning en waaien er terug uit.
Reeds na de eerste van zeven ronden worden er rensters uit wedstrijd genomen. Dat is Laura haar lot na 3 ronden. Zij eindigt zo finaal als 30^ste.

Lady’s Days in Sinaai en Katrijn aan de start voor onze club. Betrokken maar droog weer, een parkoers dat in hoofdzaak een vierkant vormt en op een stukje vals plat na volledig vlak is met wel een stuk kassei en enkele smalle wegen, typisch voor het Waasland zullen wij maar zeggen.
Liefst 87 dames aan de start verdeelt over 39 junioren en 48 nieuwelingen. Het peloton gaat er dadelijk aan hoge vaart van door en er wordt 4 ronden aan hoge snelheid door gereden, wie niet voldoende was opgewarmd waait er achteraan dadelijk uit. Katrijn handhaaft zich steeds mooi vooraan. Naar het einde van de vierde ronde was er een zware valpartij waardoor de groep in twee stukken brak. Katrijn zat gelukkig bij de voorwacht, maar dit ongeluk haalt wel de snelheid uit het peloton, waardoor de groep die voet aan de grond moest zetten langzaam kan terugkeren. Hoewel Katrijn met nummer 14 reed en dat dus 2x het geluksgetal is had ze terug pech. Een wieltje in haar versnellingsapparaat trek helemaal krom waardoor ze niet meer kan rijden zoals het hoort en in de voorlaatste ronde het peloton moet laten gaan. Zij mag wel nog de wedstrijd uitrijden maar komt een minuut na de groep helemaal ontgoocheld over de streep op de 30^ste plaats.
De conditie blijft goed, maar de pech blijft even zeer op post, hopelijk keert binnenkort het tij en valt ze in de prijzen.

Vandaag BK tijdrijden in Anzegem. Koud weer, net geen regen en vooral veel wind. Katrijn werd geselecteerd om deel te nemen bij de dames nieuwelingen. Het parkoers van 14,4 km was licht hellend, met veel flauwe bochten maar ook enkele technische bochten. Iedereen wist dat behoudens ongelukken topfavoriete Luna Renders niet te verslaan was, maar daarna lag de strijd open en Katrijn ging vol voor een medaille. Het was zaak om goed te doseren en in cadans te kunnen blijven. Behalve een oplopend stuk halfweg met wind vol tegen lukte dat goed.
Bij het ingaan van de laatste rechte lijn van 1,3 km waar de wind schuin in het nadeel stond lag Katrijn in derde stelling met een tijd van 21’00”, de eerste twee respectievelijk 20 en 40” sneller, maar ook met drie concurrenten die slechts 10” trager reden. Reden genoeg om nog eens alles uit de kast te halen en zo een mooie eindtijd van 23’25,210” te realiseren wat overeenkomt met 36,89 km/h. Die laatste rechte lijn was uitstekend want op de streep was ze finaal 36,6” na de winnares en 7,2” van het zilver terwijl ze op de volgende 20,5” had.
Katrijn reed de beste tijd van de eerstejaars en was 26” dan de volgende van haar geboortejaar.
Mooi resultaat en terug een medaille voor de trofeeënkast.

