Vandaag was er een wedstrijd in Geluveld, deelgemeente van Zonnebeke, putteke West-Vlaanderen maar tegen de Franse grens en dus heuvelachtig. In het mooie parkoers van 6,2 km zaten dan ook twee stevige beklimmingen, geen potenbrekers zoals de Muur of de Kemmel, maar toch telkens gemiddeld 4 à 5% stijging over verscheidene honderden meter. In elk geval genoeg om een bergprijs te organiseren om de betere klimmers te belonen. Verder ook heel veel premies aan de aankomstlijn. Voor onze club verscheen Katrijn aan de start in een peloton van 54, waarvan 33 nieuwelingen.
10 rondjes over dit parkoers, een totaal van 62 km en met 2 hellingen per ronde, ongeveer 45 hoogtemeters per ronde, het beloofde een slijtageslag te worden. Kort voor de start nog een korte regenbui, maar bij de start waren de wegen terug droog. De hemel bleef wel dreigend grijs en onheilspellend. Katrijn vertrok goed gemutst en met de ambitie om een betere uitslag te rijden dan in de eerste wegwedstrijden.
Het peloton had er zin in en vertrok dadelijk aan hoge snelheid, Katrijn die op de voorlaatste startrij stond mocht dadelijk harken om vooraan te raken. Dat lukte, maar dat er dadelijk stevig werd gekoerst bleek onmiddellijk want reeds na 1 ronde waren er een handvol meisjes gelost. Na de tweede ronde zat Katrijn reeds mooi vooraan en kon ze via de derde plaats aan de streep een eerste keer een premie op haar naam schrijven. Op het einde van de volgende ronde werd ze derde in de eerste sprint voor de “bergprijs”. Een ronde verder kon ze met de tweede plaats aan de streep terug langs de kassa. Op het einde van de vijfde ronde gingen een zevental junioren er stevig tegenaan, Katrijn probeerde samen met een Welsch meisje het gat van 10m te dichten, maar dat lukte niet meer, zij haalde zo wel weer punten voor de bergprijs, maar toen in de afdaling de junioren naar hun groot verzet schakelden moesten de nieuwelingen passen, op het einde van ronde 6 “hing” de tweede groep met Katrijn nog op 100m, maar dat waren de laatste stuiptrekkingen, voor de meeste nieuwelingen was dit tempo te hoog en zij haakten met bosjes af, de jury was onverbiddelijk en zette iedereen die meer dan 100m loste dadelijk uit koers. Er bleven zo nog 2 groepjes over, de 7 junioren in de vluchtgroep die steeds verder weg reden en de groep van nieuwelingen met enkele junioren die hun koers in de koers reden. Bij de 7^de beklimming van de Zandvoordestraat werd er terug gesprint voor de bergprijs. Katrijn won deze en stak zo het klimmersklassement op zak, er was wel geen bolletjestrui maar toch een mooie premie en de eer. Bij de 8^ste doortocht sprintte Katrijn zich terug naar een 2^de plaats, het vele klimwerk leek haar echt te liggen. Het verschil met de kopgroep was reeds meer dan 2 minuten, maar de jury liet de groep toch hun wedstrijd uitrijden, hier werd de laatste keer een renster uit koers genomen. Vooraan aldus 7 junioren en daarachter 13 nieuwelingen en 5 junioren die de 2 laatste ronden mochten afwerken. Er reden dus niet meer dan 25 rensters de koers uit, dat is minder dan de helft, bij de nieuwelingen was dat 13 op 33, bij die 13 slechts 4 eerstejaars: 2 uit Wales, 1 Noorse en ons clublid.
In de 10^de en laatste ronde begon het nog even te regenen, was dit er te veel aan of was de koers net 2km te lang, wie zal het zeggen, maar in de beklimming ging langzaam het licht uit bij onze dame, zij sprintte nog wel mee in de sprint van de stervende zwanen en werd zo finaal 20^ste in het geheel en 9^de nieuwelinge. Zij had een sterke wedstrijd achter de rug en was zelf tevreden, mits een iets betere conditie had podium zeker gekund. Zij kon echter huiswaarts “moe maar voldaan” zoals dat heet en hoopt nu nog dikwijls een klimkoers te mogen rijden.