|
Het is even geleden maar heb op reis geweest in mezelf heb in park geweest die een rollercoaster heeft die mij eerst naar de hemel stuurde om dan in sneltreinvaart naar beneden te roetsjen, ik was bijna men partner kwijt en dat ze je even tot nadenken, wil je ...kan je wel verder alleen als je hier achter gelaten wordt, wat voor een gevoel gaat dat geven en hoe gaat hij terug contact zoeken als hij naar de overkant is? Allemaal vragen die er eigenlijk even niet toe doen het creeert alleen maar angsten en je vergeet in het hier en nu te leven , want nu is hij er nog en nu genieten we nog van elkaar en nu hoef ik niet op die emotionele rollercoaster te zitten als ik dat niet wil want het maakt veel stuk van het beetje optimisme dat ik heb, door de jaren heen heb ik toch een zekere positiviteit opgebouwd ook al bestaat het uit veel vallen en opstaan van in en uit ziekenhuizen te gaan zowel mijn partner als ikzelf, het aanpassen wenen elkaar terug oppeppen en ja ook met lede ogen zien hoe je kind dat toen aan het begin van zijn tienerjaren begon moest alleen laten terwijl hij je zo nodig had ,later (het nu ) kom je dan ook tegen dat hij zijn weg zonder jou ook heeft gevonden ook met zijn vallen en opstaan, want iedereen heeft dezelfde problemen in dit leven hetzij anders ingekleurd door de blauwdruk van je karakter waar je in dit leven aan begint. Een heel goede vriendin zegt altijd het is wat het is en een familielid zegt er dan nog eens bij dat we alles kunnen dragen want anders krijgen we het niet voorgeschoteld en we krijgen alles wat we vragen en had ik niet gevraagd aan mijn "helpers " om mijn kind sterker te maken dan ikzelf was in het emotionele? Wel dan moet ik ook ni lopen te mekkeren in mezelf, heb ik lekker die rollercoaster een beetje vlakker gemaakt (spreekwoordelijke high five aan mezelf)
Nu nog zien dat ik een beetje gewicht uit mijn rugzak kan halen zijnde dat het niet nodig is dat ik hengel naar het graag gezien worden door iemand anders maar dat ik eerst naar mezelf moet zien, en wie weet krijg ik toch nog het respect waar ik bij sommigen zo achter jengel en het (nu nog niet) krijg, ha nee ik moet eerst hengelen naar mezelf ha beste lezer, heb ik nu na al dit geschrijf ervoor gezord dat ik terug zen ben en tot mezelf ben gekomen met een prettig gevoel en ervoor georgd dat er een hele gote last uit mijn rugzak is gevallen.....zalig toch dat mijmeren over wat je wel hebt Volgende keer vertel ik je over de liefde voor een heel uitzonderlijk vlindermeisje ;)
|