Vandaag trokken de rensters naar Gullegem waar ze een omloop van 8,5 km voor de wielen kregen, bijna volledig vlak behalve een lichte helling naar de watertoren. Het publiek had op 2 plaatsen de kans om de rensters 2x te zien en daar werd dan ook gebruik van gemaakt. Onderweg nog enkele sprints voor een premie en aan de watertoren een “bergprijs”, evenwel niet gescheiden voor junioren en nieuwelingen en dan weet je het wel als nieuwelinge dat je het daar kan schudden.
De weergoden waren met de rensters en ze konden op een droog parkoers rijden, best want er waren een aantal gevaarlijke punten. Om 13u30 trok een peloton van 67 zich op gang, zijnde 27 junioren en 40 nieuwelingen waarbij telkens eentje met onze kleuren, nl. Laura en Katrijn.
Van bij de start werd de gas opengedraaid, wat enkelen slecht bekwam, waaronder Laura. Katrijn kon zich wel handhaven en pareerde in de tweede ronde enkele aanvallen. In de derde ronde zakte het tempo maar onvoldoende om de gelosten te laten terugkeren. Nu en dan ging de snelheid nog even omhoog, maar onvoldoende om een verdere schifting door te voeren. Katrijn reed aandachtig vooraan en was niet uit de kop weg te branden, deels omdat ze valpartijen wou vermijden, deels omdat ze met elke aanval wou mee zijn. Rensters die maandag deelnemen aan het BK TT, zagen zich niet geroepen om de snelheid op te trekken op de enige noemenswaardige helling om zo het peloton verder uit te dunnen en sprinters de benen af te snijden. Daardoor trok na iets meer dan anderhalf uur een groep van 48 naar de massasprint. Katrijn had zich in de laatste ronde in het wiel van de latere winnares bij de junioren genesteld, maar werd daar in de laatste kilometer gewoon uitgedrumd. Zij kwam als 27^ste over de streep, goed voor een 17^de plaats bij de nieuwelingen. Zij had op meer gehoopt, maar dat zat er niet in door het gedrum. Laura werd finaal als 64^ste afgevlagd, 25^ste bij de junioren.

Vandaag reden de dames jeugd in Hoegaarden met aankomst aan de oude brouwerij. Zij moesten 14 ronden afleggen met daarin een stevige helling. 47 rensters dienden zich aan. Daar vele junioren in Nederland aan het werk waren in een driedaagse kwamen er maar 15 opdagen in de oudste categorie en bij de 32 nieuwelingen voor het eerst dit jaar enkel Belgische meisjes, waaronder Katrijn.
Hoewel de temperatuur het wat liet afweten was het mooi droog en dus uitstekend koersweer. De afwezigheid van de junioren noopte de nieuwelingen om mee koers te maken en zij lieten zich niet pramen. Geïnspireerd door het winnen van de bergprijs vorige week, was Katrijn niet uit de voorste regionen weg te branden en wou ze zien hoe ze de helling in haar voordeel kon gebruiken. Reeds bij de 6^de van 14 beklimmingen trok ze fors door en zette de groep op een lint, idem in de 7^de ronde maar toen bleek plots dat er iets niet in orde was met de fiets, haar voorwiel “rammelde” en haar fiets stuurde niet meer zoals het hoorde. Daarop moest ze voorzichtiger rijden, wat haar evenwel niet belette om attent in elk van de ontsnappingen mee te glippen. De helling was dan wel stevig, maar bleek toch onvoldoende potenbreker om de zaak definitief uit elkaar te halen, telkens weer werden de “voortvluchtigen” gegrepen. Daardoor gingen ze finaal met 35 naar de massasprint. Door het wielprobleem kon Katrijn zich onvoldoende positioneren en kwam ze pas als 12^de over de streep, 8^ste binnen haar categorie van de nieuwelingen. Toen ze over haar eerste ontgoocheling heen was werd de fiets geanalyseerd: het voorwiel zat los in de vork, gelukkig net vast genoeg opdat de veiligheid het op zijn plaats hield. Zonder dit euvel had er misschien meer ingezeten, maar al bij al toch een wedstrijd om tevreden naar terug te blikken. Op nu naar volgende week waar het tweeluik volgt van Gullegem op zaterdag en het BK tijdrijden op maandag.

Vandaag was er een wedstrijd in Geluveld, deelgemeente van Zonnebeke, putteke West-Vlaanderen maar tegen de Franse grens en dus heuvelachtig. In het mooie parkoers van 6,2 km zaten dan ook twee stevige beklimmingen, geen potenbrekers zoals de Muur of de Kemmel, maar toch telkens gemiddeld 4 à 5% stijging over verscheidene honderden meter. In elk geval genoeg om een bergprijs te organiseren om de betere klimmers te belonen. Verder ook heel veel premies aan de aankomstlijn. Voor onze club verscheen Katrijn aan de start in een peloton van 54, waarvan 33 nieuwelingen.
10 rondjes over dit parkoers, een totaal van 62 km en met 2 hellingen per ronde, ongeveer 45 hoogtemeters per ronde, het beloofde een slijtageslag te worden. Kort voor de start nog een korte regenbui, maar bij de start waren de wegen terug droog. De hemel bleef wel dreigend grijs en onheilspellend. Katrijn vertrok goed gemutst en met de ambitie om een betere uitslag te rijden dan in de eerste wegwedstrijden.
Het peloton had er zin in en vertrok dadelijk aan hoge snelheid, Katrijn die op de voorlaatste startrij stond mocht dadelijk harken om vooraan te raken. Dat lukte, maar dat er dadelijk stevig werd gekoerst bleek onmiddellijk want reeds na 1 ronde waren er een handvol meisjes gelost. Na de tweede ronde zat Katrijn reeds mooi vooraan en kon ze via de derde plaats aan de streep een eerste keer een premie op haar naam schrijven. Op het einde van de volgende ronde werd ze derde in de eerste sprint voor de “bergprijs”. Een ronde verder kon ze met de tweede plaats aan de streep terug langs de kassa. Op het einde van de vijfde ronde gingen een zevental junioren er stevig tegenaan, Katrijn probeerde samen met een Welsch meisje het gat van 10m te dichten, maar dat lukte niet meer, zij haalde zo wel weer punten voor de bergprijs, maar toen in de afdaling de junioren naar hun groot verzet schakelden moesten de nieuwelingen passen, op het einde van ronde 6 “hing” de tweede groep met Katrijn nog op 100m, maar dat waren de laatste stuiptrekkingen, voor de meeste nieuwelingen was dit tempo te hoog en zij haakten met bosjes af, de jury was onverbiddelijk en zette iedereen die meer dan 100m loste dadelijk uit koers. Er bleven zo nog 2 groepjes over, de 7 junioren in de vluchtgroep die steeds verder weg reden en de groep van nieuwelingen met enkele junioren die hun koers in de koers reden. Bij de 7^de beklimming van de Zandvoordestraat werd er terug gesprint voor de bergprijs. Katrijn won deze en stak zo het klimmersklassement op zak, er was wel geen bolletjestrui maar toch een mooie premie en de eer. Bij de 8^ste doortocht sprintte Katrijn zich terug naar een 2^de plaats, het vele klimwerk leek haar echt te liggen. Het verschil met de kopgroep was reeds meer dan 2 minuten, maar de jury liet de groep toch hun wedstrijd uitrijden, hier werd de laatste keer een renster uit koers genomen. Vooraan aldus 7 junioren en daarachter 13 nieuwelingen en 5 junioren die de 2 laatste ronden mochten afwerken. Er reden dus niet meer dan 25 rensters de koers uit, dat is minder dan de helft, bij de nieuwelingen was dat 13 op 33, bij die 13 slechts 4 eerstejaars: 2 uit Wales, 1 Noorse en ons clublid.
In de 10^de en laatste ronde begon het nog even te regenen, was dit er te veel aan of was de koers net 2km te lang, wie zal het zeggen, maar in de beklimming ging langzaam het licht uit bij onze dame, zij sprintte nog wel mee in de sprint van de stervende zwanen en werd zo finaal 20^ste in het geheel en 9^de nieuwelinge. Zij had een sterke wedstrijd achter de rug en was zelf tevreden, mits een iets betere conditie had podium zeker gekund. Zij kon echter huiswaarts “moe maar voldaan” zoals dat heet en hoopt nu nog dikwijls een klimkoers te mogen rijden.